Yaşıyorduk, işkence çekiyorduk, idam ediliyorduk, köle gibi çalıştırılıyorduk, susuyorduk, çığlık atıyorduk ama hepsinin sonunda sesli ya da sessiz bir savaş veriyorduk çünkü seviyorduk. Şaşırtıcıydı, sevgi bazen bir savaş meydanının ortasında size uğruyordu. O an iki yolum vardı. Ya sevecektim, ya ölecektim. Sevmeyi seçtim. Onu sevmek de ölümü daima nefes gibi ensende hissetmekti. "En büyük savaşların ortasında kurak topraklardan bile bazen çiçek açar, bombalar etki etmez, kökleri sımsıkı tutunur. Bir bakarsın renkler canlanır, güzel kokar her yer. Sen bu çiçeksin diyemem, biz bu çiçeği temsil ediyoruz diyebilirim. Özgürlüğümüze." Bu kitapta geçen kişiler ve kurumlar tamamen hayal ürünü olup her ayrıntısıyla kurgudan ibarettir.

"Sana hiç söylemedim ama sana aşıktım. Bunu yüzüne karşı söyleyememek de benim ayıbım olsun." 070822 ☁️

Erkek egemenliğinin hakim olduğu topraklarda , bir yaşam uğruna feda edilen, hayallerine ve umutlarına zalimce balta vurulan gencecik, masum bir kızın hikayesi.. & Ait olduğu topraklardan acımasızca söküldüğünde küçücük bir tomurcuktu. Susuz bırakılmış ve günden güne solmaya yüz tutmuştu narin yaprakları. Gece, üzerini örten bir kefendi. Gün ışığı ise acımasız bir zebani... Acılarının günün birinde ona baharı getireceğini bilmeden hoyratça harcıyordu gözyaşlarını. Her gün ve her gece... Aldığı her soluk nefret kokuyordu. Öfke ve hayal kırıklığı kol geziyordu damarlarında. Bu topraklarda daha niceleri solup gitmişti onun gibi biliyordu. Birileri nefes almaya devam edebilsin diye kaç masum göz göre göre nefessiz bırakılmıştı. İlk değildi. Son da olmayacaktı. Bu toprakların yazgısı böyleydi. Umudu ve inancı günden güne törpüleniyordu. O ele avuca sığmaz haşarı kalbinin, her gün biraz daha karanlığa gömüldüğünü hissediyordu. Öylesine umutsuzdu ki; içine hapsolduğu karanlığı kabullenmeye ve kendini kaderin ellerine bırakmaya hazırdı. İçi, fırtınalı bir sonbahar gibiydi. Solgun, hırçın, dağınık ve soğuk... Mucizelere inanmazdı. Ancak doğmasını istemediği bir günün sabahında mucizesi onu buldu. O gün zifiri karanlığına minicik bir ışık huzmesi ilişti. Öylesine muhtaçtı ki; öyle yalnız ve yaralı... Hiç düşünmeden gördüğü o ufacık, cılız ışığın gölgesine sığındı. O ışığın uğrunda sürüklendi, parçalara bölündü, tükendi. Ama yine de pes, etmedi. Yaradan'ın ona armağan ettiği umuda sıkıca tutundu. Yorgun ruhu umut vadeden o küçücük ışığın ruhuna koca bir ilmek attı ve onu kalbinin en derinine ilikledi. O andan sonra umut dolu yanı karamsar yanına el salladı. Ve güneş, tüm sıcaklığı ile soğuk yalnızlığının üzerine doğup, karanlığını ışığa boğdu. *

Melis, asosyal ve içine kapanık bi kızdı. Özellikle de liseye ilk başladığı yıllarda... Okulda birçok kişi tarafından pek sevilmeyen, sayılı konuştuğu kişiler vardı. Kendi küçük dünyasına, abisi, kardeşi ve annesinden başkasını almak istemiyodu. Ta ki, Bilinmeyen bi numaradan ona yazıp sevdiğini idda eden çocukla konuşana kadar. ... "Melis'im" dedi acı çekercesine. "Benim bücürüm" dedi ve derin bir iç çekti. "Ne olursun be güzelim" biraz duraksamanın ardından devam etti. "Ölüyorum be kızım sana, artık acını, acımı seninle yaşamak istiyorum, gülmelerine ortak olmak, seni güldüren kişi olmak istiyorum, sana her an sıkıca sarılmak, senin bana benim sana aid olduğumu bilmek istiyorum" içim titredi, soluğum kesildi. Hani bazı saçmalıklar vardı ya birbirine ait olmayı cinselliğe bağlayan. İlişkiye girdiklerinde saçma bi şekilde birbirimize ait olduk diye zırvalayanlar. Onun tamamen saçmalık olduğunu şu an, şimdi anlamıştım. Derince yutkundum,derince yutkundu... "Lütfen... Nolursun, belki yaptığım bencilliktir,ama ben hayatımda hiç bu kadar bencil olmayı istediğimi hatırlamıyorum" dedi. Gözlerim doldu, ben iliklerime kadar sevgiyi hissettim. ... ÖNEMLİ NOT: YAZIM YANLIŞLARI OLACAKTIR, LÜTFEN RAHATSIZ OLACAKLAR OKUMASIN!

öğretmen öğrenci

Kendini hayallerine adamış Hare ve kendini sadece işlerini adamış Savaş'ın uzun soluklu aşkı.

asosyalbikiz: Baklavaların lens mi? borayildiz: Yo, gerçek asosyalbikiz: Bakim, tam görememiştim borayildiz: hahahaha borayildiz: Kimsin? asosyalbikiz: Asosyal bi kızım ✎﹏﹏﹏﹏﹏﹏﹏﹏﹏﹏﹏﹏﹏﹏ #romantik 1.・゜゜・ 30.09.2022 #dram 1.・゜゜・04.10.2022 #komedi 1.・゜゜・ 22.12.2022

Ters bir şeyler vardı. Kötü anlamda.

Sırt çantamı aldım. Artık bu evden taşınmam gerekiyordu. Ailemi çok özledim. Annem, babam ve Ablam..... On aydır hiç birini görmüyordum. Gerçi bu benim tercihimdi. Yapmak zorunda olduğum bir tercih..... Ailemden Annem ve Ablam büyücülerdi. Babam ise Kurt Adam. Hani böyle dizilerde olur ya aynı onun gibi. Böyle bir durumda benimde ya büyücü yada kurt olmam gerekiyordu ama tam olarak öyle değildim. Bizim dünyamızda ikisini birden olamıyordunuz. Ya kurt ya Vampir ya Mutant Yada Büyücü olabilirdiniz. Bazen olduğunuz şeyden ekstra olarak özel gücünüz olabiliyordu. Yada nadirde olsa bazen gücünüz olması gerekenden az olup zamanla kaybolabiliyordu. Mesela Büyücüysen yaptığın sihirler, Büyüler güçlü olmuyordu ve zamanla normal bir insan gibi oluyordunuz. Bizim özel olarak gittiğimiz okulumuz vardı. Ilkokul ortaokul lise ve üniversite. Bu okullara gitmek zorunluydu. Hem normal insanların derslerini görürdük hemde kendi insanlarımızın geçmişini öğrenip kendimizi güçlendirirdik. Ben ortaokula kadar bu okula gittim. Sonra aileme normal insanların yaşadığı okula gitmek istiyorum demiştim. Çünkü okuldakiler benimle dalga geçiyorlardı. O zamanlar ne olduğumu bilmiyorduk. Ne büyü güçlerim vardı nede bir kurta dönüşüyordum. Benimde güçlerimin geçici olduğunu kabullenmiştim. Hemde o yaşta. Ablam normal okuluna devam ederken bende insanların yaşadığı yerde yaşayıp onların okuluna gidiyordum. Hafta sonları Ablamı ziyarete giderdik. Sonra ne mi oldu Okuyarak Öğrenin.....