"Burası benim yerim." Arkasına döndüğünde tanımadığı birini gördü. "Artık benim." dedi Elisa buz gibi sesiyle. Karşısındaki çocuk kaşlarını çattı. "Yeni misin?" "Elisa Demir." dedi kısaca. Çocuk kaşlarını havaya kaldırdı. "O efsane sensin demek?"
"Ben uzun zamandır hiçbir şeyden emin olamıyorum. Bir sabah kalkıyorum, yaşamak istemediğimi düşünüyorum. Hayatta kaybettiklerin kazandıklarından fazlaysa yaşamanın ne anlamı var ki? En son ne zaman bir şeyi kazandığımı, en son ne zaman mutlu olduğumu hatırlamaya çalıştığım anda da..." derken gözlerim yine dolmuştu. "...