"Sen ne yaptığını sanıyorsun?" Diye sordu, sakin kalmaya çalışarak. Gözlerini yumdu kısa bir süre, sakinleşmek için. "BEN, SEN YAŞA DİYE KOKUNA HASRET KALMIŞKEN; SEN KENDİNİ NASIL TEHLİKEYE ATARSIN?!" Diye bağırdı. Sinirle gözlerimi kırpıştırdım. "Ben yaşayayım diye öyle mi?" Diye sordum, boş gözlerle. "Ya sen beni nasıl bıraktın? Nasıl?" Diye sordum, merakla gözlerine bakarken. "Annem öldü ya benim! Annem!" Dedim, sesim titremişti. "Benim sana ihtiyacım vardı, yaşamaya değil," dedim sertçe. Bakışlarım ifadesizdi, şuan ona olan sinirim, sevgimden daha fazla. Ne zaman terazi terse döner, o zaman ben ona sarılabilirim. Sinirle kollarımı iki yana açtım. "AL! YAŞIYORUM!" Diye bağırdım. Dudaklarımdan alaylı bir kahkaha döküldü. "Tabii buna yaşamak denirse," dedim. Baş parmağımı tam kalbine yasladım. "Korkaksın sen," dedim, hiç acımadan. Onu arkamda bırakıp odadan çıktım. Asıl benim hikâyem şimdi başlıyordu...

Üç çocuğa bakıcılık yapan Neval Bozdağ, çocukların annesinin numarasını yanlış yazması ile bütün mesajları bilmediği kişiye atar. DÜZENLENİYORR! KİTABIMDA REKLAM YAPMA!

Beş yaşındaki oğlu Tan ile yeni bir mahalleye taşınan Eslem, mahalleyi terk etmiş olmasına rağmen sürekli anlatılan Aktan'ı merak eder ve oğlunun onu merak ettiğini bahane ederek mesaj atar... 0545**: Direkt konuya geleyim 0545**: Sadece birkaç ay burada olmamıza rağmen oğluma öyle bir anlatıldınız ki 0545**: Sizinle tanışmak için başımın etini yedi 0545**: Ama yıllar önce, tekrar gelmemek üzere mahalleden taşınmışsınız 0545**: Acaba mahalleye geri dönme ihtimaliniz var mı? Aktan Tunç Kale: Yok.

Alparslan: Hep yaz sen bana. Alparslan: Sana boynum kıldan ince. Siz çevrimiçi Siz yazıyor... Alparslan: Bir şey demene gerek yok. Alparslan: Dediğim gibi Gökçe. Alparslan: Beni sevmen ihtimaller dahilindeyse bizim için çabalarım, gocunmam da.

Kayıp balık: Vaktini böyle almak istemiyorum. Tuğrul: Ben vaktimi almanı istiyorum. ~ •Okul birincisi olan bir kız ve okula yeni gelip kızın birinciliğini elinden alan bir çocuğun hikâyesi.

Sağ tarafta beni bekleyen adamı gördüğümde adımlarım durdu. Buz gibi mavi gözler bedenimi baştan aşağıya süzerken bakışlarımı adamın yüzünden ayıramadım. Kendi ten rengimin soluk bir beyaz olduğunu ve benim kadar açık bir tene sahip hiç kimsenin olmadığını düşünürken onun teni bir heykeli andırıyordu. Beyazdı. Sadece beyaz. Teninde tek bir kusur bile yoktu. Bulutların arasından hafifçe sızan güneş sayesinde teni parlıyordu. Tek bir şey hariç baştan aşağıya beyazlar içindeydi. Omuzlarına doğru gelen ince siyah saçları vardı ve buz mavisi gözlerini daha da ortaya çıkarıyordu. "Dışarıda bunun için idam edilebilirsiniz." - BUZ KRALLIĞI SERİSİ (+18) (yetişkin romantik)

"Niye sen de aynı şeyleri düşünmüyor musun benim hakkımda ?" "Ne saçmalıyorsun Sena ?" "Baya işte" dedim öfkeyle. "Hep demiyor musun çocuk gibisin diye. Gürültücüsün, heyecanlısın... Aynı şeyleri düşünüyor seninle benim hakkımda aslında." "Süzme salak demiştim ya sana" dedi alayla yine. "Sadece salak değilsin sen körsün kör." "Ne diyorsun ya ?" Gözlerini kapatıp açtı sinirle ve odadan çıkmadan önce dibime kadar girdi "Benimle senin hakkında aynı şeyleri düşünüyor olsaydı" dedi ilk kez bana karşı bu kadar gerçek bir öfkeyi serbest bırakarak. İlk kez gerçekten öfkesine bakıp kendimi ona büyük bir yanlış yapmış gibi mahcup hissettim. "Seni bırakmayı aklının ucundan geçirmezdi."

Eski iki âşığın tek ortak noktası olan kişi küçük kızlarıydı, birbirlerini gördükleri anlarsa kızlarıyla geçirdikleri anlardı. Hazan ve Tuğra birlikteyken hayalini kurdukları hayatı kızlarıyla, ayrı ayrı yaşıyorlardı. Aykırı Düş serisi I. Kitap ☽ '20.10.24

Siz: Dünyanın en aptal insanı mısın bilmiyorum ama aptal olduğun gerçeğini inkar edemem. Siz: Hayatında ilk defa bir aptallığın işime yaradı. Siz: ŞAKA GİBİ SINIFTA KALDIN. Siz: İki dönem boyunca senden ayrılacağım diye ağladım ve sen sınıfta kaldın. Siz: BU TANRININ BİR İŞARETİ.

Kana bulanmış hatıralar, kanadı kırık kuşlar, üzeri yalanlarla süslenmiş sırlar, kalbi hasta kadınlar ve kırık pusulalar. "Sen benim pusulamsın İzgi. Ben seni kaybedersem yolumu kaybederim." ... Heyecanla gülümsediğinde sandalyeden atladı ve bana doğru koştu. "Teyze!" Dedi neşeyle bacaklarıma yapışırken kafasını kaldırıp bana baktı. "Bitti mi oyun?" Diye sordu merakla. Keskinin yere çömelen heybetli bedeni ayaklandığında ağır hareketlerle bana doğru döndü ve ona doğrulttuğum silahımın namlusuyla karşı karşıya geldiğinde hareketleri durdu. Kalbimi saran pamuk ipliği çözüldü. Ruhuma karışan karanlığının emaresi kalmadı içimde. Kara gözlerinde bir yıkım meydana geldi. "Bitti." Dedim titremememesi için üstün bir çaba sarf ettiğim buz gibi sesimle. Kara gözlerindeki ifade hayattayken cehennemi yaşamama sebep oldu. 02/03/24 KİTAPTA +18 SAHNELER MEVCUT OLACAKTIR! BİLGİNİZE!