Eksen Güzay, katı bir ailenin sınırları içinde büyümüş, kendi kararlarını alırken ailesinin görüşüne dikkat eden, başarılı bir iş kadınıdır. Kendi yazılım şirketinin patronu olan Eksen'in herkesten gizlediği bir sırrı, onunla iş birliği yapmak isteyen Yamaç Zifir tarafından öğrenilir ve Yamaç o gün ilk defa kendisi için bir şey yapmaya karar verir. Arkeolog olan Yamaç, öğrendiği sırrı Eksen için koz edinir ve onu birlikte çalışmaya ikna etmek için kullanır fakat Eksen'in bilmediği bir şey vardır, Yamaç Zifir, Eksen Güzay'ı kesinlikle sadece ortağı olarak görmüyordur. Ben Eksen, dünyanın yörüngesi değil; mevsimlerin en çetin, en soğuk hallerini peşinde sürükleyen Eksen... En çok kendimi tanıyordum hayatta ve en çok kendimden korkuyordum, hırslarımdan, sınırlarımdan, sırlarımdan ürküyordum. içimdeki küçük çocuk altı yaşında kalmışken ben onu hatalarla büyümeye zorluyordum. Hatalarım, benim günahlarım değildi, benim hatalarım doğru veya yanlış davranışlarım değil, başarılarım ve başarısızlıklarımdı. Yaşamak ve hissetmek arasındaki ince çizgiyi aşalı yirminci yılımı dolduruyordum. Sekiz haziran doğum günüm değildi ama doğduğum gündü. Ben zihnimin iplerini yönettiği bir kuklaydım, senaryosu ailesi tarafından yazılmış bir oyuncuydum. Bir çemberin sınırlarında dolaşıyordum ama tek adım dışarı çıkamıyordum, yaşıyordum, hissetmiyordum, biliyor ama sevmiyordum. Ben Eksen, kendi yörüngemde, sınır kapılarının önünde dolaşıyor, dışarı adım atamıyordum... "Sakın benim için fedakarlık yapma." Dedim yalvarırcasına, kolay değildi, olanları hazmetmek hiç kolay değildi, "Çünkü bende bundan sonra senin için kendimi feda etmeyeceğim." Sevmek ne demek bilmiyordum, ilk defa bağlanmıştım birine. Beni bencil yetiştiren bir ailenin çocuğuydum, ben kendimi nasıl feda edeceğimi bile bilemezken Ya

❝𝐁Ü𝐘Ü𝐘Ü𝐍𝐂𝐄 𝐔𝐍𝐔𝐓𝐔𝐑𝐒𝐔𝐍❞ 🍯🐝💛🍂🍁 (...) "Anne, Tuğkan nerede?" "Neden sordun yavrum?" "Işıkları kesin o kapatmıştır, kafasına bir tane yapıştırmam lazım..." (...)

Üzerimize ilmek ilmek işlenen kaderimiz belirlerdi hayatımızı. Bazı kehanetler yapışırdı sırtımıza, sevmemizi, sevilmemizi engellerdi. Hissetmemizi önlerdi, sadece acı verirdi... Hazel, masallarla büyümemişti. O babasının anlattığı intikam yeminleri ile, küçük yaşta nefreti hissetmişti. Tanıyamadığı annesinin isyanı yüklenmişti omuzlarına. Babası "Ölüm Lordu'nun" sarayında tutsak olan Hazel'in, ailesinden tek kalan üyeyi kurtarmak için Ölüm Lordu'nu alt etmesi gerekiyordu. Sonucunda canını koymuştu ortaya, hayır lanetini silecekti. O güçlü olmaya zorlanmıştı, bu sefer bozacaktı kehaneti, bir aile üyesini daha kaybetmeyecekti. Belki babalar kızlarının kahramanı olurdu, Hazel babasının kahramanı olmayı yeminlemişti... (Hema adında yazılan ilk kurgudur! ) (Eliftuana58)

İngiltere'de XIX. yüzyılın ikinci yarısı, "Victoria Dönemi" olarak adlandırılan bu dönem, orta sınıfın yükselişini, gösterişli yaşamların moda oluşunu simgeler. Brontë kardeşler, kadının edebiyatla uğraşmasının hoş görülmediği bu yıllarda, önce bir erkek kimliğiyle şiirler, sonra kendi adlarıyla klasikler arasında yer alacak üç önemli romana imza atmıştır. Emily Brontë 1848'de öldüğünde dünya edebiyatının en güzel romanlarından birini, Uğultulu Tepeler'i bırakmıştır ardında. Bu Victoria dönemi romanı, kimine göre dünyanın gelmiş geçmiş en büyük aşk romanı, kimine göre her okunuşunda değişik tatlar veren çağlar ötesi bir eser, ya da insanın içine işleyen bir anlatımla dile getirilmiş uzun bir şiirdir. Ölümünden bir yıl önce bitirdiği Uğultulu Tepeler'deki kişilerin yalnızca hayal ürünü kişiler olmadığı, Brontë'nin çevresindeki gerçek kişilerden derin izler taşıdığı da bir gerçektir. Sevgi, kin, nefret, öç alma tutkusu gibi güçlü duygularla örülü bu gençlik öyküsü, patladı patlayacak bir cinsellikle doludur. Daha otuz yaşındayken veremden ölen, son derece duyarlı, hiç evlenmemiş bu genç kadın yazar, tüm canlılığıyla bu romanda vardır. Okuyanın yaşına, deneyimlerine ve duyarlılığına göre değişkenlik gösteren, farklı zamanlarda okunduğunda değişik tatlar veren, tekrar tekrar okuma isteği uyandıran bir başyapıt.

Kendi yazdığım şiirleri paylaşmak istedim, birbirinden farklı şiirlerimde kendinizi bulabilirsiniz. (ŞİİRLERİN HEPSİ ŞAHSIMA AİTTİR! TÜM HAKLARI SAKLIDIR.)

Ankara'nın kalabalığında başlayıp, Arap diyarının ıssız çöllerine mahkûm, deli bir sevda. İki kor yürek ve büyük bir acı. Dili ile değil ahireti ile seven bir adam, tutsaklığın da aşkı bulan güzel, mahzun bir peri. Kandırılarak, hükmü-aşka mahkum edilen Yıldız ve istediğini almak için her yol mubahtır diyen sultan Malik Bin Esved. Adamın çektiği acıya tanık olurken uslanışını görecek. Kadının, kumdan kelepçelerle kapana kısılan çırpınışlarında kurtuluşunu dileyeceksiniz... Dudaklar birbirine kilitlendiğinde ikisinin de aklında ki tek beden tek ruh olmaktı. Sırları, korkuları ve gelecek pişmanlıkları kalın siyah kumaşların gerisinde bırakıp kapattılar perdelerini. Şimdi aşk zamanıydı şimdi ellerin, dillerin, gözlerin zamanıydı. Birbirlerine yaklaştıkça ırak geliyordu milimler bedenlerine ve daha da sokuluyorlardı birbirlerinin tenlerine... MALİK KAPIDA BEKLERKEN CEHENNEMDEN KAÇIŞ YOKTUR!!!

ACEMİ KURGUDUR Flora ve Lara isimli iki ikiz kardeşten Flora sarayda ailesi ile büyürken, Lara doğduğu zaman saraydan kaçırıldı. Lara büyüyünce ve herşeyin farkına varınca kendisini kaçıran kişiden kurtulmak istedi ama aslında o Gamelli Krallığından yaşaması için seçilen tek kişiydi... Kalede hapsolan Lara her şeyi duyarken Sky'ın duygularına nasıl bu kadar kör olmuştu... Flora kardeşinin yokluğunu David ile dolduramıyordu ...