Tarık: Hadi yine gel benim ol. Benim olmazsan kime giderim. Beni duymazsan kime veririm yüreğimi(şüpheli) +18 içerik mevcut BxB

* Reenkarnasyon! * +18! Son birkaç gündür yan dairede taşınma sesleri geliyordu. Kutular, kapı çarpmaları, ayak sesleri... Ama Arda'nın umurunda bile değildi. Yeni biri taşınmıştı, o kadar. Sabah apartmandan çıkarken, asansör kapısı açıldığında karşısında bir adam duruyordu. Otuzlarının başında, düzgün giyimli ve yapılı bir adam. Arda, refleksle bir adım geri çekildi. Yüzü tanıdık geliyordu. Ama nereden, nasıl... bilmiyordu. Adam da ona dikkatlice baktı. Gözleri bir an dondu, sonra elini uzatıp doğal bir tonla konuştu: "Merhaba, ben Tekin. Yeni taşındım. Sanırım komşuyuz." Arda başını sallayıp aynı doğallıkla elini sıktı. "Hoş geldiniz." O an içinde açıklayamadığı garip bir his belirdi. Fazlasıyla tanıdık bir his...

Keşke Keşke onu kurtara bilseydim kitapta bir karakter olsaydım Eğer olsaydım o zaman Poyrazı kurtarır onu hep severdim şimdi olduğu gibi Yorumlar kısmına girip yazara şikayetlerimi yazmaya başlamış *Ben senin gibi yazarın taa.. œ* Gözlerim kararmaya başlıyordu ne oluyor başımda dönüyor gözlerimi kapandığında bir an etraf sallanmaya başlamıştı

Eşcinsel bir kurgudur. İki erkeğin ilişkisini konu almaktadır.

Kana susamış, acımasız, vahşi ve yırtıcı bir vampir oluşuyla nam salmış olan Kont Alfredo'nun , yüzyıllardır kurt ırkıyla aralarında süre gelen bir savaşın ardından bulduğu kehribar gözlü yavru bir kurdu bulmasıyla başlayan fantastik bir hikaye...

Oysa ben sonsuz ömrümün her saniyesini onunla geçirmek istiyordum. Gay vampir kurgusudur. +18

Gerçek aile, erkek versiyon kurgusu. - Benim kalbimdeki boşluk dolmayacak kadar genişlemişti.

Alp Deniz açıkgöz , bundan yıllar önce doğumda öldü denmiştir. Ama aslında ölmemiştir. Öz Ailesinin düşmanları tarafından kaçırılımıştır. Peki bir gün tüm gerçekler ortaya çıkarsa? Hadi beraber okuyup öğrenelim.

Mahalle kurgusu bxi

Karıştırılan bebekler serisi, erkek versiyon. Karez Arvas, ünlü bir şarkıcıydı. Hayatı hep parlamanın eşiğindeydi. Başarılıydı, gençti, herkes ona imrenirdi. Fakat kimse sahne arkasını bilmezdi elbette. Sahne ışıkları altında alkışlar vardı, perde kapandığında ise sadece sessizlik. Karez, çevresindeki kalabalığa rağmen hep yalnızdı. Çünkü yalnızlık, en çok da insanın bir ailesi olmadığında büyür dururdu ve bir gün, bu yalnızlığın bile ona ait olmadığını öğrenecekti. Sebebi belliydi; en başından beri, yanlış bir nakaratı söylüyordu... "Eğer hayat dediğimiz şey bir şarkıysa, benim ki başka birisine yazılmıştı."