Gerçek ailem-Erkek versiyon ❗️ Baş karakter eşcinsel değil fakat hikayede eşcinsellik vardır.

"Bana büyü mü yaptınız!" . Hayatını kurtardığı adam tarafından kaçırılan Lale. Hayatını kurtaran genç kıza takıntılı aşık olan Demir. . "Cehennemin dibine de gitsen gelir seni bulurum!" .

Savaş'ın okşadığı erkekliğine dikkat kesildiğimde unuttuğum birşey aklıma geldi. Korunmak için herhangi birşey yapmamış olmasıydı. En azından bir prezervatif işini görürdü. Savaş biraz daha bacak arama yaklaştığında," prezervatifi unuttun," dedim, biran duraksadı sonra devam etti." O zımbırtıyı bu gece kullanmayacağım." dedi," seni hissetmek istiyorum." "Hamile kalırsam peki," dediğimde," benim yerime sen korunacaksın." Dedi. Ve erkekliğini tüm benliğiyle içime doğru ittirdi. O an duyduğum acıyla dudağımı dişlemeye başladım. Ama, sonra fark ettiğim şey beni tedirgin etti. Çünkü savaş içimde değildi. Sakin bir şekilde araladığım gözlerimi savaş'ın gözlerine dikmiştim. O an," sen." Dedi, kaşlarını çatarak," bakiresin." Ne yaptığıma anlam veremez bir hâlde birşey demem için sustu. Savaş'ın suskunluğu beni korkutuyordu. | 7. Bölüm part 2 alıntı | ~~~~~~~~ "öylece öldürecek misin?" Dedi en sâdık Adamı, Musa. Savaş, elinde sıkı sıkıya tuttuğu silahı sevdiği kadına doğrultmuştu," öldürmeyip ne yapacağım Musa? O bana ihanet etti!" Dediğinde, gözleri Efnan'ın üzerindeydi. İki adım geride duran, Musa," ben sadece pişman olma diye söyledim. Abi," Diyip, bir adım daha geriledi. Arkasını dönen Savaş, bir ağız dolusu küfür savurarak," Neden pişman olacağım? bana ihanet eden bir kadın için mi ?!" Diyerek, musa'ya bağırdı. İlk defa birini öldürecek olmaktan nefret ediyordu. Bu ihanet, savaşı çıkmaz bir yola sokmuştu. Son kez arkasını dönüp, onu bu çıkmaza sürükleyen kadına baktı. Yaptığından pişman değildi. Savaş'ı yaralayan da bu kadının kararlılığı değil miydi? Ölüm ve yaşam arasında kalmış... genç ve deneyimsiz bir polis. Deniymsizliğine rağmen onun polis olduğunu anlamayan bir mafya babasının hikayesi.

Tehlikeli bir mafyanın evinde hizmetçisin ve bilmemen gereken bir sırrı öğrendin.... Ya yaşamak için tehlikeli mafyanın teklifini kabul edeceksin ya da kabul etmeyip öleceksin. Sude Deniz Kumsal annesinin tedavisi için mafyanın evinde hizmetçi olarak işe başladı ama patronunun mafya olduğunu bilmiyordu. Sude Deniz Kumsal & Ömer Renat Barçın. °•° "Anlamadım?" Dedim gözlerine bakmaya devam ederken. Tanrım! Pozisyonumuz hiç hoş değildi! "Sadece benim ol, benimle yat, hayatında ve hayatımda ol." Kısaca fahişem ol diyor... "B-benden fahişeniz mi olmamı istiyorsunuz!" Sinirle konuşarak onu göğsünden itmeye çalıştım ama nafileydi. "Hayır. Senden benim kadınım olmanı, bana ait olmanı istiyorum" yutkunarak gözlerine bakmaya devam etdim. "Bu olmaz" gözlerimi ondan kaçırarak yaralı adama baktım. Sanırım artık ölmüştü. Ölmüş olma ihtimaline tüylerim diken diken olmuştu. "Niye? Bakire misin?" Duyduğum kelimeler ile gözlerim kocaman açıldı. Gözlerimi kaçırarak hızlı bir şekilde "H-hayır" dedim. Kitap kapağı: Damla_yazar Kitap şahsıma aitdir! Çalınma gibi olasılık olduğun da kanalınız şikayet etdirilecektir!

+18 cinsellik içerir rahatsız olan okumasın lütfen! Dudakları şefkatle dudaklarımı okşarken, dili hoyratça darbelerini vurmaktaydı. Nefesi nefesim olmuşken kalın kolları arasında titrememek imkansızdı. Acımasızca ittirdiği bedenimde duvarın acısı yarın sırtımda iz bırakacaktı. İri elleriyle kalçama vurduğunda aldığım komutla bacaklarımı kalın beline dolamıştım bile. Kasığımda hissettiğim sertlik, kanımın alev almasına neden oluyordu. Teninden yayılan ısı, kışın yağan karı eritmeye yeterdi... Bilemezdim... Hayatımın küçük bir hata yüzünden mahvolacağını bilemezdim... Kaçmak için bindiğim arabanın kurtuluşuma giden yolda olacağını sanıp, esaretime açılan kapıdan içeriye girdiğini bilemezdim... Kötüden kaçarken şeytana esir düşeceğimi bilemezdim... Ben Müge Karaaslan... Bedeni şeytanın ellerine esir düşmüş, ruhu gökyüzündeki kuşlar kadar özgür olmak için çırpınan bir kız... ⛓️⛓️⛓️ +18 cinsellik ve şiddet içermektedir.

Instagram:azimet340 Peşindeki çetenin elinde ölmemek için İstanbul'dan Mardin'e kaçan hırsız bir kız. Umay... Ve berdel ile evlenmekten Mardin'den İstanbul'a kaçan bir kız. Dicle... Bu iki kız, insanlar gerçekten çift yaratılırmış dedirtecek kadar hatta tıpatıp birbirine benzerse terminalde karşılaşıp çarpışarak çantaları ve kimlikleri karışırsa ne mi olur. Gümüşdoğan konağı yangın yarine döner. Şahin ağa elinden kaçan gelinini, Dicle'yi ararken İstanbul'un en iyi hırsızını bulur.

"Soyun!" dedi ve dudaklarındaki o histerik, şeytani gülümseme yeniden kendisini gösterdi. "Bunu yapamam." dedim korku, bedenime hükmetmeye yüz tutmuşken. Umursamadı. Bakışları, bir psikopat kadar anlamlı, bir deli kadarsa ardı görülemez şekilde parıldıyordu. "Sana yapabilir misin diye sormuyorum. Kıyafetlerini çıkar ve buraya gel. " Bir psikopatla nasıl başa çıkacağınızı bilirdiniz. Ardında yapacağı hamleler, kafasındaki kurduğu dünyadan nefes alırdı. Ama o, ardı arkası kesilmeyen bir dehşetin yüzüydü ve bunun farkındaydı. Çünkü tam olarak bu olmak istiyordu. O psikopatla taçlandırılamayacak kadar deliydi. Ve istediklerini yapmazsam, zelzelesi dünyama kıyameti yaşatmaya ant içmişti. Onu tanımak, sokakta yaşayan bir adamı yaşamak kadar korkutucuydu. Onu hatırlamak, damarlarımda dolanan kanı donduracak kadar soğuktu. Onu yaşamak, gökyüzü gibiydi. Günün her saatinde, değişebilecek milyonlarca mucizeyi ellerine verecek kadar kudretli ve ulaşması imkânsız olandı. Onu bilmek ise imkânsızdı. Çünkü o var olanı, var olmayanlarla süsleyecek tek insandı. O, Bir deliydi.

"Bela yağmur gibi gökten yağarsa Başını ona tutmaktır, adı aşk..." . . . 🪶❤️‍🔥 Kapak tasarım; @Publiisherr

Sert, kavgacı, kaba saba, ailesine bile pek gülmeyen bir adam 3 yaşında bir kızı olduğunu öğrenirse ne olur?

"Neden getirdin beni buraya?" Gitmek istedim. Arkamı dönüp ilerleyeceğim sırada eliyle bileğimi tuttu. "Yürü." Emir veren sesine rağmen o an bile dediğini yapabilirdim ama kendime engel olup yapmadım. Peşinden sürükledi beni. Elimle bileğimdeki elini itmek istedim ama başaramadım. Parmakları mengene gibi sarmıştı bileğimi. O kadar hızlı adımlar atıyordu ki koşmak zorunda kalıyordum. Rüzgardan elbisemin etekleri savruluyor diğer elimle eteğimi tutmaya çalışıyordum. Hızlıca avlunun merdivenlerini çıktı. "Biraz yavaş olur musun?" Aldırmadı, daha da hızlı yürüdü. Avluya ulaştığımızda durdu. Aniden durması ile göğsüm sırtına çarptı. Nefes nefese kalmıştım. Savrulan saçlarımı düzelttim. Aşiret toplanmış bütün ağalar bize bakıyordu. Kolumu elinden kurtardım, omzu düşmüş hırkamı düzelttim. "Beni öldürmeleri için mi getirdin buraya?" Sanki etrafta hiçkimse yokmuş gibi sordum ona. Bana bakmadı. Cevapta vermedi. Ağaların içinden biri konuştu. "Ömer Ağa kızı getirmek ile en doğrusunu yaptın. Ölüm fermanı verilmiştir." Gözlerim anında konuşan adama döndü. Diğer ağalarda onaylar gibi başlarını salladılar. Ama o öyle bir şey yaptı ki, herkes şok oldu. "Zerde bundan böyle sözlümdür, Eroğlu aşiretinin gelin ağasıdır, ölüm fermanı düşmüştür." Ağzım açık ona baktım. ### Okuduğunuz töre hikayelerinden farklı bir kurguya sahiptir.