Derken bir koku geldi burnuma Kestane? Hayır. Çikolata? değil. Amber ve Eflah kokusu burnuma doldu. Koku sayesinde gözlerimi açabilmiştim ama tam dibimde derin yeşillikleri görmeyi beklemiyordum. Kalbim göğüs kafesimden çıkacakmış gibi atıyordu. Gözlerim dolmuştu. Bu oydu. Eflah Uysal. 8 yıl boyunca deli gibi platonik olduğum kişi. Bu sene tam 15 yıl oluyordu. Hayal miydi? Bence hayaldi. "Rüzgar?" Dedim. "Aheste." Dedi. Hayır bu gerçekten de oydu.