Abimin akadaşı ile, yalnızca bir gece. En fazla ne olabilir ki? - Ela ve bir gecede değişen hayatı... #gençkurgu 1- 08/08/2025

Yıllardır örgütün başına geçmeye çalışan babasının düşmanları yüzünden sakladığı biricik kızı Efil, bir gün villalarında çıkan çatışmayla birlikte kaçmaya çalışırken yıllardır peşlerinde olan mafya lideri Karan Kızıltuğ ile göz göze gelir. Ancak kız bilmiyordur ki karşısında duran bu mafya, onun nikah masasında terk ettiği ve türlü geçmişi olan eski sevgilisidir. Hafızasını kaybetmiş olan Efil, kendisini adı Ahu olan bambaşka bir kadın sanıyordur. Efil'i ve öldürmek için ailesini arayan Karan Kızıltuğ, hem kızın ailesini bulmak için Efil'i kaçıracak hem de ihanete uğradığı aşk dolu geçmişinin intikamını almak için kızı türlü oyunlarla yanında tutarak onu da pisliğine alet edecektir... *** "Nefretten aşk doğamaz demiştin." dedim tüm uzuvlarım acıyla sızlarken. "Haklıydın. Biz nerede başlarsak orada biteriz. Nefretin benim sonum olmasına izin vermeden ben kendi sonumu yazıyorum." "Yapma Savcı." dedi ben silahla ateş etmeden hemen önce. "İnsanlar yanılır ama ben yanılmaz demiştim ya sana, ilk defa haklı çıktın. Yanıldım. Nefret aşka dönüşürse şayet, o adamı kimse tutamaz. Aşk gerçekten her şeyi yenebilecek olan tek duyguymuş çünkü." "Duygulara yeri olmayan sen mi söylüyorsun bunu? Aşk nedir bilmiyorsun bile!" "Evet!" dedi bağırarak. "Aşk nedir bilmiyorum, tek bildiğim senin yanında kendimi kaybettiğim. Kalbimin hızlanmasını sağlayan, tek bir gülüşünle bana tüm dünyayı yaktırabilecek güce sahip olan tek kadın sensen ve buna aşk denmiyorsa ben hastayım Savcı. Ben yenildim." Bu cümlenin devamını duymaya hazır değildim. "Ben senin yenilmeni beklerken, ben sana yenildi-" Başımı ağır ağır sallarken cümlenin devam etmesine izin vermeyerek, acımadan iki el silah sesinin duyulmasını sağladım. Bedenim yere kapaklandı.

Hamile kalmak için sayılı günlerim varken ya güçlerimi kaybedicektim ya da Şeytan'dan bir çocuk yapıcaktım. Bende Şeytan'ı seçtim. 🌙🌙🌙 İnatçı bir Cadı... Kurnaz bir Şeytan... Hekate cadıları lanetlemişti. Diaboli ise lanete rahmen Afra'yı seçmişti. 🌙🌙🌙 Bilgilendirme; Kitabımızda kızımız melez değil, sonradan cadı olduğunu falanda öğrenmiyor, iyilik meleği hiç değil. Sonuna kadar bir cadı. Kitapta kanlı ayinler, kurban içeren ritüeller karanlık zihnimin bütün fantezileri yer alıyor. Etkilenecek olanlar lütfen okumasın çünkü Wattpad'in en karanlık dark romanını yazıyorum. Büyüyle kalın...🌙

Anka, hayatta hep kendi başının çaresine bakmak zorunda kalmıştı. Ailesinin sert kuralları ve soğuk duvarları arasında büyüdü; sevgiye, bağlılığa, hatta güvene bile inancını çoktan yitirmişti. Yeni bir başlangıç yapmaya karar verdiğinde, kimsenin bilmediği, ıssız bir eve taşındı. Sessizlik, ona huzur getirecekti. Ya da o öyle sandı. Ama o evde yalnız değildi. Geceleri pencerenin önünde beliren bir siluet... Her adımında ensesinde hissettiği bir nefes... Karanlığın içinde saklanan bir çift göz... Pars. Kim olduğunu bilmiyordu. Neden orada olduğunu, ne istediğini, hatta ne zaman başladığını bile bilmiyordu. Ama o vardı. Ve onu izliyordu. Başta sadece korkuyordu. Sonra merakı korkusunu gölgelemeye başladı. Ardından bir şey oldu. Ona yaklaşan adımlar, geri çekilmeyen bir gölge, kaçmasına izin vermeyen bir dokunuş... Anka, hayatında ilk kez gerçekten korktu. Çünkü içindeki karanlık, Pars'ınkine yanıt veriyordu. Ve belki de en kötüsü... Kaçmak istemediğini fark etti. "Belki de seni öldürmemeliyim, Anka," dedi sert ve boğucu ses tonuyla. "Bilmiyorum. Ama belki de seni öldürmemeliyim. Bu kadar dikkatimi çeken birini harcamak yazık olurdu..."

Yakamoz nasıl oluşur bilir misiniz? Denizde yolunu kaybetmiş, yalnız kalmış ve ışık saçan canlıların bir araya gelmesiyle, onların birbirlerine dokunmasıyla oluşur. Bu da bizim bir araya gelme, birbirimizin hayatına dokunma hikâyemizdi. Bu, beş kişinin yakamoz oluşunun hikâyesiydi. Farklı yerlerde ışık saçan beş kişiydik. Bir araya geldik, birbirimizin hayatına dokunduk, ışığımız parladı, yakamoz olduk. Birimiz sönsek yakamoz kaybolurdu. Karanlıkta kalır, yolumuzu kaybederdik. Fakat biz ne söndük ne de kaybolduk. Biz, dünyanın en güzel yakamozu olduk.

Ben Aylin olarak doğmuştum ama Aylin Şahin olarak ölücektim 17 senedir yetimhanede kalan kızın ailesi ortaya çıkmasıyla değişen hayatı Normallerden farklı Aile kurgusu dur ♧ #1-Genelkurgu [31.05.2024] #1-kimsesiz [01.06.2024] #1-arkadaşlık[08.06.2024] #1-aksiyon[08.06.2024] #1-macera[14.06.2024] #1-fantastik[23.06.2024]

Kar taneleri genç adamın boynunu sıvazladı. Tüm ayaz gökyüzünün soğuk esintisiyle kavisli çenesine sinmiş gibi irkildi. "Çalı bile itmiyor kendine sığınan kuşu. Rüzgar değse düşecek gibisin, herkes iki dağı aşabilirsin zannediyor!" Ne denli kırdığının dahi farkında olmadan tüm selleri üzerime savuruyordu. Ruhu karamsar bir rüzgarda çöllerde savrulmuş gibi dokundu. "Ben sadece seni görmek..." Tam cümlemi bitireceğim sırada öfkesi yüzünde daha fazla hissedilmeye başladı. "Bana bak, Liva!" Tam karşımda dikilmiş buz mavisi gözlerini irislerime saptamıştı. "Sen ve ben diye bir şey yok!" durdu ve gözlerindeki irisleri koyu gölgelerinde kayboldu. ... "Herakleitos der ki! Karakter insanın kaderidir!" Ardından bana döndü. "Sezgi, aklın tekeridir! Bazen kadınlar sezgilerinde fazla duygusal davranabilir!" Söyledikleriyle bakışlarım koyu irislerine dokundu. "Sevgi affetmez! Sevgi yıpratır." diyebildim. ... "Vuslat" gözüyle bakarsan "Yâr" "Hasret" gözüyle bakarsan "Yara" ...

Zorluklarla ayakta kaldığı hayatında bir de bursla kazandığı üniversitesini ilerletmeye çalışan Yağmur, hayatının en büyük pişmanlığını yaptı... Birine aşık oldu. O adam o'ndan sadece kalbini almadı... ama geride yalnızca pişmanlıklar kaldı. Peki yıllar sonra, bir anda karşılaştıklarında; her şey hâlâ aynı mıydı? *