"Sabaha kadar konuşmanın sabaha kadar sevişmekten daha tehlikeli olabileceğini kim tahmin ederdi ki? Her gece çiftliktekiler uyuduktan sonra Elif gizlice odama gelip yatağın diğer ucuna geçiyordu. Işıkları yakmayı hiç teklif etmemiştim, o da durumdan şikayetçi değildi. Binbir gece masallarındaki gibi karanlıkta başlayıp aydınlıkta son bulan gece buluşmalarıydı bunlar, ve nedense gizli kalmasını istemiştik. Oysa ortada gizlemeyi gerektirecek bir şey yoktu, onca gece yanımdaydı fakat elim onun eline bile değmemişti. Biz sadece konuşuyorduk... Sadece konuşuyorduk ve sanırım tüm sorun buydu. Belki konuşmak yerine sevişseydik bu kadar kök salmazdık birbirimize. Ben bile anlatacak bu kadar çok şey biriktirdiğimden habersizdim. Konu konuyu, kapı kapıyı açıyor ve konuştukça söylenecek daha fazla söz açığa çıkıyordu aramızda. Bazen attığımız kahkahalar duyulmasın diye ellerimizi ağzımıza kapatmak zorunda kalıyorduk. Bazense Elif mutfağa inip gizlice yiyecek bir şeyler getiriyordu ikimize. Biri duyar diye ekmeği bile sessizce böldüğüm, çocukluğumdan bile daha çocuk olduğum, hayatımda ilk kez bir kadının yüzünde kaybolduğum gecelerdi. Bir erkeğin neden binbir gece boyunca masal dinlemek isteyebileceğini ilk kez o gecelerde anladım. Ve tarihteki onca adamı eline kalem almaya iten, tüm bunları bana yazdıran şeyi ilk kez o gecelerde buldum. Bazen bir kahkahanın ortasında, bazen birbirine çarpan iki bakışta, bazense saçını kulağının arkasına sıkıştırmasını izlerken ansızın beliriveren o sızıyı... İçimdeki edebiyatı uyandıran bir ağrıydı bu. İnkâr edip kaçsam da, durup kapılsam da gözlerine bakarken hissettiğim gerçek hiç değişmiyordu. Elif bir Balkan ağıdı gibi göğsümde büyüyordu."

Vahşi bir hayatın içine düşmüş narin bir beden, yabani bir adamla baş edebilecek miydi? Burası dışarıdan bakıldığında hipnotize edici eşsiz bir güzelliğe sahipti. Aynı Affan gibi. Peki yaşamak nelere bedeldi ? "Affan'ın anlamı ne?" "İradesiyle kötülükten uzak duran demek." Sağladığı iradenin ellerinden kayıp gittiğini bilmiyordu, bilemezdi. Küçücük bir beden için Affan'ı yeşil vadinin toprağına gömüp, ateşten var olan Dimitri'yi diriltecekti. Yalnızca bundan haberi yoktu. Umut bazen çiçek açardı ama onu kanla sulayabilirdiniz. " Devushka, dünya sensiz daha karanlık olacak! " Hikaye noter onaylıdır ve tüm hakları saklıdır! İhlal dahilinde yasal mercilere başvurulacaktır.

❗️Yetişkin ögeler içermektedir.❗️ Adım Elizabeth. Bir prenses olarak doğduğum Westminster Sarayı'nda ruhumun en ufak kırıntısını soğuk taşların arasına saklamıştım. Yalnızlığımı o ufak kırıntılarla saklambaç oynayarak geçirmiştim. Tenime satır sartır işlediğim o ürkütücü rüzgarları bir palto gibi üzerime almış onu Osmanlı Sarayı'na taşımıştım. Bir görevim vardı. Topkapı Sarayı'na dünyanın en güçlü hükümdarını öldürmek için gönderilmiştim. Onu ayartacak, yatağıma alacak, onu vücuduma sürdüğüm ahuzar kokulu zehirle soğuk mezara taşıyacaktım. O sinsiydi. Her şeyin yolunda gideceğine inanan kalbim onu görünce teklemiş küflenmiş kapılarını yalnız ona açmıştı. Ben çaresiz bir kızdım. -Olaylar tamamen hayal ürünüdür. Tarih ve kişilerle alakası yoktur.-

Elimi bir kez bile sürmediğim muzlu pastaya son kez baktım. Bir daha asla seni görmek istemiyorum, dedim içimden. Yıkımımın suçlusu sanki muzlu pastaymış gibi... Gücümün son damlasını kullanarak yavaşça ayağa kalktım. Elindeki hediye paketiyle donup kalmış olan Selma teyzeme doğru yürürken aklıma cevaplamadığım soru geldi. Usulca masaya döndüm. "Bana kortezan ne diye sormuştunuz ya sizin anlayacağınız şekilde anlatayım. Kortezan, namuslu fahişe demektir. Bu kadınlar tarih boyunca yuva dağıtmakla meşhur olmuşlardır. Sanırım aralarında başarıya ulaşmayan pek azdır. Onlara Antik Yunan da Hetaria da denir. Günümüzdeki fahişelerden farklı olarak yabancı dil, felsefe ve dansın yanında daha birçok konuda beceri gösteren kadınlarmış. Şimdi beni taklit ederek kocama yüzümü güldürenim diyorsunuz utanmadan. Bence bu kelimelerin anlamlarını da iyi öğrenin ki, taşıdığınız sıfatın hakkını sonuna kadar verebilesiniz. Sağda solda kendinizi kültür mantarı gibi göstermek istediğinizde buna fazlasıyla ihtiyacınız olacak. Çünkü İskender'in hayatı sadece entomolojiden ibaret değil. Diğer bir tutkusu da tarih." Boş boş bana bakan kadına bu kez gerçekten gülümsedim. "Basit bir taklit olduğunuzu anlayamayacak kadar acizsiniz. Yazık size." Ben Asya İnanç, kötü bir kadına yenilmiş olabilirim. Ancak ne olursa olsun Tarihçi Halil İnanç'ın kızı olmaya devam edeceğim. Tıpkı benim gibi ihanete uğrayan babamın izlerini takip etme zamanım gelmiş bile... 6 Ekim 2019

"Aklım almıyor," diye söylendi kendi kendine, beni aniden kavradığı elimden yeniden kendine çekti ve dudaklarını saçlarıma bastırdı. "Ben sana böyle his-," duraksadı. "İnsanlar nasıl seni yaralayabiliyorlar?" Konuşma engelli bir kız ve onun için işaret dili öğrenen bir adamın hikâyesi...

"İkisini yanyana koridorda gördüğümde bir şeylerin yanlış olduğunu anlamıştım. Birinin yüzünde kocaman, parlak bir gülümseme vardı. Oysa digerinin yüzünde buz gibi bir keder vardı. İkiside gelip önümde durdu. Nişanlım hemen elimi tuttu. Bileğindeki künye bilegime sürtüyordu. Şafak'ın bize nişan hediyesiydi. Yüzünde ölçülü bir gülümsemeyle bana elini uzattı. Tebrik etti. "Keşke haberim olsaydı. Size daha güzel bir hediye verirdim. Artık düğüne kaldı" dedi. "Antikadır" dedi künyeyi gösterip. Ben o künyeyi çok iyi tanıyordum. Annemin künyesiydi. Şafak'a onu ben vermiştim. Annemden kalan tek hatırayı onun bileğine takmıştım. Başkalarına değil ama ona benim için ne kadar değerli olduğunu anlatmak için. Şafak benden daha zarif bir çözüm bulmuştu. Ona aşk olduğumu anlatan ikimize özel bir hediyeyi nişanlımın bileğine takarak bana aramızdaki herşeyin bittiğini söyledi. Ondan vazgeçemeyeceğimi anladığım ilk andı. Elinden tutup bu kadın benim sevgilim diyemedim. Kimseye karşı çıkamadım. Nişanı atamadım. Beni hayatından silkeleyip atmasına karşı koyamadım. Öyle sakince künyeyi geri verdi ki bana benden daha güçlü olduğunu net bir şekilde kanıtladı." Ben Uğur Kılıçoğlu 70 yaşındayım. Bu gün bana alzheimer tehşisi konuldu. Beynim küçülmeye başlamış. Zamanla şu anda benim için önemli olan herkesi ve herşeyi unutacağım. geriye sadece unutlmaz hatıralar kalacak

Sevdiğin kişi için ne kadarını feda edebilirsin? Kariyerini? Hayatını? Sahip olduğun her şeyi? Eliza hepsini feda etti. Ya başkası için her şeyini feda eden bir kadını ne kadar daha karşılıksız sevebilirsin? Agah sabırla sevdi. Bu hikaye kanatlarını bile isteye söken bir kadınla hiç yaralanmamış bir serserinin hikayesi...

Göz bebeklerine Füruz yansırken, kadın kan ağlamaya devam etti. Hem acıyla, hem umutla aynı anda kesişti yüreğinden açılan bu yeni yol. Adam uzaktan, ufuk çizgisi kadar uzakta bir yerden ona geliyordu. Yorgundu. Her yanı bereliydi. Sağ kaşından kan akıyordu ve topallıyordu. Ama nefes alıyordu. Yaşıyordu. Ona bakıyordu. Onu tanıyordu. "Füruz," diye mırıldandı. "Füruz, Ruru." Dudakları titredi. Bedeninde kalan gözleriyle gördü adamı. Aşık olduğu yüzüne özlemle baktı. Kalbi büyüdü. Kalbi öyle büyüdü ki boynundaki safir taşa sığamaz oldu. "Füruz geldi." Kızıl Kraliçe Serisi - 3. Kitap

Kızıl Kraliçe Serisi 1. Kitap Serinin ilk kitabı HitReads'e taşındı. Diğer iki kitabı hala buradan okuyabilirsiniz. Saçlarında sarmaşıkları olan ve doğduğu gün kaderi suya damlayan bir kız çocuğu; Miae. Her zaman ailesinin ikincisi olan, Tanrı soylu; Füruz. Ve ayak sesleri duyulan bir savaş... * "Twiyn..." Babası genç adama sert bir bakış attığında, Miae adamın kızarken bile oğlunu sevdiğini düşünmüştü. Dalgınca iç geçirerek çevresine baktı. Eouzk'u olduğu çaylağın az evvel Twiyn tarafından buraya sürüklediğine yemin edebilirdi. "Bizi mahcup ediyorsun." "Baba o bir Sten. Üstelik..." Kızın saçlarına bakarken suratını buruşturdu. "Saçlarında ağaç olan bir Sten!" "Sarmaşık." "Efendim?" Twiyn'in şaşkınlığına güldü: "Ağaç değil, sarmaşık." Nezaketle omuz silkti. "Ve kabalığından dolayı incinebilir." *

İki eksik bir tam etmez meftun. Yine de gel sol yanını sağ yanıma bastır. Denemezsen yaşamanın ne anlamı var? Benim yaram senin yaranı yenemez. Ama yaralı yarasından tanır bir diğerini. Ben seni tanıdım meftun. Gel kanadığım yerden öp beni! Yaram derin, yarana bastır ki karışalım. Bir durak seç meftun! Dönmek için. Asıl gidiş dönmektir. Al aklımı kaçır! Çünkü ikimiz birden delirebiliriz. Çünkü bu mümkün. Çünkü kimse bizim deliliğimize karışamaz. * Kimsesiz, yaralı, terk edilmiş bir kadın. Sera Gece LEVİ Kimsesiz, yaralı, terk eden bir adam. Ateş Mete BENDER Birbirlerinin hem yarası hem ilacı olmak için doğmuşlar. Kanaya kanaya iyileşenlerin hikayesi...