" Lan madem Türklerle bu kadar ilgilisiniz . İnsan azıcık Türk tarihine bakar it herif." Sinirle bir yumruk daha çaktı ama ben hala gülüyordum... *** Yazım yanlışları olabilir şimdiden özür dilerim. *** Başlama tarihi 1 Ocak 2024 *** #acı 🥇(03.02.2024) #aile 🥇(17.02.2024) #anne 🥇28.02.2024) #baba 🥇(28.02.2024) #ask 🥇 (09.03.2024) #intikam 🥇(10.03.2024) #mizah 🥇(10.03.2024) #komedi 🥇(14.03.2024) #tehtit 🥇(08.07.2024) #kadınasker 🥇(08.07.2024) #tramva 🥈(08.07.2024) #abilerim 🥇(11.07.2024) #küfür 🥇(11.07.2024) #askerkız 🥇(11.07.2024) #abi 🥈(12.07.2024) #gölge 🥇(12.07.2024) #kuzenler 🥈(26.07.2024) #aşiretkızı 🥇(26.07.2024) #askerkurgu 🥉(30.08.2024) #vatansevdası 🥇 (16.11.2024) #gerçekailem 🥈(28.11.2024) 4. #gerçekaile (26.07.2024) 10. #ailem (12.07.2024) 9. #asker (12.07.2024)

Kanlı bir yara, barut kokusu içinde kaybolan bedenler. Kan kırmızısına boyanmış hayatlar... Ay yıldızlı bayrağımız göklerde olduğu sürece kanının son damlasına kadar savaşmaya ant içmiş bir asker . "Ölüyüm, çünkü ruhum savaşlar'ın ortasında kayboldu. " Çocukluğunu yaşamayan bütün çocuklara...

Kuleli askeri lisesinden beri tanışan dört yakın arkadaş, o gün özel bir görev için operasyona beraber çıkmışlardı. Biri şehit oldu. Biri askerlikten ihraç edildi ve kayıplara karıştı. Diğer ikisi artık aynı timdeydi ama görev harici tek bir kelime bile konuşmuyorlardı. *** Üstün zekâsıyla tanınan Almila, Boğaziçi Üniversitesi Matematik bölümünden birincilikle mezun olduktan sonra Oxford Üniversitesi'nden burs teklifi alır. Ancak daha bu fırsatı düşünemeden, babasının eski arkadaşı olan Cengiz Albay'ın kapısını çalmasıyla hayatı bambaşka bir yöne savrulur. Almila, iki yol arasında kalır. Ya akademik kariyerine devam edecektir ya da şehit düşen yüzbaşı babasının mirasına sahip çıkacaktır. Ve o; söz konusu vatanı olunca kolay olanı değil doğru olanı seçer. Oxford teklifini elinin tersiyle iter ve askeriyede istihbarat analisti olarak çalışmaya başlar. Ancak bilmediği bir şey vardır. Teknik istihbarat sağlayacağı timin başındaki isim, iki yıl önce şehit olan abisinin en yakın arkadaşı Pars Karadağlı'dır. Ve onları bekleyen şey; aynı ateşte yanmış iki kalbin taşıdığı güçlü bir intikam arzusu ve belki de kaderin sessizce ördüğü geri dönüşü olmayan ortak bir gelecektir.

Babası tarafından yara alan çocukların hayata 1-0 yenik başladığına inanırdı Rana. Baba şefkati, baba sevgisi, baba merhameti nedir bilmezdi. Hayat ona en acımasız tarafının babasızlık olduğunu göstermişti. Bundan dolayı aşka inanmaz; aşkı eskilerin bir oyunu, kurmacası kabul ederdi. Elinde kalanlar can parçası olan kardeşi ve tutkunu olduğu mesleğiydi. Hayatı kendi gördükleriyle tuvale aktarır, en çok da kadınların sesi olmaya çalışırdı. Ancak atladığı bir şey vardı: Hakkari'ye, kardeşinin yanına gittiğinde kendisini bekleyen güzellikler ve aşk... Gönül kapılarını sonuna kadar aralayacak, çocuk kalbinin atışlarını değiştirecek bir adam girecekti hayatına. Yüzbaşı Umut Gür. Umut; Kasırga Timi'nin komutanı, adı gibi mazluma umut, timinin adını taşıyan kasırga gibi yakıcı ve yıkıcıydı. En önemlisi Rana'nın umuduydu. Umut Işığı'ydı. ★ "Sen Rana; fikrimin ince gülü, narin papatyam, dağlarda açan nazik gelinciğim, çocuk kalbine güzel duygular ektiğim Güzel Bebeğim, sevdasından öldüğüm, bal gözlerinin parıltısında kaybolduğum güzel kadın. Bu kalp seninle atmaya başladı, seninle dursun." "Sen Umut; çocuk kalbimde yer eden, sevdasıyla beni sarmalayan, bal gözlerimi bana sevdiren güzel adam. Bu kalp seni buldu, seninle son bulsun."

Düzenleniyoooor! "Sen çok güzel konuşuyorsun." "Güzel olduğun için. Hem söyleyen önemli değil, söyleten önemli." Küçükken kitaplarda ki aşkın yalan olduğuna inanırdım. Ta ki hastane çıkışı kaçırıldığım terörler tarafından karşıma çıkan ela gözlü askere tutulduğumun farkına vardığım vakit. O aşık olduğum ela gözlerin içinde barındırdığı güven ve huzur. Güneşin her zaman yüzüne vurduğu vakit ortaya çıkan o gamzeleri ve gamzelerine eşlik eden o muhteşem, hayran olduğum ela gözleri. Kendisiyle öğrendiğim tek kelime, ve o kelimenin içinde bana yaşattığı muhteşem sevgi. Aşk... Terörler tarafından kaçırılan genç doktor, kendini hiç beklemediği bir anda mermilerin içinde bulur. Terör örgütü liderinin yaralanması ve göğsüne saplı kurşunu çıkartmaları için kaçırılan doktor, ve doktorun orada olduğunu bilmedikleri için operasyona geçen Atmaca timi. Peki üsteğmen Ömer Asaf, depoda gördüğü yeşil gözlere tutulup kalırsa, yahut Genç doktor İkra ona bakan o güzel ela gözlerin nefesini kestiğini hissederse. Temiz, masum ve bir o kadar aşk dolu bir kitap sizleri bekliyor. Bakmadan geçmeyin :)

deli dolu bir asistan doktor, kendinden ve ciddiyetinden asla taviz vermeyen asker...

"Sevilmek isterken iliklerine kadar sevgisizliği hisseden herkese..." (...) "Senin şımarıklıklarını çekecek bir adam değilim." Sözleri üzerine gözlerim gözlerinde asılı kaldı. Kelimeler zihnimde bir oraya bir buraya kaçışırken hepsini bir araya toplamak oldukça zor olmuştu. Sakin ol Efsan... Kalbimdeki anlamsız ağrıyı görmezlikten geldim. Çenemi havaya dikip ters ters ona baktım. Giydiğim siyah topuklular sayesinde aramızdaki boy farkı bir kafa mesafesi kadarken gerginlikten kuruyan dudaklarımı ıslatıp onunkiler kadar acımasız olan sözlerimi sarf ettim. "Bende sana şımarıklık yapacak bir kadın değilim." Yayın tarihi: 12.05.2024

O kurtların göğsünde ateş vardır. Dağları aşıp ovaya iner, geceleri gündüze çevirirler. İşte böylece, yolunu o ateşten bulan bir ekip. Beyinleri vatanın toprağıyla yıkanmış, alaycı bir ekip... (İsyankarlar Komandosu) -Amacınız nedir, asker? -İsyan, komutanım. -Aferin, asker...

𖥸 Asena okumak için Azerbaycan'a gider. Son yılında ise bir okulda stajyer öğretmenlik yapmaya başlar. Fakat bir gün öğretmenlik yaptığı okul değişir. Askeriyenin yakının da olan anaokulun da çalışmaya başlayacaktır. O gün ise bindiği taksiye bir Azerbaycan askeri biner. Hikaye ise tam olarak orada başlar. 🍂 YAZIM TARİHİ 23 EYLÜL 2024 Bu kitap Ekiz'ın yan karakteri olan Asena Akınöz'ün hikayesidir.

Hayatımın hiçbir evresinde işlerin kolay olacağını düşünmemiştim ama bu kadar karmaşık olmasını da beklemiyordum. Mesleğimi seviyordum, uğraşmam gereken bir tabur asker olsa bile elimden geleni yapmaya hazırdım. En azından böyle olmasını umuyordum. Şimdi yeniden düşününce askeriyede hemşire olmak gerçekten istediğin bir meslek mi diye iki kez düşünür ama yine de aynı şeyi söylerdim. İş tamam, para tamam derken gelelim asıl meseleye dediğinizi duyar gibiyim. Peki, ya aşk? İşte orada kalbime atılan çelmeyle derin sulara takılı kalıyorum. Kalbimin kapattığım kapıları yeniden açılır mıydı yoksa zaten hep aralık mıydı? Bu sorunun cevabını ben de kendi yolumda ilerlerken bulacaktım. Belki de Küçük Bir Aşk Masalı'na denk gelirdim. Kim bilir?