@biricikakyuz : Kimsin sen? @basorexia : Sana şuan kim olduğumu söyleyemem bal göz ama zamanı geldiğinde öğreneceksin. @basorexia : Kendi isteğinle geleceksin bana. @basorexia : Dudaklarımdaki son damla zehiri içmek için yalvaracaksın belki bana.

Diğer insanlar tarafından hissedilmeyen artçı depremlerin açtığı kapılardan geçen insanlar. Ve birbirlerinde habersizlerdir yaşadıkları boyutlarda. Çünkü herkes düşünüyor ki dünya bir tane. Halbuki onunki bir çok tane. ∞ Nereye gittiğini bilmeyen bir kız bir gece uyumak için gözlerini kapattıktan sonra hiç bilmediği daha önce görmemiş olduğu bir evren uyanacak. Hayat onun için çok daha karmaşık ve anlamsız olmalı. Etrafındaki insanlar onu tanıyıp paralel evreninde yaşamasına alışkınken o başka bir varyasyonun olabileceğini düşünemez bile. Üstelik bu onun için imkânsızdan öte bir olaydır. Paralel evren teoremleri bile ilgisi çekmemiş ki hiç bugüne kadar. Hem zaten kimsenin de çekmez. Şşş! Bu bir sır. Çünkü benim ilgimi çekiyor. Ve evet bu yüzden bir rehabilitasyon merkezinde tedavi görüyorsun. ∞ Çünkü insanlar doğar... Büyümez... Belki büyümez. İnsan doğar ve ölür. Zamansız ve amansız. Engel olunamayacak bir şekilde. Belki daha beşinde belki elli beşinde. Herkesin ellerinin üzerindeki damarlarını eskitecek kadar çok zamanı olmuyordu. Kimisinin mezarının boyundan bile kısa geliyordu. Onun içinde bu vardı. Belki zamanı hiç yoktu ama ölmek için doğmuş olduğunun bilincindeydi. Bundan korkmuyordu çünkü ölmek için yeterince zamanı vardı.

"Ve unutma Zümrüt; tüm çiçekler yavaş yavaş, kırmızı güller çabuk solar." *** 1980 yılının Mayıs ayında, Dilektaşı Mahallesi'ndeki aylardır boş olan daireye genç bir adam taşındı. Tek başınaydı, bir karısı veya çocukları yoktu. Kimseyle konuşmazdı ve soğuk çehresi, tenindeki yanığa benzer farklı renkte izleri, şüpheli hareketleri nedeniyle kimsenin de onunla konuşmaya niyeti pek yoktu. Mahalleli, bu suskun ve gizemli adamın dönemin şartlarını da göz önünde bulundurarak bir Amerikan ajanı olduğuna karar vermişti ve adama kendi aralarında 'Dilsiz Ajan' diye sesleniyorlardı. Zümrüt Ayten Özsoy ise henüz yirmisine yeni basmıştı. Altı çocuklu bir ailenin ikinci çocuğuydu. Hayat hakkında bilgisi bu aileyle ve bu mahalleyle sınırlıydı. Liseyi yarıda bırakmak zorunda kalmıştı, hayata en büyük kızgınlığı da buydu. Hayallerini baltalayan şey yoksulluk ve yoksulluğunun sebebi ise başlarındaki sorumsuz babalarıydı. Çoğunlukla bu kalabalık mahallenin cıvıltısında ömrünün çürüyeceğini ve ailesine rağmen yapayalnız öleceğini düşünürdü. Onun için hayat, ışıltılı bir oyun sahnesiydi ve bu sahne, akşam babası eve geldikten sonra perdelerini kapatarak karanlığa bürünürdü. Ve bir gün Dilsiz Ajan nihayet konuştu. Zümrüt Ayten Özsoy ise hayallerine çok yakın olduğunun henüz farkında değildi. (30.03.2021)

(1) Matthew Curtis, tek gecelik ilişkileri severdi ama Veronica Wood'un ona hissettirdikleri birkaç saate sığamayacak kadar sıra dışıydı.

*Herkes gülüşünden öpebilir, ben gözyaşından öpüyorum. Acılarını bana bulaştır.* Silah sesi yankılandı İstanbul'un herhangi bir sokağında. Bir zamanlar derman olan İstanbul koca bir çöplüğe dönüşürken geride kalan tek beden sığamadı o kocaman çöplüğe. Kaçamadı da, gidemedi de, ölemedi de... boğazından süzülen her bir nefes tanesi ciğerlerini yakarken bir kez kafasını kaldırıp da bakamadı yıldızlı geceye. Zaten o geceden sonra bir daha yıldızla dolmadı lacivert örtü ya da yıldız olamadı gökyüzü. Sonra yalnızca Güneş doğdu, sonra yalnızca Güneş battı. Gün bundan ibaretti, geceler kor kıyametti. Akın küstü Kurşun'a, Kurşun bir kez daha bakamadı aynadaki Akın'a. Ortamı mahşer alanına çevirdi Kurşun, sonra o mahşer alanı hiç bitmedi. Kurşun azap oldu yere göğe, semadan yağdı toprağa, köklerinden yaktı. Sonra İstanbul'dan eksik olmadı silah sesleri, bir baktılar ölüler her yerde. Bir baktılar, ölüm her yerde. K.V.A.S♣️ KİTABA BAŞLAMA TARİHİM: 02.02.2021

Uyuşturucu bağımlısı olan bir kız, yatırıldığı psikiyatri merkezinde hayatını değiştirecek genç bir adamla tanışır. 12.04.2021/ Gerilim #1 07.05.2021/ Psikoloji #1 13.02.2023/ Psikoloji #1

Parmaklarım küllerinde dolaştı. Sonra birden yağmur bastırdı. Gülümsedim ve beni izledi. Sustu ve onu dinledim. Sessizliği bile güzeldi. "Çünkü Leyla, çünkü iki gözüm, yangında en son küller ölür."

Lina Kara, babasıyla ettiği kavga sonucu babasını kendi kafasına sıktığı bir kurşunla kaybeder. Bu kayıp kendisinden de birçok şey götürür. Borçlar ve vicdan azabı arasında sıkışırken zaman pek iyi davranmaz ona. On ay kadar sonra eski halinden eser yoktur artık. Hissizleşmiş ve yaşama olan hevesini kaybetmiştir. Kendisini bazı insanlar böyle yaşar diye teselli ederek annesi ve kız kardeşi için yaşamaya devam eder. Sıradan bir gün çalıştığı çiçekçiye gelen gizemli bir adamın ricası üzerine bir çiçek teslimatına çıkar. Ölüm anlamına gelen çiçekleri teslim ettiği adamın babasının otopsisini yapan adli tıp uzmanı olduğunu ertesi gün savcılıktan gelen bir telefonla babası hakkında sarsıcı gerçekle öğrenir. Adli Tıp Uzmanı Aral Çakırca'ya götürdüğü ölüm çiçeklerinin ikisi için olduğunu anlar. Babasının peşindeki birtakım organizasyon üyeleri, Lina'nın, Kadir Kara'ya gidecek olan anahtar olduğuna eminken Lina bunun ne demek olduğuna başta anlamasa da zamanla yaşananlar anlam kazanmaya başlar. Bilmediklerinin bildiklerinden fazla olduğunu Aral Çakırca ve Savcı Yiğit Atalay'la bu olayı çözmeye çalışırken keşfeder ve ailesinin kendisinden sakladığı sırlarla bir bir yüzleşmeye başlar. Saklanırım göz önünde. Gelir geçer önümden. Ben görünmez değilim. Hiçe sayar beni gözünde... Bu bir bilmece... Söyle bana Lily... cevap ne?

Azılı bir suçlu. Masum bir doktor. Ve bu onların aşka düşüş hikâyesi. (01.08.2019)

NOT: Bu kitaptaki tüm karakterler ve olayların gerçek kişi ve kurumlarla ilgisi yoktur. Tamamen hayal ürünüdür. Kitap içerisinde yetişkin içerik mevcuttur. Işıl bir gün kapısının önünde bir kutu bulur, kutunun üzerindeki notta kutunun GÖLGE mahlasını kullanan birinden geldiğini görür. Bu kutular belirli aralıklarla içi dolu dolu gelmeye devam eder. Işıl ilk başta GÖLGE'nin ismini gizlemek için öylesine kullanılan bir mahlas olduğunu sansa da bu kitaptaki hiçbir şey sıradan, öylesine veyahut tesadüfi değildir. "Ben tesadüflere inanmam." ***** Geceye inat, ışık saçan bu kız gerçek miydi? Kalbinin teklediği hissetti Gölge. Varlığını dahi unuttuğu kalbi yarış atı misali depara kalkmış, genç adamın dilinin damağının kurumasına neden olmuştu. "Işık," diye düşündü Gölge. Bu kız kesinlikle ışıktı. Gölge'nin var oluş sebebi olan ışık... Gölge o gece ışığını buldu. Gölge o gece ışığını tanıdı. Gölge o gece ışığına âşık oldu.