"Sevdim ben onu, o da sevdi beni bi' ara. Yani, sanırım." angst! uyarı: bu hikâye oldukça acemi bir dille yazılmıştır ve masalsı bir üsluba sahiptir. ayrıca yazım yanlışları da bulunmaktadır!! 22 eylül 2018 - 23 ekim 2018

taehyung'un gözleri, jeongguk'un gözlerinden başkasını göremiyordu.

Bu mektuplarda yazacağım şey ise, seni on iki yıl öncesine götürmekle başlayacak. 2008 güzüne. Sana bizim hikayemizi anlatacağım. En başından. Hatırladığım tüm detaylarıyla, en önemli kısımlarıyla. Yaşadıklarımızı bir de benim, o çaresiz ve belalı çocuğun ağzından dinlemeni, bana o anları yaşarken nasıl hissettirdiğini anlamanı istiyorum. Amacım kendimi sana affettirmek veya bana olan nefretini azaltmak değil, omzumdaki bu ağırlıktan kurtulmak sadece. Çünkü zaten burada her gün, birbirinden kötü onlarca hikaye dinliyorum. Zırvaladığımı düşünebilirsin, ama hapiste olmak beni öylesine değiştirdi ki... o tanıdığın hırçın Jungkook yok artık. Bunu da ben yazdıkça anlarsın zaten, her şeyden bahsedeceğim çünkü. Ben henüz on yedi yaşındayken tanıdığın, büyüttüğün, sevdiğin, sevmeyi öğrettiğin, bağlandığın, kendine bağladığın, yaraladığın ve ruhen öldürdüğün Jungkook'u, onun ağzından anlatacağım sana.

ve min yoongi, park jimin'i hiç sevmedi' ya da biz öyle sandık. - kendini sevemeyen sana, benden küçük bir armağan. sevileceksin, söz veriyorum. seni seviyorum. [210617]

•Jungkook , üç чıl once lısede ölen αrkαdαsının gunlugunu okur

"Söz vermemi ister misin, küçük?" "İsterim, ama tutabilecekseniz, bayım." 14/04/2018 ~ 29/06/2018

Jeongguk minik çınar ağacının dibinde iki yıl boyunca bekledi. Ne en beklenen geldi ne de ondan kopup gelen bir kaç rüzgar esintisi.