CEYLAN TANITIM Telefonun ucundaki arkadaşını uzun zamandır görmüyordu. Israrı üzerine nefesini bıraktı. "Tamam tertip. Merak etme düğününde mutlaka orada olacağım." "Eyvallah tertip. Selametle." Verilen bir söz onun için namus demekti. Arkasında duran ve ondan emir bekleyen adamı "Abi ne yapalım?" dediğinde camdan dışarı bakarken ellerini cebine soktu. Gözlerini kısarken "Hırsızlığın cezasını verin sonra da İstanbul'dan sürün. Değil kendi esamesi bile şehrin sokaklarında hissedilirse sülalesini silin." dediğinde baş selamı veren adam "Emrin olur abi" deyip çıktı. Dişlerini sıktığı kımıldayan çene kaslarından belli olurken yüksek binadan şehri ve boğazı izledi. *** Adamları ile girdiği düğün salonunda oldukça dikkat çekerken merdivenleri indi. Gelinle damat yeni inmişti. On kişilik siyah giyinmiş adam gurubu girişin önünde durmaya başladığında meraklı bakışlar üstlerine yapışmıştı. Çoktan bunalmaya başlayan genç adam bir an önce tertibini tebrik edip hediyesini de verip gitmeyi planlıyordu. O sırada bir horon çalmaya başladı. Ortası boşaldığında gözlerini kıstı. Bir kız omuzlarını hafif hafif titreterek ortaya çıktığında onu damat ve gelin takip etti. Horon oynamaya başladıklarında bir çift lacivert göz, bordo renk takım elbise giyinmiş, saçları omuzlarında sallanan, yüzündeki kocaman gülümseme sayesinde gamzelerini sergileyen kızın üzerinde sabitlenmişti. Hafifçe boynunu oynatıp kütleten Dağhan Yasari aldığı nefesi sakince verdi. Yanındaki adama başını eğip "Serkan, bu kız kim öğren?" dediğinde neye bulaştığını bilmiyordu. Öğrenecekti. Ordu'nun yaralı ceylanı İstanbul'un aslanına yaren olur mu? Peki ya aradaki yaş farkı? Aşkın yaşı var mı? Ondan beş yaş büyük bir kadına tutulan Dağhan etrafına ördüğü duvarları yıkabilecek mi? Ya Ceylan? Onun için her şey yeterince zor

Bordo Bereli cesur bir askerin ve başarılı bir doktorun hikâyesi... ''Halide sana deli gibi aşık!'' En yakın arkadaşım, sevdiğim adama sırrımızı söylerken, duvarın dibinde gizlice onları izliyordum. Tüm bedenim heyecan ve korkuyla titriyordu, Ali Deniz'in insanın içini üşüten sesini duyduğumda kalbim buz tutmuştu. "Şimdi git o arkadaşına söyle! Bin tane kalbim olsa birini bile ona vermem!"

Hayatın pamuk iplikleriyle bağlı olduğunu bilmekle yaşamak çok farklı şeylerdi. Rüya hayatının bağlı olduğu pamuk ipliklerini bütün korkularına rağmen elleriyle kopardı. Verdiği karardan kaç defa pişman olurdu? Kim bilir? ...... Hedefin etrafı kuşatma olacak şekilde konuşlanmış tim muhtemelen sabaha kadar etrafı göz hapsinde tutacaklardı . Tim komutanı Yavuz, "Evet kızlar çayımız, kahvemiz yok ama gecemiz uzun. Başlayın bakalım yeni havadiseler var mı?" Elindeki dürbünle karşıdaki çiftlik evini gözetleyen Mirza, "Bu dingil kıza daha açılamadı. Anca çay saati... Yakında Eylül ve Rüya'yla altın günü de yaparlarsa şaşırmam." Üstü tamamen yaprakla kapalı yerde uzanmış keskin nişancı tüfeğinin dürbününde hedefe kitlenmiş Yiğit, arkadaşına destek çıktı. "Ancak Cemal Süreya'dan atıflar yapıp çayın birini açık alıp gidiyor. Kızın da mevzuya uyandığı yok. Şiiri de mundar etti saf aşık. Adam mezarında ters dönüyordur bunu beceriksizliğini görüyorsa." "Cemal Süreya ne lan?" Mirza " Komutanım uzun mevzu. Skorsky de bilahare anlatırım."

Bir kaldırımın köşesinde buldum hayalimi. Gözlerimi kapattım, bıraktım avucuna kalbimi. Dedi ki, sonuna kadar tutacak mısın elimi? İçimden cevapladım, birlikte tırmanacağız tüm merdivenleri. Mumlar üfledim, dilekler diledim. Kayan her yıldızda adını sayıkladı dilim. Ve o bana doğru tek bir adım geldiğinde Ben hiç gitmesin diye bütün yolları denedim. 🏀 "Doruk?" dedim heyecanla. Bakışları yüzümde oyalanmaya devam ettikçe duramadım yerimde. Bir şey söyleyecekti. Bir şey söylemek için buradaydı. "Kaptın mı formayı?" "Feza," dedi ve seri adımlarla ona doğru ilerlediğim sırada o da birkaç adım yaklaştı bana. Sadece ismimi söylemişti ama heyecanını yansıtması için bu yeterliydi. Devam etmesini beklerken kalbim yerinden çıkacak gibiydi. "Kaptık formayı."

O kadar zıtlardı ki, biri kor iken diğeri serinleten bir içim su gibiydi. İşin aslı da buydu zaten. Denge zıtlık gerektirirdi. Yanarsan denge bozulur, yakarsan tek kalırsın. Onu olduğu gibi bırak, avuçlarına dolsun. Seyre dur, sustuğun zamanların acısını o çıkartır. ☯ Genç kız, ölen babasının hattını kapatsa dahi yazmaktan vazgeçecek gibi durmuyordu. Tek tik çifte döndüğünde kader çizgisi onun için bir kez daha kırıldı.

Onların kaderi yıllar önce yaşanmış tek bir gece sayesinde birleşti. Bir anda karşısına çıkan ve peşini bırakmayan Atmanlı aşireti genç kızın bütün sokaklarını çıkmaz sokağa çevirecekti. Bu zamana kadar her işini kendi halleden bir kız şimdi nasıl alışırdı etrafındaki kalabalığa? Bazı sırlar, hiç ortaya çıkmayacak sanılırdı.. Fakat hiç bir sır sonsuza kadar saklı kalmazdı.

Geceyi dinliyordu Onur. Cırcır böceklerinin sesi her yerden geliyor, hafif bir esinti yüzünü yalıyordu. Deniz'in kokusu burnuna geldi ve derin bir nefes çekti. İnsan böyle bir yerde ölene kadar yaşayabilir diye düşündü. Şehrin kargaşasından trafik gürültüsünden uzakta geçirdiği bu gece bütün duyularını açmış gevşetmişti Onur'u... Balım'a baktı göz ucuyla. Oda kendisinden farklı değildi. Gözlerini gökyüzüne çevirmiş şehirde göremediği yıldızlara bakıyordu. Bir süre daha sessizce geceyi dinlediler. Sessizliği bozan Onur oldu. "Yarın benimle gelecek misin?" "Anlaşmayı imzalarsan neden olmasın." "Herşey tamam da son madde sence de biraz ağır değil mi?" "Dedim ya sen bilirsin. Kabul etmemekte özgürsün." Bir süre daha düşünen Onur kararsızlık içinde başını sağa sola salladı. Denemeye değerdi. Şayet yapamazsa bırakırdı. Bakışlarını karşısında ki sandalyede oturan kadına çevirdi. Turuncu saçlarını serbest bırakmış, omuzlarına aldığı şala sıkıca sarılmıştı. İşte bu da gecenin suçuydu. Çünkü kadın cennetten bir manzara gibi görünüyordu...

O kainatta aranan yaşam pınarıydı. Alparslan ise o pınarın yegane koruyucusu... Dünya üzerine örümcek ağı gibi yayılmış bir Birlik! Adının anlamını bedeninde taşıyan Şifa! Şifaya ilmek ilmek dokunmuş Alparslan! Sadakatin, sınırsız itaatin, aşkın, tutkunun, bağlılığın, güvenin, sonsuz aidiyetin hikayesi bu... NOT: İLK ÜÇ BÖLÜM GEÇMİŞTE YAŞANAN OLAYLARI İÇERİR VE FARKLI ZAMAN DİLİMLERİNDE GERÇEKLEŞMEKTEDİR. KURGU "HARABELER VE HAZİNELER" ADLI BÖLÜMLE BAŞLAMAKTADIR.

"Leyla!" Günlerin yer değiştirdiği o saatlerde, gecenin en karasında, bir ruhun kilitli kalmış sokaklarındaydık. "Burada ne arıyorsun?" Başkası için kül olan bir yüreğin yeniden yanacağını düşünmezdim ona kadar. Sigaranın külünün düştüğü zeminde ayağının ucuyla geçmişin izlerini sildi sanki. "Seni tanıdığım o günden beri açılan kapıların, çıktığım yolların sonu hep sana varıyor." Bir tebessümün kıyısında var olup orada yok oldum. "Belki benim de çıkmazım sensin. Leyl'im, Leyla'm, gecemin karanlığı, çıkmazım..." Onun kurduğu anlamların benim cümlelerimin üzerini örttüğünü hissettim. O çıkmazda onunla kalmaya gönüllü gibi "Benden ne istiyorsun?" Diye sordum. "Seni." Dedi. ... Leyl... Leyla... Gece saçlı güzel kadın...

"Cehennem" diye tabir ettiği yerde 2 yıl boyunca tutsak kalan, ona yaşatılanlardan dolayı erkeklerden korkan bir kadın ve Güneş korkmasın diye ona dokunmayan, aralarındaki mesafeye sürekli dikkat eden, onu hayata geri döndürmeye çabalayan bir adamın hikayesi... "Sana geldim Güneş. Meçhule gelir gibi geldim sana. Bana yardım et çünkü ben, senin sessizliğinde sağır oldum." Gökyüzünden firar eden feryat, Alihan'ın sesini bastırırken Alihan kollarını iki yana açtı. "Köşe bucak yaşadığın hayatında sesini duymama izin ver." Not: Şiddet ve tetikleyici unsurlar içerir. Yetişkin okurlar için uygundur. Bu kurguda geçen kişiler, olaylar ve kurumlar tamamen hayal ürünüdür. Kapak tasarımı @bsudeee' a aittir. Güzel kapak için teşekkür ederimm.