Ayağa kalkıp göz yaşlarımı sildim. Gözlerim son kez baktı ardından. Son kez seslendim adını. Bana öyle bir yara bırakmıştı ki, asla affetmeyecektim onu. Asla. O benim için ölmüştü. Bende onu gömdüm. Ruhumu tamamladı sanıyordum. Meğer o kendine orada bir mezar hazırlamış... O benim ruhumdaki bir ölüydü artık.. "Hoşçakal sevgilim." ...

Yağmur ben. Bazı insanların hissettiği bazılarının ise sadece ıslandığı, o iki heceli kelime. Yağmurdu çiçekleri büyüten, ormanları yaşatan; gökleri kabartan, bulutları dolduran. Bir bulutun hüznüydüm ben, dolup taştığım ve içinde barınamadığım bir buluttan gelmiştim dünyaya. Birer birer düşmüştüm herkesin üzerine, bazıları şemsiye açmış bazıları eteklerini aça aça dans etmişlerdi benimle. Bazen bir sağanak yağışla, bazen de sakin sakin girerdim hayatlarına insanların. Yaz kadar sıcak, bir kış kadar soğuktum kimi zaman. Ve bir güneşle açtım, bir Mehri'yle tanıştım. Mehri. Güneş. Benden sonra bir güneş açmıştı dünyaya. Tüm kasveti, bütün karanlığı almıştı içinden. Bir aydınlık kurmuştu varlığıyla. Ve şimdi, bu güneş ve yağmur birleşmişti. Bütün o kasvetin, karanlığın arasından bir gökkuşağı yaratacaklarına inanıyorlardı. Ben o Yağmurdum, o ise Mehri. Belki de o gökkuşağına kavuşabilmek için bu kasvete, bu karabulutlara katlanmak zorundaydık. - 06 Aralık 2023 Tüm hakları saklıdır.

"Ben hep sana yenildim Ada. Senden gidemiyorum, ama sana gelemiyorum da ."

Yoğun cinsellik içeren hikayedir.!! Lütfen rahatsız olacak olanlar okumasın!! Sıradan bir hayatı olan genç kız... Arkadaşları ile eğlendikten sonra fuhuş çetesi tarafından kaçırılır. Hiç tanımadığı ve herkesin karşısında korkudan titrediği bir yer altı liderine satılır. Genç kız bu adama itaat edecek mi yada ölümü pahasına kaçacak mı? +18 içerikler bulunmaktadır. Fiziksel ve psikolojik şiddet, argo içeriklidir. Hikaye bir fuhuş çetesinin eline düşüp pazarlanan kızın yaşadıklarını anlatıyor. Hoşlanmayanlar okumasınlar lütfen.!!

"Efsun." "Nefesin bile beni tahrik ediyorken, üvey kardeşim olmanı umursayacağımı mı sanıyorsun?" Yayım tarihi | 05.02.2024 🪐 #1 komedi 24.02.24 #1 dram 16.03.24

Hiç, Tek taraflı bir aşk sonucu kalbinizi mühürlediniz mi? Cinsiyet ayrımcılığı yapılan bir ailede sürekli kırılıyor musunuz? Gelecek kaygısıyla yanıp tutuşuyor musunuz? Acılarınız varken sadece gülümsemeyi mi seçiyorsunuz? Bazen yaşadıklarınızı kafanıza taktıktan sonra dünyayla kıyaslayarak çok küçük gibi düşünüp, ne derdim var ki zaten benim düşüncesinde misiniz? Eğer ki bu yukarıdaki sorulardan birisine evet dediyseniz bu hikaye size fazla yabancı gelmeyecektir...

16 Mayıs 2021 güncellemesi: Bölüm yorumlarında fazlasıyla spoiler olabilir, eğer hoşlanmıyor ve keyif alarak okumak istiyorsanız yorumlara bakmayın. Bütün Sokak Nöbetçileri'nin gözleri benim üzerimdeydi, benim gözlerim ise onun turkuaz rengi gözlerinden ayrılmıyordu. Hepimiz yine bir amaç uğruna toplanmıştık. "Sokak çocuklarını her gördüğünüzde saçlarını okşayın," dediğimde gözlerim onun kumral saçlarına kaydı, alnına bir tutam saç düşmüştü ve her zamanki gibi dağınık, özensizdi. "Onları sevin, gülümseyin. Bir gün o çocukların büyüyeceğini ve karşınıza çıkacağını unutmayın." Hafifçe tebessüm ettiğimde canım hiç olmadığı kadar fazla yanıyordu. "Büyüdüm, büyüdün, büyüdük." Ona doğru bir adım attım ve başımı kaldırıp "Keşke hiç büyümeseydik," diye fısıldadım. "Keşke büyümeseydin. Keşke o sokaklara ait kalsaydık." Öfkeli değil, bıkkındı. Ruhsuz değil, tepkisizdi. Yalnız değil, kimsesizdi. "İçimi sokaklara çevirmenin bir yolu var mı?" diye sorduğunda sesinde ilk defa başkaldırı yoktu, vazgeçiş vardı. "Kendimi değil ama seni o sokaklarda yaşatıp gizlemek istiyorum."

Bir varmış, bir yokmuş; oldukça bilinen rengi bembeyaz, meyveleri kocaman olan bir dut ağacının altında iki aşık otururlarmış. ... Bir varmış, bir yokmuş; dut ağacının o yoğun kıpkırmızı taneleri bir zamanlar kar kadar beyazmış. Rengi ise tuhaf ve oldukça üzücü bir şekilde değişmiş. Buna neden olan şey, iki gencecik aşığın ölümüymüş. 03.03.21 #robin 1. 21.04.21/ 05.09.22 #karadut 1.

İmkansızlık dediğimiz nedir? Bir avuç korkaklık mı yoksa kader diyerek susmak mı? İmkansız olmaya gerçekten imkan var mıdır? İmkansız olmaya imkan varsa imkanı sağlamak da imkan içinde değil midir? İmkansızlık da bir imkandır. Bunun için sadece cesaret gerekir.

"Adı Lamia." dediğinde parlak yansımalı yelesi olan güzel atına doğru yürüyorduk, el ele. "İnanışa göre mitolojide Lamia, siyah ve kadifemsi bir pelerin giyer. Menekşe rengi gözleriyle çıkar insanın karşısına." "Onun da siyah ve kadife bir pelerini var sanki." diye mırıldandım. "Dışarısı ne kadar soğuk olursa olsun nefesinden o buhar çıkmaz Lamia'nın." diyerek kaldığı yerden devam etti. "Çünkü ölümdür Lamia, nefesi ölüm kokar." Beni nazikçe kolumdan çekti, dudağım bir ata verilen ismin ürkütücü hikayesiyle seğiriyordu. "Buna rağmen tek istediği biraz olsun sıcaklıktır." dedi, "Karşısında bu isteğini yerine getirmeyecek insan sayısı bir elin parmağı kadardır çünkü inci çiçeği kokar her yanı, büyüsüne kapılmamak imkansızdır." Bana ne yapacağımı tahmin etme fırsatı bile tanıma­dan ağılın içine doğru yürümeye devam etti. Yerlerde içi tahıl ve saman dolu, bir sürü çelikten kova duruyordu. "Lamia'nın öpücüğü nefessiz kalmak içindir." dediğinde derin bir nefes alarak tamamladım. "Bu yüzden insan, karşısındaki Lamia bile olsa o öpücüğün tadına varmak için öper onu." dedi ve durdu. "Ölümü göze alır, Lamia'sından vazgeçmeyi alamaz." İlk yayım: 12.02.2016