ඔයා හිතන්නෙ ඒ කොල්ලා ඔච්චරම අහින්සකයි කියලද!! නෑ වූ හොල්නක් !!!

" V... අපි මේක ගෙදර අරගෙන යමුද?" " ඕක පැත්තකින් තියන්න." " ම්..මේ මල් ප්....පෝච්චිය හරි..හරි ලොකුයි න්...නේද?" " ඕ... ඕක බිමින් තියනවා. ඇගටවත් වැටෙයි." " හුම් හුම්... මේ අර බලු පැටියගේ ෆොටෝ එක ලස්සනයිනේ." " ම්ම්ම්ම්." " V.... අර ගෑනු ලමයට ඇදුමක් අන්දලා නෑ.." " මොන ගෑනු..... ආ.... තමුසේ මොනාටද ඒවා දිහා බලන්න යන්නේ." " ඒක චිත්‍රයක්නේ ඉතින්.. ඒ උනාට ඒක ඇදපු කෙනාට තිබුනා ඒ ගෑනු ලමයට ඇදුමක් අන්දන්න.." " තමුසෙට නම් පිස්සු.." ______________________________________________________________ ❤️❤️ ඔයා.......හොල්මන් විශ්වාස කරනවද...? ම්ම්ම්ම්...ඇත්තටම මම දන්නේ නෑ හොල්මන් ඉන්නවද නැද්ද කියලා. ඒත් අපිට එයාලා නෑ කියලා කියන්නත් බෑ. මොකද ලෝකේ වෙන්නෙම විශ්වාස කරන්න බැරි දේවල් නිසා. කොහොම හරි..... මේක horror story එකක්. හැබැයි එච්චර බය හිතෙන එකක් නෙවෙයි. එහෙනම්......කතාව කියවලා බලන්න.. ( මෙය හුදෙක් රසික ප්‍රබන්ධයක් පමණි.) මම ෂෙගී..

මන් ඉක්මනින් ඇවිදන් ගියා. කවුද ඉදිරියෙන් ඇවිදන් යනවා මට යාන්තමට පෙනුනා.සුදු සාරියක් ඇද ගත්තු ගැහැනියක්.මේ රෑ තනියමේ ගැහැනියක් කොහේ යනවාද? මගේ සිතේ විවිධ සිතුවිලි ඇති වුනි. ඇය ගමන් ගත්තේ ඉතා සෙමිනි.මම ඒ අතට විදුලි පන්දම යොමු කළෙමි.කුමක් වුවත් අඩි ඉක්මන් කරමින් මම මගේ ගමන යන්න පටන් ගත්තෙමි. ම් මැදිවියේ ගැහැනියක් . " තව ටික දුරයි මහත්තයා " මන් කිසිත් කියන්නට පෙර ඇය කතාකළාය. "කොහේ යනවාද?" "අර කදු මායිමට" "තෙමෙනවා නේ එන්න කුඩේ යටට" "ස්තූතියි මහත්තයා " "කොහේ ගියාද?" "නුවර ගියා අක්කා බලලා එන්න.සනීප මදි.මං මෙතනින් යනවා.මහත්තයා පරිස්සමින් යන්න. " "ඔය පැත්තේ ගෙවල් තියෙනවාද ?" "මොකො නැත්තේ" ඇය සිනාසුනාය. එක්වනම ඇය කුඩයෙන් මෑත්ව කන්ද මායිමට පිය මැන්නාය.මම ඒ අතට විදුලි පන්දම යොමු කලෙමි.මදක් දුර තව කවුද බලා සිටී. ඇය ඔහුගේ කුඩය යටට ගොස් සැගවී ගියේය. 💀🩸 _____________________________ Hii Reader's This is my new story ☺️ Thevi_

අත්භුත හොල්මන් ගෙදර ක හිර වුනු තරුණ ලමයි ගෙ ඉරණම මොන වගෙ වෙයිද? "කවුද ඔතන.එක පාර්ටම බිම දිගෙ ගැහැනු කෙනෙක් බඩ ගාගෙනආවා.elisa හයියෙන් කැ ගැහුවා" මෙ මගෙ පළවෙනි කාතව කියවලාම බලන්න 😊💜️

කන්දේ බංගලාවේ ඇගේ ආත්මයේ පලමුත් නොවූ අවසානත් නොවූ එක් ගොදුරක කතාව.. Ranking 1)#nonfiction -126 from 37K stories

"යක්කු කියන්නෙ උඹ ඔය හිතන් ඉන්න ජාතියෙ උන් නෙවෙයි බොල. හේතුකාරක එක්ක බිහිවෙච්ච කෙළවරක් නැති දුකක ගිලිච්ච පොඩි බලාපොරොත්තුවක් වෙනුවෙන් සතවර්ශ ගානක් පෙරුම්පුරන උන්." -යක්ෂයා 'මාන' "ආදරේ කරන එක වැරැද්දක්ද? ආදරේ කරා කියල මේ තරන් දඬුවමක් විඳින්න ඕනද? හැමදේම අමතක මාව පැත්‍තකින් තිබ්බත් ඒ ආත්ම දෙකම මෙහෙම විඳවන්න ඕනද?" - සතිව් නුවනිඳු "ආදරේ ඉස්සරහා ප්‍රතිපත්ති කියන එව්වත් පාතට වැටෙනවා කියල මට තේරුණේ ඔය ඇස් එක්ක මම බැඳෙන්න පටන් ගත්ත තප්පරේමයි." -කෝජිත සවිඳ සඳබරණ

පරම්පරාගත ශාපයකින් තම පවුල බේරගන්න උත්සහ කරන යොවුන් තරුණයෙක් වටා කැරකෙන ආදරනීය කතාවක්. මෙහි නම් ගම් ස්ථාන සියල්ල මනඃකල්පිත වන අතර යම් ඇදහිලි විශ්වාස ප්‍රවර්ධනය කිරීමට හෝ එවාට පහර ගැසීමේ අපේක්ෂාවකින් තොරව ගොතන ලද හුදු ප්‍රබන්ධයක් බව සලකන්න .

ලදු කැලෑව මැදින් වැටුනු අඩි පාර කෙළවර වුනේ මදක් ඉඩ කඩ සහිත භූමි භාගයකින්. තවමත් වල් පැලෑටි නොවැවුනු පොළවයි කෙලවරකට වෙන්න එක මත එක ගොඩ ගසා තිබූ මානා පදුරු වලිනුයි පෙනුනේ කවුරු හරි ළගදි එතන සුද්ධ පවිත්‍ර කර ඇති බවයි. පුදුමයෙන් අවට බැලූ මුතූගේ ඇස් දෙක කුඩා පස් කණ්ඩියක් උඩ මලානිකව දැල්වෙන පහන ලග නතර වුනා. බැලූ බැල්මට ඇදිනීමට අපහසු වුනත් විමසිල්ලෙන් බැලු විට එය සොහොන් කොතක් බව අදුන ගන්න එක අපහසු දෙයක් වුනේ නැහැ. පහන් ආලෝකය වැටී ආලෝකමත් වූ පරණ අබලන් කොන්ක්‍රීට් පුවරුව වෙත මුතූ ලංවුනේ කුතුහලයෙන්. කඩතොලු වුනු අකුරු වලින් පුවරුව මත ලියවී ඇති නම හරියට කියවගන්න බැරුව එයා දෙතුන් පාරක්ම ඇසිපිය සැලුවා. ටික ටික මද ආලෝකයට ඇස් හුරු වෙද්දී පලකය මත ලියලා තිබුනු නම දැක්ක මුතූ පොළව උඩට ඇදගෙන වැටුනේ ඇග අඩපන වුනු හැගීමකින් වෙව්ලුම් කද්දී...

ප්‍රේමය ගිය පසුව සුළඟේ ගසාගෙන දුරුතු සඳ වැටුණි අහසෙන් කඩාගෙන...