17 yaşında henüz lise öğrencisi saf , masum ,içine kapanık asosyal bir kız. Hayatı gibi kalbi de kendisi de karanlık , hiçbir şeye acıması olmayan merhametsiz ve takıntılı bir mafya. Bir bakışta tanımıştı adam . Nasıl tanımazdı ki hayatı olan kızı? Kız ise tanımamış, hatırlamamıştı bile adamı. Nasıl hatırlayabilirdi ki daha küçükken gördüğü adamı ? Bu acımasız bir adamın, kızın yanında başka biri hâline dönüşmesinin hikayesi. Her şeye rağmen mutlu olabilecekler miydi ? Kız da sevebilecek miydi, onun gibi cesur ve delice ... ---- ILK KURGUMDUR. UMARIM BEĞENİRSİNİZ. 30.09.2021

( YETİŞKİN İÇERİK - CİNSELLİK VE KÜFÜR BARINDIRIR ! ) Michele Morrone ' nın gerçek hayatını anlatmaktadır. .Bu kitapta 365 dni karakterlerinin filme dahil oluşunu kendi kafama göre uyarladım. Yani AA 365 dni falan yazma yorumlara _______________________________ Anna, moda tasarımcısı olmak isterken kendini Michele Morrone ile aynı filmde başrol olarak bulur. Anna , elindeki kağıda baktı " Michelle Morone " yazıyordu. Ezgi büyük bir çığlık attı ve Anna'a " kızım senin şuan bayılman lazım bu adam kim biliyor musun ? Adam hem ünlü oyuncu , şarkıcı ve moda tasarımcısı , birde modellik yapıyor . Kızım nasıl görmedin İtalya ' da okuyuruz adam da burada yaşıyor , kör ve sağır olman gerek duymamak ve görmemek için" dedi . Anna omuz silkip " Sosyal medya kullanmıyorum nereden bileyim. Şuna bak kızlar nasıl da adamın başında pervane oldu . " " Bu kağıtlarda beraber çalışacağınız okulumuzdan mezun olan ünlü tasarımcıların isimleri var . Mezun olmak için en yaratıcı tasarımı yapmak zorundasınız ! " Anna ve Michele aynı filmde başrol oynar . Peki bu nasıl oldu ? Michele Morone ve Anna 'in yolları burada kesişiyor . Bu iş ortaklığı , aşka dönüşür mü sizce ?

Avukatlık yaptığı bir iş insaninin aslında kendine takıntılı bir mafya olduğunu öğrenen fakat buna karşı çıkmak için çok geç kalan bir kızın hikayesi. Umarım beğenirsiniz. Cinsellik ve şiddet içeriyor rahatsız olacaklar okumasın lütfen önceden uyarısını yapmış olayım.

Yaptığım şey ve bulunduğum ortam tamamen takdire şayandı. Fakat Şeytan, kafasını kaldırıp bir kez bile bakmamıştı. Buraya ne zorluklarla geldiğimin farkında mıydı? "Bana bakacak mısın artık?" Şeytan, önündeki kağıtlardan kafasını kaldırmadan sorumu cevapladı. "Meşgulüm güzelim. Daha sonra gelsen olur mu?" Daha sonra bunu bir daha yapamazdım. Ya şimdi görecekti ya da bir daha asla göremeyecekti. Ayrıca benden daha önemli ne olabilirdi o kağıtlarda? Sinirle masasına yaklaşıp eğildim. O an dikkatini çekmiş olmalıyım ki kafası yavaşça yukarı kalktı. Önce suratıma, ardından bir kaç bez parçasıyla örtülü vücuduma indi bakışları. Kırmızı, dantel. "Sen?" Sözleriyle birlikte masasından hızlıca kalktı. Bakışları derinlik dolu, donmuş şekilde göğüslerime bakıyordu. Siktir! Sanırım Şeytan üstüme atlayacaktı.

"Ya kimsin sen? Amacın ne senin, derdin ne? Ne yapmaya çalışıyorsun anlamıyorum." Hıçkırıkların arasından zorlukla konuşurken başımı kaldırıp yüzüne baktım. Bakışları garipti. Az önce birini öldürmemiş gibi, masum bir adammış gibi. Üzülmüş gibi. "Benim derdim sensin." Uzanıp kolumu kavradığında hiçbir şey yapamadım. Kilitlenmiş gibi yalnızca onu izliyordum. Kolumu kendine çektiğinde gözlerini benim gözlerimden çekip koluma odaklandı. Kapüşonlumu sıyırıp kolumdaki kesiklere baş parmağıyla dokunmaya başladı. Tek tek hepsinin üzerinde parmaklarını gezdirirken ne yaptığını anlamaya çalışıyordum. "Benim derdim bu kesikler. Benim derdim bu kesiklerin, bu yaraların sebepleri. Bazen yaraları iyileştirmek için sebebini yok etmek gerekir. Yara bantları fayda etmez, merhemler bile iz bırakır. Ama sebepler ortadan kalktığında yaralar artık acımaz, sızlamaz hiç."

[TAMAMLANDI] "Sen ki makamların en güzeli bir mahur beste, bense yüreğine düşmüş bir ateş parçası." dedi gözlerine yansımış aşkın iziyle adam. "Aşkın yürekte bir ateş, uğrunda yakmazsam bu kalbi Mardin bana dar olsun!" dedi kadın dik başlı bir tavırla. Oysaki ne garip, onlar bir imkânsızdan böyle büyük bir aşkı büyütmüş, kaderin kırmızı iplikleriyle birbirine kördüğümle bağlanmıştı. +18 09.05.2023

Babasıyla yaşayan kızın mafya tarafından kaçırılmasıyla başlar. RAHATSIZ OLANLAR OKUMASIN KİTAP BİTİNCE SİLİNECEKTİR. İSTEYEN OKUSUN İSTEMEYEN OKUMASIN BAŞTAN UYARIMI YAPAYIM.

Abisinin arkadaşına yaptığı sosyal medya akımından sonra hayatı değişeceğini kim bile bilirdi ki? ○●□■ Siz : Seni bir arkadaş bir dostum gibi sevdim... Yusuf abi: Hayırdır Nazlı, ne diyorsun? Siz: Sen oturmuş bana aşktan dem vuruyorsun... "Bir şey mi duydu acaba ? Gerçi duyması imkansız kimse bilmiyor ki. Belli de etmiyorum aslında " Diye düşünüp telaşlandı Yusuf. Yusuf abi: Ne dem vurması. Tövbe tövbe... Siz: Sende sevdiğim çok şey var adı aşk değil... "Bende sevdiği çok şey olmasına mı sevinelim, yoksa aşk olmamasına mi üzülelim anasını satayım" diye homurdandı Yusuf...

"Unutacağını düşünüyordum ?" "Benim için önemli olan tarihleri asla unutmam" Aldığım cevapla dudaklarım da küçük bir kıvrılma meydana geldiğin de kuzguni gözleri yüz hatlarım da yavaşça gezinmişti. Bu hareketi sol yanım da küçük bir titremeye neden olurken bakışlarımı ondan kaçırdığım da hissettiğim duygu yoğunluğunu görmezden gelmek istemiştim. İşte tam o an beklemediğim zamanda kız kulesinin en üstün de art arda patlayan havai fişeklerle ağzım şaşkınlıkla aralanırken ensem de ki nefesle tüm bedenim tuzla buz etmişti. "İyi ki doğdun Ay parçası" Fısıltılı çıkan sesiyle ister istemez gözlerim aheste bir edayla kapandığı an rüzgar yel misali esmiş , onun kokusunu ilk defa hissetmemi sağlamıştı.

"Hayır baba bu sürüden kimseyle evlenmeyeceğim! Beni dövüşte yenemeyen erkeği, kendime eş diye almam ben!" ( +18 sahneler içerir.)