"Ben de Riva Aşiretinin Hanımağası Gece Riva isem seninle evlenmem, konağınada kuma gelmem!" dedim öfkeyle bağırarak, artık hiçbir şey dayanılacak gibi değildi. Üzerime daha da eğilip beni cam ile arasında kıstırırken aynı öfkeyle bana dişlerini sıkarak karşılık verdi, "Bende Asparşah aşiretinin Ağası Boran Ağa isem seni konağıma gelin getirir, altıma alıp inlete inlete bağırtırken bunları sana hatırlatırım!" sözleri ile dumura uğrarken midem ağzıma geldi, hiçbir kuvvet beni durduramazdı onunla evleneceğime kendimi öldürürdüm daha iyiydi. Öfke ateşi ile harlanıp kaynayan kanım ile başımı dikleştirdim, "Konağını başına yıkacağım, zerre kadar huzur bırakmayacağım sana! Benimle evlendiğin güne lanet ettireceğim seni, duydun mu Boran Ağa!" Kehribar rengi gözleri dudaklarımdan çıkan her kelimeyle daha da kararırken sertçe yutkundu, bakışları dudaklarıma kaydığında hızla kaçırdı ve yavaşça burnunu boynuma eğdi, ondan kaçabilmek için cam ile birleşmiştim ama ondan kaçmaya çalışmak nafile çabaydı. "Ben senin kokunda şimdiye kadar tatmadığım huzuru tatmışken, sen bana nasıl seninle evleneceğim güne lanet ettirebilirsin ki, Gece'm." dedikleri beynimde uğuldatma yaşatırken yine ve tekrar adımı baskın bir fısıldamayla kulağıma boğuk bir sesle söylemesi kalbimi zorladı nefesimi zaten zor alırken kesti. Ama Asiliğim ve öfkem yine tüm duygularımı bastırdı. "Sen Asparşah, sen gözlerimin içine her baktığında yanacaksın, benim gözlerimde kendi ölümünü her defasında izleyeceksin ve her dakika pişmanlıklarla kavrulup yok olacaksın. Çünkü karşında Bir Riva var Gece Riva ve ben seni yok etmekten zevk alacağım. Seçim senin beni kuman olarak mı alacaksın, yoksa benimle birlik olup töreye karşımı geleceksin." Şimdi karar Boran Ağa'nındı. 27/03/2022 RİVA ve ASPARŞAH SOYADLI TEK KİTAP. ÇALINAMAZ! VE KOPYALANAMAZ!

"Seni uyardım! "Dişlerini sıkarak konuştuğunda onu ilk gördüğüm anda ki öfkesiyle yüz yüze geldim "şimdi buradan gidiyorsun! "Bir elini kolumdan çekerken diğer eli tutuşunu sıklaştırmış cevap vermemi beklemeden beni peşinden sürüklemişti. Birlikte iki katı koşar adımlarla inerken kapıyı açtığı gibi beni dışarı sertçe itip kapıyı suratıma çarptı. Şaşkınlıkla birkaç saniye bekledikten sonra öfkeyle demir kapıya sert bir tekme geçirdim. Derin bir nefes alıp ev görüş alanıma girinceye kadar geri çekilmiş gözlerimle onu görmek isteyerek evi taramıştım. Soğuk havaya karşın gömleğiyle terasta duruyor ellerini cebine koymuş bir şekilde beni oradan izliyordu. "İstediğin kadar beni engelleyebilirsin! "Bağırdığımda ellerini cebinden çıkarıp terasın korkuluklarına koydu "bütün gerçekleri öğreneceğim! Benden sakladığın ne varsa hepsini önüne sereceğim! "Kuzguni gözlerini ardımda bırakarak ona sırtımı döndüm. "Aynı acıyı paylaştığın insanı sakın karşına alma! "Büyük demir kapılara ulaştığımda sesini duymamla beraber olduğum yerde durup omzumun üstünden ona baktım "patronun kim olduğunu unutma! "Bütün sertliği, ihtişamı, heybeti, esrarengiz haliyle geçmişin, şimdinin belki de geleceğin bütün anahtarlarını elinde tutan adama baktım. O Kamer Taşkıran'dı. Kaçtığım, öfkeden deliye çevirdiğim ama hep yalnızca ikimizin biz olduğu bir ana hapsolmak istediğim adamdı.