17 yaşıma geldiğimde hayatımda asla olmaz diyeceğim şeyler ile karşı karşıyaydım şuan. Birileri aniden evimizin kapısını çalıp hastanede çocukların karıştığını aslında benim onların kızı olduğumu söylüyorlardı. Peki bu gerçekmiydi? 17 yıl boyunca boşuna mı çekmiştim ben onca acıyı? hemde salak hastanenin hatası yüzünden? Bu bir şaka olmalı. ama şakaysa olmasın. artık dayanamıyorum. 17 yıl boyunca... boşunamıydı çektiğim acılar? boşunamıydı o iğrenç ithamlar? boşunamıydı o iğrenç dokunuşlar? Mutluydum. Çünkü kurtuluyordum. Üzgün ve sinirliydim, çünkü 17 yıl boyunca boşuna yaşamıştım onca şeyi. Korkuyordum, çünkü yeni ailemi tanımıyordum. Ya onlarda eski ailem gibiyse...? Kitabımda başka kitap reklamı yapmayınız! Herhangi bir çalınma olayında dava etmektem çekinmeyeceğimi belirtmek isterim. Kitabımdan alıntı alacak olursaniz benim kitabımda olduğunu belirtmenizi temenni ederim. 23/11/2023: şiddet 1. Sıra. 23/11/2023:hiperaktif 1. Sıra. 12/11/2023: ağlama 1. Sıra. 15/09/2023: abilerim 1. Sıra. 13/05/2023: aşiret 1. Sıra. 06/09/2022: gerçek ailem 1. Sıra. 17/04/2023: üvey 1. Sıra. 30/02/2023: genç kurgu 1. Sıra. 12/04/2022: aşk 1. Sıra. 24/06/2023: aile 1. Sıra. 08/09/2023: abi 1. Sıra. 16/04/ 2023: korku 1. Sıra. 28/09/2023: sevgi 1. Sıra. 15/06/2023: baba 1. Sıra. 26/05/2023: karışıklık 1. Sıra. 20/01/2023: ilgi 1. Sıra. 27/03/2023: güçlü 1. Sıra.

"Soyun!" "Ne?" Yaşlı adam oturduğu masada kaşlarını çatmıştı ki yanındaki kadın tebessüm ederek bana döndü. "Sadece hırkanı çıkar ve bize sol kolunu göster." Tedirginlik içinde onlara baktığımda uzun bir masada oturan toplam on kişi görmüştüm. Ben kapıya yakın bir yerde duruyordum ve yanımda benimle aynı yaşta olan altı çocuk daha vardı. Sağımdaki kızın sol kolundaki yarasa damgasını gördüğümde sertçe yutkundum. Aynı damgadan benimde kolumda vardı. "Neyi bekliyorsun?" Bu soğuk ses yaşlı adamın sağ tarafında oturan kişiden gelmişti. Başını önündeki dosyadan hiç kaldırmadığı için yüzünü iyi göremiyorum. Hırkamı çıkardığımda benimle aynı hizada duran çocuklar koluma baktı. "Sende Yarasalardan birisin." Yaşlı adamın sesi huzursuz çıkmıştı. "Nasıl damgalandığını hatırlıyor musun?" Yine o adam konuşmuştu ve hâlâ başı önündeki dosyadaydı. İyi hatırlıyordum. "Hayır." Onlara güvenmiyorum. Cevabım ile kalem tutan eli hareketsiz kalmış fakat başını kaldırmamıştı. "Artık bizi neden buraya getirdiğinizi açıklayacak mısınız?" Yanımdaki çocuklardan biri konuşmuştu. Yaşlı adam sıkıntıyla bir nefes alarak bizlere baktı. "Aslında hepiniz aynı çocuk yurdunda bir zamanlar kaldınız. Peşinde olduğumuz biri var ve o yurttaki otuz çocuğu damgaladı. Şimdi yeniden ortaya çıktı ve Yarasaları bulup hepsini öldürüyor." Sanırım Yarasalar biz oluyorduk. "Bizimle işbirliği yapmak zorundasınız, tabii yaşamak istiyorsanız?" Masadakilere döndü. "Herkes kendi eğiteceği çocuğu seçsin. Unutmayın seçeceğiniz çaylaktan siz sorumlusunuz." Burada neler olduğunu anlamıyorum. Masadakiler bizi incelerken o başını hiç kaldırmayan adamın sesini duydum. "Gözlüklü kızı ben eğiteceğim." Burada gözlük takan sadece bendim.