Boş kalan son sayfa dolmadan, kibritler yere saçılmadan, yanan son mum sönmeden, bu yabancı duman her yanımızı sarmadan ve onlar beni bulmadan bul beni...

Yaşıyorduk, işkence çekiyorduk, idam ediliyorduk, köle gibi çalıştırılıyorduk, susuyorduk, çığlık atıyorduk ama hepsinin sonunda sesli ya da sessiz bir savaş veriyorduk çünkü seviyorduk. Şaşırtıcıydı, sevgi bazen bir savaş meydanının ortasında size uğruyordu. O an iki yolum vardı. Ya sevecektim, ya ölecektim. Sevmeyi seçtim. Onu sevmek de ölümü daima nefes gibi ensende hissetmekti. "En büyük savaşların ortasında kurak topraklardan bile bazen çiçek açar, bombalar etki etmez, kökleri sımsıkı tutunur. Bir bakarsın renkler canlanır, güzel kokar her yer. Sen bu çiçeksin diyemem, biz bu çiçeği temsil ediyoruz diyebilirim. Özgürlüğümüze." Bu kitapta geçen kişiler ve kurumlar tamamen hayal ürünü olup her ayrıntısıyla kurgudan ibarettir.

...

"Yıldızlar bizim umut ışığımız, yıldızlar ne zaman sonsuza kadar sönerse o zaman bizde söneriz. Çünkü, biz birbirimizi yıldızların altında bulduk..." Bir trafik kazası sonucu babasını kaybeden ve annesi tarafından terk edilen, acılar içinde büyüyen Asya, babasının ölümüne dayanamayıp hastanenin terasından intahara kalkışır. Tam o an yıldızların altında, Asya'yı kurtaran ve artık diğer yarısı olan Ayaz, Asya ile birlikte yeni bir aşka, hüzüne, intikama ve acıya yelken açarlar. Asya ve Ayaz'ın hikayesine hoş geldiniz... Bu hikayeyi okuyanlar ve okumayanlar, yıldızlar sizin için sonsuza kadar parlasın...