Herkesin içinde bir iyi bir de kötü taraf vardır. Hangisini daha çok beslersen, o kazanır.

Lise 2 ye geçtiğimde,okuldaki tek vampirin ben olmadığımı anladım.O günden sonra herşey daha eğlenceli hale geldi.

uzaya firlatılmış taş misali... kocaman bi boşlukta yapayalnız asılı duruyorum. Hiçbir çekim yetmiyor beni ordan almaya, yanlizligimi paylaşmaya... hissizlesiyorum gitgide sadece düşünüyorum inadına düşünüyorum, yok oluyorum dusuncelerde sonra tekrar diriliyorum. mutluluğun bi yerlerde hatta kalbimizde saklı olduğunu biliyorum ama ulaşamıyorum bi türlü. ulaşamayınca dönüp kendime bakıyorum. acaba sorun bende mi diye. acaba ben mi hep orda asılı kalmak istiyorum ve giremiyorum hiçbirinin çekim kuvvetine. sonra yine sorular sorular sorular