VURGUN I, Kelebek Çiçekler çok yakında Lapis Yayınları ile raflarda!.. Geçmiş; yazılmayı bekleyen bir romanın ilk cümlelerini kulağıma fısıldadığında kurtarıcım olan adamın rahesinde ağzımdan akan kan vardı. ''Seni bulduğum gün kollarıma almasaydım, bunca kan durmazdı,'' dedi, sesi çığ düşüren dağların aşınmaz karlarını taşıyordu. Dağlar onun yuvasıydı, sinesine sakladığı yalnızlık ise bendim. Ondan ağabeyini alan acımasızlar benden de zihnimde taşıdığım hatıraları almıştı. ''Seni bulduğum günden sağ kurtulurdum ama affet, Leylifer. Sadece enkaz altında kalırım sanırken, sana bakarken titreyen sol yanımdan vuruldum.'' Bir eşikten öbürüne atlarken anladım; kanatları siyah benekli, kırmızı zehirli kelebek, ben senin dağlanan yarana vurgundum. Eğer bir gün ümit etmekten vazgeçecek olursan hatırla; göğsünün içindeki ağrılar seni bulduğum uçurumun kalbinde sızlamaya başlar. 🌨

Bu hikaye hayal ürünüdür! Gerçekle bağdaştırılmaz... Lütfen bunu dikkate alarak okuyun! "Ben bu hisleri daha önce hiç yaşamadım Nefes. Ben bu hislere yabancıyım. Ben aşka yabancıyım. Ama seninle öğrenmeye başladım. Eğer bu hisler aşksa güzelim, ben sana aşık olmuşum bilmeden." şaşkınlıkla derin bir nefes alırken ayağa kalktı. Yüzündeki o samimi gülümseme bana bunun bir rüya olup olmadığını düşündürüyordu. Yoksa uyanamamış mıydım da ölüm döşeğinde miydim? Aşık olduğum komutan bana aşkını ilan ediyor olamazdı ben kesin hastalıktan ölüyor olmalıydım. "Kısacası..." gözlerim gözlerinde kalırken elleri belimi sardı. "Aşığım sana kadın." nefesimi tuttuğumu fark ettiğimde dudaklarıma öpücük kondurdu. "Nefesim olur musun? Benim Nefesim olur musun güzelim?" cidden bunu yaşıyordum değil mi? Rüya değildi? Ölmemiştim? Şok olmuştum resmen. "Ben ben..." yüzünde sempatik bir gülüş belirmişti. "Söyle güzelim." "Bende yani bende sana aşığım." Alnıma bir öpücük kondurdu. Dudakları dudaklarımla aynı hizayı bulduğunda yutkundum. "Ben senin olmaya hazırım..." dudaklarımdan çıkan sözcüklere ben bile şaşırırken Sancak ise dudaklarıma ulaşmadan öylece kalmıştı...

Fantastik #1 Yeşil Prenses serisinin 1. kitabıdır. Ve şeytan, inini, parçalanmış ruhları koymak için kendisine sakladı. O in, kalbinin tam ortasındaydı. ♕ Adına dünya denen bu yerde hiçbir zaman eşitlik olmadı. Her zaman birileri ezildi, birileri sayıldı. Ama bu seferki fazla acımasızdı. Küçük ve kasvetli bir kasabanın sıradan bir evinde yaşayan bir köle Darya'yı, ülkenin kudretli ve genç kralı Lev, hırsızlıkla suçladı. Onu sarayına aldı, kabalığını kullandı. Ancak yıllarca saklanan onca sır, Darya'nın peşini bırakmadı, kovaladı. Kendisi, olduğu gibi biri değildi, olmak istediği kişi de değildi. O da, tüm olanları kabul etmeye başladı. Hayatta ne kadar acımasız olursa o kadar iş başaracağını anladı. Bu hikaye, tamamıyla onun kavgasıydı.

"Biz Kartalız...Ölüm kokarız, barut kokarız, kan kokarız anlıyor musun? Bu yuvaya girmek ölüm demek!" Genç kadın dolu gözlerle buruk bir şekilde tebessüm etti. Kendini büyük bir arzuyla ölümün kollarına bırakmaya razıydı; kendini yuvaya adamaya hazırdı. "Yuva ölümse ben bizzat toprak olurum... Senin için sizin için toprak olmaya hazırım." Genç adamın gözleri buğulandı, dudaklarına buruk bir tebbesüm yayıldı. Biliyordu çünkü o kan koksa da sevdiği kadın ölüm kokacaktı ve onu tamamlayacaktı. Onu kendi yuvasına almaktan başka çaresi yoktu. Kartal yuvası ölümse topraktan ayrılamazdı.. Elini genç kadının yüzüne koydu, "O zaman Kartal yuvasına hoşgeldin.." dedi. [Kitap düzenlenmektedir.] Kapak Tasarımı : theguldesign Dram#1 Komedi#1 Atatürk#1 Istihbarat#1

İki ruhun hayatlarına düşen bir mektup her şeyin başlangıcı olacaktı. Maral Çetin, tüm kanıtlar babasının intiharını gösterse de buna inanmamakta kararlı bir genç kızdır. Babasının kendisine yazdığı mektubu bulduktan sonra bile... Alim Polat, Emniyet Müdürlüğündeki bir dava sonucu açığa alınmış bir polistir. İki yaralı ruh, bir mektubun kalbinde saklanan ışıkla yeniden kendini bulacaktır. Sırlar, geçmişteki kapıdan geçerek iki ruhun arasında dikildiğinde ise birbirlerinden başka güvenecek kimseleri kalmayacaktır.

YETİŞKİN OKURLAR İÇİNDİR! Haksız iddialar sonucunda kendi kurduğu müzik grubundan atılan Gazel, elinde avcunda kalan son parayla şehrin dışında, izbe bir apartmanda kendine bir daire tutar ancak aynı katı paylaştığı komşusu pek de hoşgörülü değildir. Tartışmalarla alevlenen arzunun ateşiyle ikisi de yanacak mıydı yoksa yeniden mi doğacaklardı? Etrafa ördükleri duvarları aşabilecekler miydi? Yeniden sevebilecekler miydi? Gazi ve eski solist, birbirilerini tamamlayabilecekler miydi? Bu hikayede geçen kurum, kuruluş ve kişiler tamamen hayal ürünüdür. Gerçek ile hiçbir alakası yoktur.

"Savaşın ortasında doğan kaç çocuğun seçim şansı vardır ki?" İki düşman aile, iki düşman ülke: Zirakov ve Senteria. Ve şimdi, savaşın kazananı belli olmak üzere. Zirakov ülkesinin kraliçesi İrina bu savaşın kazananı olmak için büyük bir risk alarak kızı Kitana'yı düşman topraklarına, Senteria'ya gönderir. Kitana, Senteria'ya giderken krallığın kökünü kazıyacağına dair kendisine söz vermiştir. Fakat Senteria Kralı Estes, Kitana'yı veliaht olarak görülen oğlu Vincent'le evlendirmeye karar verince Zirakov Prensesinin planları altüst olur. Ve böylece Kitana bir anda kendini kanlı bir taht oyununun ortasında bulur.

Sırlar, sırlar ve sırlar... Bir gece yarısı evinin camında bulduğun not hayatını ne kadar değiştirebilir? Ansızın telefonlarına düşen bildirime şaşkınlıkla baktılar. *Konum gönderildi* Gönderilen konuma gideceklerinde asıl oyun başlayacaktı ve henüz kimse bunu bilmiyordu. Bilinmeyen bu numara onlara nasıl bir oyun oynayacaktı? 🎭 Lise son sınıf öğrencisi dört arkadaş, birbirinden farklı karakterlere sahiplerdi. Dördünün de tek ortak noktası herkesten sakladıkları sırları olmasıydı. Ya da... Gerçekten öyle miydi? Oyunbaz o sırları buldu ve içlerine saklandı. Şimdi sırada kendisinin bulunmasını beklemek vardı. Peki bu dört arkadaş, içine düştükleri bu oyuna karşı nasıl birlik olacaklar dersiniz? "Ben büyük bir sırrım ve büyük sırları, en iyi saklananlar bulabilir. Siz, Saklanan Ruhlar; bulabilir misiniz beni?"

Okyanus mavisi gözlerinin içerisinde kaybolmak isterken kendimi tamda orada buldum. "YÜZBAŞI KARAY!" Adını duyduklarında tüyleri diken diken olur, yüzünü görenlerin hepsi ölüdür. Rüyalarında rengi olurdu; siyah, beyaz, mor ve gri. Benim rüyam tam olarak siyahın en koyu tonlarında. Savaş bitmedi. Sadece perde değişti. Binalar kül, şehirler enkaz... Gökyüzü karanlık. Ama o hâlâ ayakta. Silahı elinde, künyesi boynunda. Yüzbaşı Karay için emir yok, birlik yok, komuta zinciri yok. Sadece hayatta kalması gereken bir gece ve gerçeği öğrenmesi gereken bir kâbus var. Birde sevdası... Her adımda pusuda bir düşman. Her gölgede eski bir sır. Ve rüyalar artık sadece uykuda gelmiyor. Kurşunların, ihanetin ve karanlığın hüküm sürdüğü bu dünyada, ya uyum sağlarsın... ya da unutulursun. Hazır mısın? Çünkü bu bir rüya değil. Bu, son savaş. Kitabın tüm hakları / bu1yazar adlı kullanıcıya aittir

İhanetin gölgesinde soluklanan bir hikâye.