-Hayran Kurgu İçinde #53 -Marvel İçinde #1 [] HYDRA'nın onun için kullandığı isim Kış Askeri'ydi, kimileri için ise gölge, kimileri için ise sadece bir hayalet. Rusya'nın kışı kadar soğuk ve acımasızdı, emir alır ve onu sorgulamadan yerine getirirdi, kanlı canlı bir ölüm makinesinden farksızdı. O bir suikastçı, bir katil aynı zamanda da bir askerdi. Geçmişini hatırlamayan ama ona kim olduğunu sürekli olarak vurgulayan metal kolu dışında kendi ile ilgili bildiği hiçbir şey yoktu. [] Melinda Wade, fazla utangaç ve ürkek yapısıyla başına geleceklerden habersizdi. Ünlü bir mekanik mühendisinin kızı olmaktan gurur duysa da, ona yönelecek olan ilgiden korktuğu için geri planda kalmayı tercih etmişti. Fakat bu bile kendini ona çevrilen gözlerden korumaya yetememişti. [] Kırılgan bir kadın metalden yapılma ruha sahip bir adamın kalbini aralayabilir miydi?

Üniversiteyken hoşlandığı çocuğu kıskandırmak için gidip sınıfın inek çocuğunun kucağına düşer... ⛓️‍💥🪽 Adam yıllar sonra öğretmen olduğu köyde Karadenizli ve Fırtına lakaplı bir yüzbaşı olarak karşısına çıkar. "Sıcaklığın hala kucağımda, öğretmen hanım."

Baştan uyarmak istiyorum. Bu kitabı tamamen canım sıkıldığı için ve kafa dağıtmak istediğim için yazacağım. Bölümler, diyaloglar, karakterin düşünceleri dahil herşeyi espriye veya fazla drama bağlayabilirim. Kafam fazla karmaşıkken kendimi meşgul etmek istedim.

Kitabı tamamen düzenlemeye aldım. İlk on bölüm kısa olduğu için uzatıyorum, yazım ve mantık hatalarını da düzeltiyorum. Düzenleme süreci bittiğinde bölümleri yenilenmiş hâliyle paylaşacağım. Kitapların arasında kaybolmak, Firuze için bir kaçıştı. Düzenli raflar, sararmış sayfalar ve eski ciltlerin kokusu... Hepsi dış dünyanın gürültüsünü susturuyordu. Sessizlik alışkanlıktı onun için. Güvenli, tanıdık, kimsenin karışmadığı bir dünya. Ta ki, bir mesaj yanlış kişiye gidene kadar. Ve o kişi, kitapların aksine sessiz değildi. Tahir'in hayatı; gece kadar karanlık, kuralsız ve tehlikeyle örülmüştü. Bir kitap listesiyle başlayan bu tesadüf tanışma, ikisinin de kaderini yavaş yavaş silmeye başladı. Tozlu sayfalar açıldıkça, geçmişin karanlığı satır aralarına sızacaktı. 060625 🕯️

Aşk suçtu. Senin olmayan birisi için beslediğin duygular bir cellat gibi dikilirdi karşına. Sonra kollarına iki asker girerdi, o askerler başını bir kütüğün üstüne bastırırken boynuna inecek baltayı büyük bir sabırla beklerdi insan beklerdi ki, cellat alacak onun kellesini. Ama o balta inmeden önce, dururdu zaman. Sabır kanatırdı insanın her bir zerresini, bir işkenceden farksız akardı saniyeler, bir sudan sessiz, bir dalgadan daha hırçın. Aşk cellattı, ve o balta aşkın ellerinden inerdi insanın boynuna. Sevda cehennemdi, seni sevemeyen birinin aşkı ateşdi. Kendi kalbini yakan, kendi kanını akıtan bir kılıçtı. İnsan nasıl saplardı kendi sırtına bıçağı? İnsan ancak aşık olsa ihanet ederdi kendisine. Aşk ihanetdi, aşk en büyük oyun ve insanın kendine yaptığı ihanetdi. O Yavuz Payidar'dı, kendine en büyük ihaneti yapmış sırtına bir bıçak saplamış, boynunu bir cellatın önüne uzatmıştı. O Payidar'dı, sevdalanmıştı. Ve sevda, onun ihanetiydi. (Kitapta smut içerik yoktur. Yetişkin içerikli olması küfürlü sahneler ve küçük yakınlaşmalar içerdiği içindir.)

Karakaya ailesi, sabaha karşı çalan telefonla oğullarının görevde yaralandığını öğrenir ve apar topar hastaneye koşar. Ancak bilmedikleri bir gerçek vardır ki, o da oğullarını hayatta tutan kişinin görev sırasında ona siper olan en yakın arkadaşı Sungur olduğudur. Sungur ağır yaralanırken, Alp ve Karakaya ailesi ilk kez soğuk hastane koridorunda bir araya gelir. Çığlıkların hastaneyi inlettiği esnada, sedyenin üzerinden düşen Sungur'un kanlı künyesi, Karakaya ailesinin en büyük kızı Efsan Mira'nın gözüne çarpar. Genç kadın, her şeyden bihaber künyeyi kaldırır ve saklar. Yıllar sonra, geçmişle geleceği birbirine bağlayan o küçük metal parçası Efsan Mira'nın hayatını baştan sona değiştirecektir. Abisinin hayatını kurtaran Sungur'a duyduğu minnetin yavaşça aşka dönüştüğünü fark ettiğinde ise artık hiçbir şey eskisi gibi olmayacaktır. Bir künyenin taşıdığı geçmiş. Bir fedakarlığın gölgesinde büyüyen minnet. Ve o minnetten doğan bir aşk. --------------------- Yayın tarihi: 12.05.2024

Albeyaz Yeminler | 𝘣𝘪𝘳 𝘷𝘢𝘵𝘢𝘯 𝘮𝘦𝘴𝘦𝘭𝘦𝘴𝘪... 🪶 Yiğit nam salar diyarı titretir imiş Yiğidi bir ceylan gözlü yâr uslandırır imiş... 🪶 Henüz bebekken Fransa'nın buz gibi sokaklarında terk edildi. Kaderini bir Üsteğmenin merhametli elleri değiştirdi ve onu Türkiye'ye getirdi. Yıllar sonra o kimsesiz bebek, Terörle Mücadele Savcısı olarak ülkesinin en keskin zihinlerinden biri oldu. Şimdiki adresi: babası Albay'ın da görev yaptığı, sırlarla dolu Cizre. Bu bir görevlendirmeden fazlası. Yıllar önce bir motor kazasında tanıştığı o gizemli Üsteğmen ile şimdi aynı timde. Tesadüf mü, yoksa kaderin acımasız bir oyunu mu? "Albeyaz Yeminler," klasik bir asker & savcı hikayesi değil. Her sayfasında yeni bir ipucunu kovalayacağınız, nefes kesici bir serüven. Kahramanımızın görevleri, onu sadece terörün kalbine değil, kendi kayıp geçmişinin karanlık dehlizlerine de sürüklüyor. Fransa'da terk edilişinin ardındaki sırlar, biyolojik ailesi ve en yakınlarının bilinmeyen yüzü... Kimliği, görevle iç içe geçiyor. Babasının karanlık sırları ne kadar derin? Aşk ve görev arasında sıkışan kahramanımız, bu labirentten kendi gerçeğini bularak çıkabilecek mi? "Albeyaz Yeminler" sizi gerilim, aşk ve kimlik arayışıyla dolu, soluksuz bir vatan destanına davet ediyor. Her sır perdesi aralandığında, kahramanın üzerindeki yük artacak ve o, sadece vatanı için değil, kendi gerçeği için de savaşmak zorunda kalacak.

*Yeni Versiyon* "...Terasın diğer kapısından üniformalı askerler girmeye başladığında diğerleri yanıma geldi. "Kıdemli Üsteğmen Yağız Karahan." dedi beyaz tenli adam..." "... Gözlerinin etkisinden çıkmak için hızlıca dudaklarımı yaladım ve gülümseyip elimi uzattım. "Başçavuş Evrim Vişne Özduman. Tanıştığıma memnun oldum komutanım."..." -Tüm kişi, kurul ve kuruluşlar hayal üründür. Gerçekle hiçbir alakası yoktur. 17.05.22

Yapay zekâ... Ucu bucağı olmayan, her saniye gelişmeye devam eden mükemmel bir sistemdi ta ki insanlarla tanışıncaya kadar... Peki ya bu sistem bir gün başkaldırırsa ve onu oluşturanlar bile ona mâni olamazsa...