Bana nefesini ver, kalbimden kalbine sonsuz adımlar atayım. Bitmeyecek gecelerimize bir kadeh kaldıralım ve gülerek, severek, birbirimizi parçalarcasına sevişelim. Diz kapaklarını ellerimle tutup bacaklarını açayım; cennetine ürkek bir giriş, dudaklarımdan süzülen en güzel sessizlikler. Çığlıklarında gizlediğin bizi, nasıl oldu da bu ellerle beni baştan çıkardığını anlat bana. Yatağımda bir bahçe yarat; ayaklarından yeryüzüne hayat gelsin; bize, ban- sadece bana.

sevgilin var, zerre sevmiyorsun biliyorum. bir tarafları da yetersiz ve küçük, esmer bacaklarının arası için. anlamıyorum, ben bu kadar iyi doldurabilirken neden onunla olmaya devam ediyorsun, sürekli kendime bu soruyu sorup duruyorum. bak bebeğim, hayatın boyunca edindiğin en iyi erkek arkadaşın olabilirim, dünya tersimize dönerken seni uçurabilirim ve sanki tüm spot ışıkları üzerine tutulmuş gibi benimle parlamanı sağlayabilirim. erkek arkadaşın olmama izin ver, ver ki bunları hatta daha fazlasını yapabileyim. [i can be your buzz lightyear.] slowburn. © WYST4EJK '22