Üzerindeki sırılsıklam kıyafetlerinden akan damlalar parkeyi ıslatırken, "Pes et artık, Belde!" dedi sinirle burun kemerini sıkarak. Forması üzerine yapışmıştı, sıkıca kenetlediği çenesinden üşüdüğünü gayet iyi anlayabiliyordum ama her zamanki gibi inat ederek, bunu belli etmemek için elinden geleni yapıyordu. Elindeki, giymek için aldığı ama bana laf yetiştirmekten giymeyi unuttuğu kot ceketi ıslak olmayan tek şeydi ve biraz daha burada böyle dikilmeye devam ederse hem onu da ıslatıp, hem de hasta olacaktı. Kollarımı göğsümde birleştirip "Pes etmek mi?" dedim alayla. "Ben bu oyun için tavuk kemiğine dokundum be!" Gözlerini devirdi. "Evet, iki yıl önce." Omuzlarımı silktim. "Yine de dokundum o iğrenç şeye," dedim geri adım atmadan. "Hem çok istiyorsan sen pes et." "Asla," dediğinde, başımı sallayıp "Ben de öyle düşünmüştüm," diye mırıldandım. Önümdeki titreyen bedenine bakarken daha fazla dayanamadım. Nefesimi dışarı bırakıp yenilmişlikle yanına yaklaşmaya başladığımda, kaşlarını çatmış, adımlarımı takip ederek ne yaptığımı anlamaya çalışıyordu. Tam önünde durduğumda başımı kaldırıp gözlerinin içine baktım ve kısık bir sesle "Aklımda," diye mırıldanarak ısrarla üzerine giymediği ceketini aşağıdaki parmaklarının arasından çekip aldım. İki yanındaki kollarından birini kavradığımda, soğuktan buz kesen bedeninin kasıldığını anbean hissetmiştim. Umursamadan, "Giy şunu," diye mırıldandım ve sağ kolunu kaldırarak ceketin aynı taraftaki kolundan geçirmeye çalıştım. Ne yapmak üzere olduğumu anladığında, tam dibimdeki bedeninin titrediğini tüm hücrelerimle hissettim. Soğuktan olmadığına yemin edebilirdim. | Kısa hikaye

Bilinmeyen numara: Söylesene Bilinmeyen numara: Ne zaman geçer? Bilinmeyen numara: Ne zaman hafızamdan silinir elime bulaşan kırmızı lekeler?   __________ "Ben sana baktığımda o günlüğe yazılı içi boş cümlelerden başka bir şey göremiyorum. Defalarca okuduğum, ezberlediğim, ama bir türlü kabullenemediğim... Üzgünüm İzak, gerçekten. Ama artık bir hayalkırıklığı bile değilsin benim için." Gerçekten canı yanıyormuş gibi bir acıyla gülümsedi, son kelimelerini etmeden önce. Onun da gözlerinin dolduğunu farkettiğimde, tek bir damla sağ yanağı boyunca süzüldü. Fısıldarken sesindeki çaresizliği duymama izin vermesi bilinçli miydi bilmiyordum, ama yemin ederim o an elinde olmayan bir şeyden bahsediyormuş gibi kederliydi dudaklarından çıkan o iki kelime, öyle muhtaç sesleniyordu. "Keşke olsan." Çoktan kül olmuş bir ruhu sevmek bu, diye düşündüm. Yanmış, geriye sadece külleri kalmış ve artık buz tutmuş bir ruha aşık olmak, benim yaptığım. Bu en korkuncu değil de neydi? ------- "Senden tek bir şey isteyeceğim." Soluklandığında nefesi titredi. "Bana kördün diyordun ya hani, onu gör."

Dedin ki; Işıkları kapa. Kim olduğunu bilmeyeyim. Ben siyah saçlarının arasında esen o hafif meltemim. * Aşkın geceye bulansın, Yalnızca bu seferlik, Matmazel Noir, Saçlarını sal parmaklarımın uçlarına. Rüzgar onu ilk gördüğünde ne olduğunu anlamadı, çözemediği biriydi, onun kendisini fark etmesini bekledi. Okulun yıldız çocuklarındandı, ancak O kız onu fark etmedi. Matmazel Noir ne saklıyorsun rüzgarında?

Yaşıyorduk, işkence çekiyorduk, idam ediliyorduk, köle gibi çalıştırılıyorduk, susuyorduk, çığlık atıyorduk ama hepsinin sonunda sesli ya da sessiz bir savaş veriyorduk çünkü seviyorduk. Şaşırtıcıydı, sevgi bazen bir savaş meydanının ortasında size uğruyordu. O an iki yolum vardı. Ya sevecektim, ya ölecektim. Sevmeyi seçtim. Onu sevmek de ölümü daima nefes gibi ensende hissetmekti. "En büyük savaşların ortasında kurak topraklardan bile bazen çiçek açar, bombalar etki etmez, kökleri sımsıkı tutunur. Bir bakarsın renkler canlanır, güzel kokar her yer. Sen bu çiçeksin diyemem, biz bu çiçeği temsil ediyoruz diyebilirim. Özgürlüğümüze." Bu kitapta geçen kişiler ve kurumlar tamamen hayal ürünü olup her ayrıntısıyla kurgudan ibarettir.

❝Yüzünü çok sevdim, ödünç alabilir miyim?❞ dedim birden gözlerimi gözlerine dikip. Nasıl olsa bir daha karşılaşmamız pek mümkün değildi, hem bu fırsatı kaçıramazdım hem de bu cesareti bir daha bulamazdım. Ağzımdan çıkan kelimelerin anlamsızlığıyla gözlerini kırpıştırdı. ❝Anlayamadım?❞ ❝Yüzün tam hayalimdeki gibi, bir günlüğüne modelim olur musun?❞ Uyarı: Küfür ve argo kelimeler içermektedir. Bu kurgu tamamen hayal ürünüdür, gerçeklikle hiçbir bağlantısı yoktur. Slow burn bir hikayedir. Üniversite #1 / 16.11.2024