Adalet, yeni bir boyut kazanıyor. Suçlular sıradan bir günün ardından uyanarak kendilerini bilinmeyen bir yerde bulur. Zihinlerdeki bulanık anılar, karanlık bir gerçeklikle bütünleşirken, tuhaf bir deneyime adım atarlar. Beyinlerin hapsedildiği, gerçeklik ve kurgu arasında sıkışmış bir deneyim yaşanmaktadır. Yapay zeka tarafından işlenen suçları adaletin dijital bir izi olarak algılayan bir ceza sistemi, insanlara anılarını yaşatmakta, suçunun cezasını kendi zihninde çekmeye zorlamaktadır. Her anı, her deneyim, onları içine çeken korkunç bir gerçeklikle dolup taşar. Bu sıra dışı ceza sistemi, insanları kendi gerçekliğine karşı bir mücadeleye sürüklerken, aynı zamanda işlediği suçun ağırlığını ve adaletin karmaşıklığını keşfetmesine yol açar.

"Sadece seni yok etmek istiyorum." dediğinde dudaklarımda kışkırtıcı bir gülüş oluştu. "Öyle mi?" dedim dudaklarına doğru fısıldayarak. "Daha çok beni nefesimi kesene kadar öpmek istiyormuş gibi bakıyorsun." dedim ama bakışlarını hiç değiştirmedi, bana öyle bakmaya devam etti. "Doğru başta amacın gerçekten beni yok etmekti, sonra baktın ki etrafımda bunu yapmaya meraklı insan çok, acıdın mı?" Konuşurken hafif alaylıydım, her bir kelimemde, her nefesimde amacım onu daha da çıldırtmaktı. "Aslında evet, seni ben mahvedecektim ama ortada mahvedilecek bir şey kalmamış." dedi eli çenemi hafif hafif okşarken. Ve onun dokunuşu mahvedilecek bir şeylerin kaldığını hissettiriyordu. Yine de bakışlarım düşmanca kısıldı. "Senin görevin beni korumaktı, değil mi? Dur o da oyundu, doğru ya." 07.04.2023