Yaşıyorduk, işkence çekiyorduk, idam ediliyorduk, köle gibi çalıştırılıyorduk, susuyorduk, çığlık atıyorduk ama hepsinin sonunda sesli ya da sessiz bir savaş veriyorduk çünkü seviyorduk. Şaşırtıcıydı, sevgi bazen bir savaş meydanının ortasında size uğruyordu. O an iki yolum vardı. Ya sevecektim, ya ölecektim. Sevmeyi seçtim. Onu sevmek de ölümü daima nefes gibi ensende hissetmekti. "En büyük savaşların ortasında kurak topraklardan bile bazen çiçek açar, bombalar etki etmez, kökleri sımsıkı tutunur. Bir bakarsın renkler canlanır, güzel kokar her yer. Sen bu çiçeksin diyemem, biz bu çiçeği temsil ediyoruz diyebilirim. Özgürlüğümüze." Bu kitapta geçen kişiler ve kurumlar tamamen hayal ürünü olup her ayrıntısıyla kurgudan ibarettir.

"Çocukluğumuz tohumumuzdur," diye fısıldadı Sırtlan'ın kül olan kalbi. "Tohumumuza kim su verdiyse o şekilde büyür ve yetişiriz." EMARE serisinin, birinci kitabı Sarmaşık, ikinci kitabı Pusula ve son kitabı Maske bu başlık altında toplanacaktır.

"İlk başlarda geçici bir hoşlantı derdim. Ama geçmedi." dediği şeylerle kaşlarım benden bağımsız çatıldı. Ne demek istiyordu? "Ben 7 yıldır sana aşığım Arîn. Ne kadar unutmak istesemde olmadı, olmuyor. Aklımdan çıkaramıyorum seni. Şimdi evliyiz, ama iki yabancı gibiyiz. Evet 7 yıldır karşılıksız seviyorum seni. Senin beni tanımadığını bile bile seviyordum. Her defasında canımı yakmak istediğimde 'sen onların düşmanısın, o senden nefret ediyor' diyorum kendime biliyor musun? Ama yinede senden vazgeçemiyorum. İçim o kadar seninle dolu ki, sen benden nefret etsen bile ben seni sevmeye devam ediyorum. Belki de gerçekten öyle gerçekten nefret ediyorsun benden. Ama ben yine seni severim ki." Azad'ın uzun soluklu konuşmasından sonra adeta mum kesilmiştim. Azad bana 7 yıldır sevdalı mıydı? İyi de ama biz sadece tesadüfen arada bir kantinde falan karşılaşırdık. O nasıl içinde böyle bir duygu besleyebilmişti? ❗TEKRAR YAZILIYOR❗ ÇALINMA KOPYALANMA VE BENZERİ ŞEYLER SÖZ KONUSU OLURSA, GEREKLİ KURUMLARA BAŞVURULACAKTIR. #1- Manolya 05.12.22 #1- Midyat 23.04.23 #1- KızKaçırma 24.11.22 #1- KarıKoca 24.11.22 Sosyal Medya: Tiktok: _aygeceyemuhtac Twitter: ozgederlerasko Instagram Hesaplarımız: @ozgeninguncesindenn Azad: @azaddemirhan_ Arîn: @arindemirhan_ Serhad: @serhaddemirhan Heja: @hejademirhan_ 170822'

16 Mayıs 2021 güncellemesi: Bölüm yorumlarında fazlasıyla spoiler olabilir, eğer hoşlanmıyor ve keyif alarak okumak istiyorsanız yorumlara bakmayın. Bütün Sokak Nöbetçileri'nin gözleri benim üzerimdeydi, benim gözlerim ise onun turkuaz rengi gözlerinden ayrılmıyordu. Hepimiz yine bir amaç uğruna toplanmıştık. "Sokak çocuklarını her gördüğünüzde saçlarını okşayın," dediğimde gözlerim onun kumral saçlarına kaydı, alnına bir tutam saç düşmüştü ve her zamanki gibi dağınık, özensizdi. "Onları sevin, gülümseyin. Bir gün o çocukların büyüyeceğini ve karşınıza çıkacağını unutmayın." Hafifçe tebessüm ettiğimde canım hiç olmadığı kadar fazla yanıyordu. "Büyüdüm, büyüdün, büyüdük." Ona doğru bir adım attım ve başımı kaldırıp "Keşke hiç büyümeseydik," diye fısıldadım. "Keşke büyümeseydin. Keşke o sokaklara ait kalsaydık." Öfkeli değil, bıkkındı. Ruhsuz değil, tepkisizdi. Yalnız değil, kimsesizdi. "İçimi sokaklara çevirmenin bir yolu var mı?" diye sorduğunda sesinde ilk defa başkaldırı yoktu, vazgeçiş vardı. "Kendimi değil ama seni o sokaklarda yaşatıp gizlemek istiyorum."

Sıradan bir günün akşamında, geçmeye çalıştığı köprüden nehre düşmek üzereyken ölüm tarafından kulağına fısıldandı. "Uzatılan buz gibi soğuk bir el bütün hayatına dokunacak." Bağımlılar ve Avcılar bu kez sıradan bir hayatın hayalini kuran, geceye doğmuş bir kız için karşı karşıya gelecek. Siyahla beyazın, geceyle gündüzün, iyiyle kötünün anlamını yitirdiği bir iç savaş. Zihin çıkmazı. Yaşam mücadelesi. Sarsıcı bir kısır döngü. Issız bir kasaba. Kusurlu bir kalp. Uçurumun diğer tarafına, gölgelerin arasına hapsedilmiş kayıp bir ruh. Önce sahip olduğu her şeyi elinden alacaklar ve siz bunu her bir satır arasında hissedeceksiniz. Hayata tutunacak bir neden verecekler, "Yapma!" diye haykırmak isteyeceksiniz. Bu hikâyenin masumu yok. Bu bir aşk hikâyesi değil, nefret hikâyesi. Gecenin soluğunu ensenizde hissedeceğiniz, okurken sıcak bir kahveye muhtaç olacağınız kadar soğuk bir hikâye. #Aylema #Aşeka #Dora #Amely