"Bir kez soracağım net ve kısa cevaplar istiyorum" dedi, kafamı sallamaya çalıştım. Yatakta sırt üstü uzanıyordum kalbim deli gibi çarpıyor ve odadaki sessizliği bastırıp ikimizin de kulağında çınlıyordu. Üstümde durmuş elini sıkıca dudağıma bastırıyordu. Kim mi? Bilmiyorum. "Birincisi evime nasıl girdin? İkincisi yatağımda napiyorsun? Üçüncüsü ve en önemlisi sen kimsin?"

Dilara : Neden kırk defa aradın? Dilara : Ayrıca sen kimsin? Dilara : Numaramı kim verdi sana? Dilara : Boş yere insanları oyalama. Dilara : Eminim ki kimse senin kadar boş boş işlerle uğraşmıyordur. Dilara : Umarım bir daha yazmazsın. Dilara : Yazma yani, anladın mı? Siz : Anlamadım? Dilara sanarak yazdığım numara başkasına aitti ve bu hiç iyi olmamıştı. _______________________________________

Aylar, hatta yıllar önce yaşadığı ihanetin hırsı ile yaptığı hataların bir gün tekrar gün yüzüne çıkacağını insan nereden bilebilirdi ki... Almira Soykanın hayatına birden bire Yiğit Bora Savran dahil oluvermişti. Almira bu karşılaşmaya hata derken Yiğit neden sevda diyordu?

Daha yeni yirmi dört yaşına girmiştim bir telefonla beni aradıklarında. Evet bir sokak vardı, hayır bir yol vardı. O kadar ıssız dı ki tek bir ev, tek bir ağaç, tek bir lamba yoktu. Soğuk ve yalnızdı yol. Kimsesizdi. Yolun başında kimse çıkmadığında, sanmıştım ki beni yolun devamında bekliyorlar. İlerledim onları bulacağımı sandım, bulamadım. Yolun sonunda beklediklerini söyledim kendime, yolun sonuna kadar gittim. Hayır, bulamadım. Hayır ben bulamadım değil, onlar yoklardı. Hiç olmamışlardı. İşte o zaman anladım bir insanın bir insana merhem olamayacağını. Bir insan kendisinden başka kimseye merhem olamazdı. Ama evet, buna bende dahil olmak üzere herkes herkese yara olurdu. Yarasız kul utanırdı yaralı yaradandan. Kimsesiz çocuk özenirdi ailesiyle yaşayan tilkiden. Kül yok olmayı dilerdi denizin hiçliğinde. Kanatları kırılan her insan mahkumdu rüzgarın kaderini belirlemesine. Kanatları yanan her insan ise, mahkumdu küllerini bir arada tutmak için çabalamaya. - - - Umarım burada her duyguyu beraber yaşayabiliriz. Hepinize şimdiden iyi okumalar diliyorum ve son bir cümle söylemek istiyorum. İKAL'i okurken lütfen müzik dinlemeyin, kitabın içindeki müziği bulmaya çalışın, hatta ve hatta bırakın o müzik sizi bulsun.

Dikkat: +18 sahneler barındırır. • Mafya • Anlaşmalı Evlilik • "Benim hakkımda hiçbir şey bilmiyorsun, küçük köstebek." Yutkundum. O, Eymir Valen'di. Aynı otelde, yan yana odalarda kalmıştık ve ben ona yakalanmıştım. Beni bir köstebek olarak görmesinin sebebi buydu çünkü hakkında bilgi toplamaya çalıştığımı sanıyordu. Oysa benim amacımın Eymir'le hiçbir ilgisi yoktu. "Peki ya sen, benim hakkımda ne biliyorsun?" "Bir köstebek olduğunu." Kendi söylediği cümleyi düzeltti. "Güzel bir köstebek." Dudaklarım iki yana kıvrıldı. Belki harekete geçip varlığını ifşa etmem gerekirdi ama ben genelde kuralları çiğnerdim. "Burada olmamalıydın." Dedim, net bir şekilde. Abimler onu fark ederse cesedini çıkartırlardı. "Burada olmasaydım yarattığım şaheseri görme imkanını nasıl bulacaktım?" Bence benden bahsetmiyordu, elbiseden bahsediyordu. "Şaheserini bana göndermek yerine evinde muhafaza da edebilirdin." "Seni evimde muhafaza etme fikrini sevdim." 🕸 Mafya▪︎Düşman Aileler▪︎Anlaşmalı Evlilik Yayım tarihi: 22.07.2025

Annesinin telefonunda dolanırken gördüğü bir fotoğrafla, annesinin gün arkadaşının torununu beğenip ona mesaj atan Defne, beklenmedik birisiyle karşılaşır. Argo içerir.

Yerde geriye doğru sürünürken üzerime adımlayan beş maskeli adama bakıyordum.Güldü bir tanesi,bu bariz bir 'sen şimdi elimize düştün' gülüşüydü.Daha ne yaptığımı bile bilmiyordum. İçlerinden bir tanesi daha da öne çıktı ve yerde olduğum için bir dizini kırıp benimle aynı hizaya geldi."Seni ne yapacağız şimdi?" "B-beni bırakabilirsiniz mesela" korkudan olsa gerek kekelemiştim.Oysaki ben kekelemezdim,hep cesurdum.Nerdeydi şimdi o önüne gelene kafa tutan ve bildiği birkaç tekvando hareketiyle adamları yere seren kız? Elini uzatıp çenemi tuttu ve sıkarak buz mavisi gözlerine bakmamı sağladı.Korku tüm bedenimdeydi."Bizimle geliyorsun" Kafamı onun temasından kurtarıp hızlı denebilecek şekilde iki yana salladım."H-hayır" Arkada kalan dörtlü kollarını göğüslerinde çaprazlayıp bu aciz halimle eğleniyordu.Odalardan birinin kapısı açılınca içerden Bengü çıktı."S*ktir!" Dibimde duran adam yerinden kalktı ve bir kere bile arkasına bakmadan küçük evimizin kapısından çıktı."İkisini de alın,gidiyoruz"

Kendi halinde yaşayan tıp fakültesi öğrencisi Kayra bir gün fazla miktarda paraya ihtiyacı olduğu için ek iş aramaya başlar.Arkadaşı sayesinde bulduğu tekerlekli sandalyeye bağlı bir adamın bakımını üstlenme işini başta kabul etmez fakat sonra kararı değişir. Bakacağı adam yani Doğan önceki nişanlısı yüzünden kadınlara güveni olmayan ketum bir iş adamıdır. Kader yine de ağlarını örer ve onları bir araya getirir. Peki onlar bir arada kalmayı başarabilecekler midir? "Benimle hiç konuşmayacak mısınız?" Yüzünde herhangi bir duygu belirtisi yoktu."Pekâlâ bende kendi kendime konuşurum.Yapmadığım şey değil sonuçta." Yine tepki vermedi.Hep yaptığı gibi sadece yüzüme baktı.

"Üsteğmen... Evlensen ya benle." Dört kelime. İki hayatı bilinmez bir oyuna sürükleyen dört kelime. Peri'nin sığınacak bir liman ararken tutunduğu tek adam. Ve Mahir'in aklını susturup kalbini dinlemek zorunda kaldığı tek kadın.

Bir insanın başına gelebilecek en güzel şeysin sen. Ama ben bir vampirim... ⚔️ "Kalbine kulak ver, Tanrıça. Dinle, tüm notaları senin için yakacağım." Parmağının ucunu göğsüme dokundurdu. "İki karanlık kalp. İkisi de nefretle dolu." Gözlerimiz birbirine değdiğinde aynı müzik, iki ayrı ruhta çalmaya devam ediyordu. "Dinle," dedi, sanki duyduğum her şey onun da kalbindeydi. "Bu bizim şarkımız. Her şeyi cehennem gibi yakıp kül edeceğim." "Neden?" "Çünkü bu benim resitalim. Kan resitali." (Kurgu, kitap ve karakterler tamamen "karanlık aşk" türüne hizmet etmektedir.)