ყოველი ჩვენთაგანი ჩადის რაღაც სულელურ და გაუაზრებელ საქციელს. ვრისკავთ და ზოგჯერ არც თუ უაზროდ, მაგრამ როდესაც გვაიძულებენ რამის გაკეთებას ჩვენი ნების წინააღმდეგ? თუ გვავიწროვებენ და წესებით ცხოვრებას გვაიძულებენ? და თუ ეს წესები ყველაზე შეურაცხმყოფელია, მაშინ რა უნდა ვქნათ? გოგონების მოთმინების სახლი გასწავლით, თუ როგორ უნდა დააფასოთ თქვენი ცხოვრება და დააფასოთ ის,რაც გაქვთ იმიტომ,რომ,როდესაც გაიგებთ რა არის მოთმინების სახლი, მაშინ ჩასწვდებით ჯოჯოხეთის რეალურ არსს. კეთილი იყოს თქვენი მობრძანება მოთმინების სახლში! მოთმინების სახლი საუკეთესო მამაკაცთა გასართობი კლუბია, მთელს დიდ ბრიტანეთში!

🔞 ⚠️-ძალადობა❗ ⚠️-ინცესტი❗ ⚠️-წამება❗ სახლი, ტკბილი სახლი, რომელიც სხვებისთვის უსაფრთხო და თბილ კერას წარმოადგენს, ჩემთვის გალიაა. გალია, რომელსაც თავს ვერასოდეს დააღწევ. ცოფიანი ცხოველივით ვხდები, რომელიც რკინის გალიის გისოსების გაღრღნას ცდილობს იქამდე, სანამ კბილებს არ იმტვრევს. თანამედროვე ციხეში ცხოვრება და ოთხ კედელში გამომწყვდევა, ესაა ცხოვრება, რომელიც მე მივიღე, მხოლოდ იმიტომ, რომ ქალად დავიბადე!...

Bonten's Bitch

იატაკზე ვიჯექი ჰარით ჩემს მკლავებში. ცრემლები უკვე შემშრალიყო ჩემს სახეზე. არაფერს ვგრძნობდი. სრულიად გასული ვიყავი სამყაროდან. გული მკერდიდან მქონდა ამოგლეჯილი. სისხლი გაყინული მქონდა ძარღვებში, ჩემი ტვინი ცარიელი, ხელები დამუნჯებული, დრო გაქცეული, ყველა გრძნობა დაკარგული და მე სრულიად დაჭრილი შიგნიდან. სიცოცხლეს საერთოდ არ ვგრძნობდი. ვგრძნობდი თითქოს ჯოჯოხეთში ვიყავი. სულ ეს იყო. ყველაფერი ასე სწრაფად დასრულდა. ცხოვრება წამართვეს. გაფრთხილებები: სმათი, ძალადობა, სისხლი, შიში, გაუპატიურება, ლანძღვა-გინება

-spoiler? -no thank you🙂 {დასრულებული} It's so bad I warned you

ცხოვრება ათასგვარი გამოწვევითაა სავსე.. ერთი შეხედვით თითქოს ერთი ჩვეულებრივი ახალგაზრდა ბიჭი ხარ, მაგრამ რა მოხდება მაშინ, როდესაც შენს ყოველდღიურ რუტინას ერთი სურათი აბსოლიტურად შეცვლის? რას იზამ მაშინ, როდესაც სასტიკად ნაცემ, საშინლად დასუსტებულ და ნაწილებად დაშლილ ფრთებმოკვეთილ ანგელოზს საკუთარ ეზოში გადააწყდები?

მარტოხელა მამის მიერ მკაცრად აღზრდილი ახალგაზრდა მშვენიერი მილა, მორცხვი ქალბატონი, რომელიც ყველას თვალში კარგი გოგონა იყო, მშვიდად ცხოვრობდა, მანამ სანამ საკუთარმა ძმამ იგი უსასტიკესი მაფიის ბოსის კლანჭებქვეშ არ მოაქცია.. შეძლებს მილა თავისუფლების მოპოვებასა და ამ კლანჭების სამუდამოდ მოშორებას?

ინცესტი 18+ სცენები ძალადობა ვანშოთი იუნმინზე.

-მუხლებზე დადექი! -ყვირის და ცისფერი თვალები მთლიანად უშავდება. თავს უარის ნიშნად ვაქნევ, მას კი სახეზე მკვეთრად ეხატება გაბრაზება. -გინდა ეს გაიძულო? -დაიღრიალა და სრულიად მოულოდნელად თმაში მწვდა, მაიძულა დავხრილიყავი, ფეხები მომეკეცა და მუხლებზე დავარდი. -ამას ნუ გამაკეთებინებ... -სლუკუნით ვამბობ. სახეს ცრემლები მისველებს. -ცუდად მოიქეცი, სასჯელი კი მწარეა! დაიწყე საქმის კეთება. -ლუი, გთხოვ... - ცრემლებს ვერ ვაჩერებ. ბიჭს ძარღვები ებერება. -ოჰ, პატარავ ეგ არ არის ჩემი სახელი. გინდა უფრო მწარედ დაგსაჯო? -ხელს თმაში კვლავ მიჭერს, ამის გამო ვყვირი. -ჩემი სახელი დამიძახე! -ყვირის.-შენ ჩემი საკუთრება ხარ! -მთელს ხმაზე ღრიალებს. -თქვი, თორე უარესი იქნება! -ცხრემლების ახალი ნაკადი იწყებს დენას ჩემი თვალებიდან. -გთხოვ... გთხოვ მამიკო... -სურვილი მიჩნდება, რომ გავქრე.

მათ შეგვყარეს ერთ პატარა ოთახში, მხოლოდ უბედური ნათურა რომ ანათებდა შიგნით და გვითხრეს ასეთი რამ: -თუ იხმაურებთ, აქედან ცოცხლები ვერ გააღწევთ!-შეშინებულ ხალხს თვალი გადავავლე, სულ ახალგაზრდები იყვნენ.ზოგს ჭრილობებიდან სისხლიც კი მოსდიოდა.-ხმა!-დაიღრიალა ნიღბიანმა და ქერა ახალგაზრდას თავში კეტი მოუქნია. გავიგე როგორ გატკაცუნდა რაღაც....ბიჭი მოწყვეტილი კისერით დაენარცხა ძირს. ის მათ მოკლეს! ისინი არ ხუმრობდნენ! და ამ ყველაფრის შემდეგ, მე იატაქკვეშა ჯოჯოხეთში აღმოვჩნდი,როგორც - მძევალი N13. |არ არის სასურველი მცირე ასაკის მკითხველთათვის!|