Gecenin karanlığında parlayan bir umut, imkânsız gibi görünen bir aşk hikâyesi... Yakamozun altında kesişen iki kalp, sırlarla örülü bir geçmiş ve fırtınalı duygular. Aşk, bazen sadece bir bakışta başlar ama her bakış bir savaşı başlatabilir.

"Şehrin sahibiydi. Aren Sergei Markov." "Onun eli, benim cehennemim." Lina Aslan, Tuna ile ilişkisinde giderek daha derin sorunlarla karşılaşır. Tuna, uyuşturucunun karanlık ve kontrolsüz bataklığına saplandıkça öfkesini kaybeder, ilişkilerini yıpratır. Lina, bir gün Tuna'yı uyarmak ve konuşmak için yemeğe davet eder. Yemekte Tuna yeniden kriz geçirir, öfkesine yenik düşerek Lina'ya tokat atar. Tam o anda, Yeraltı dünyasının en güçlü ve korkulan figürlerinden biri, şehrin gerçek sahibi Aren Sergei Markov içeri adım atar. Aren, acımasız bir kararlılıkla Tuna'nın elinden Lina'yı kurtarır, gözünü kırpmadan Tuna'yı vurur. Lina, ilk kez gerçek bir güven duygusunu hissederken, bu güven kısa sürer. Aren'in düşmanları, İstanbul'un karanlık köşelerinden peşlerine düşer. Lina, eski yaşamını geride bırakmak zorunda kalır; artık kendini, tehlike ve ihanetin iç içe geçtiği bir dünyanın tam ortasında bulmuştur. Hayatını korumak için tek çaresi, şehrin hakimi ve acımasız patronu Aren'in yanına sığınmaktır. Artık her adımı, her nefesi tehlikeyle dolu bir oyun sahnesinde atılacaktır. "Bir yabancıydı. Bir kurtarıcı. Bir katil. Hangisiydi bilmiyordum. Ama bir şeyden emindim: O gece bir ceset kaldırılacaktı, ama asıl ölen ben olmuştum." "Kediden kaçtın... ama artık aslanın evindesin, Burası merhametle değil, kanla kuruldu. Ve burada hayatta kalmak istiyorsan korkuyu selamlamak zorundasın."

"Ateşin içine girdiysen, yanmayı bileceksin." ... Bir taht ve iki kanlı soy. Vadelyan'lar ve Alivyan'lar. Bir savaş... Kazananı yok, kaybedeni çok. Ateşe atılan o ilk adımdan sonra hiçbir şey aynı kalmayacak. "Şahın devrilişi bütün savaşı başlatır. Ruhu buzdan kız, hayatını cehenneme çevirecek o adamla karşılaşır." VADELYAN.

"Amore mio," dedi arzudan kısılmış bir sesle. Aşkım. İtalyanca sarfettiği kelime kasıklarımdaki ateşi harladı. Dudaklarımı yaladığımda gözleri dudaklarıma kaydı. "Öpmemi ister misin?" "Evet," dedim cesurca. Gözlerim tekrar üstünde dolaştı. Giydiği siyah takım elbise ona çok yakışmıştı. Benim giydiğim siyah, derin dekoltesi olan elbiseyle uyumlu olması bizi bir çift gibi gösteriyordu. Bir lavabonun içinde aynaların karşısındaydık. Beni arkamdaki lavabonun mermerine yaslamış, dibime girmişti. Karnımda hissettiğim sertlik aklımı başımdan alıyordu. "Öp," dedim emir kipiyle. Benim sesimde arzudan kısılmıştı. Beni öpmesi şu an önceliğimdi. Gözlerim tekrar dolgun dudaklarına kaydı. Ne kadarda öpülesi duruyordu. "Seni öpmemi bu kadar istediğini bilmiyordum," dedi gözleri dudaklarımda oyalanırken. "Bana bu kadar çekildiğini bilmiyordum." Belimdeki ellerinden biri yüzüme çıktı. Çenemi tuttu ve başımı biraz daha kaldırdı. "Senin de bana çekildiğin gerçeğini ne yapacağız peki," dedim meydan okurcasına. Elleri her ne kadar dikkatimi dağıtsa da cevap vermekten geri durmuyordum. "Asisin," dedi kısık bir sesle. "Çok asisin hem de." Ağırca yutkundu. "Asi olman beni daha çok çekiyor." Belimde duran eli beni daha çok kendine bastırdı. Hissettiğim sertlik artınca dudaklarımdan bir inleme firar etti. Çenemdeki eli yavaşça dudağıma ulaştı. Alt dudağımı eliyle ezdi ağırca. "Çok güzelsin," dedi fısıldayarak. Kalbim sıcacık oldu. "Ama bana ait değilsin." İçim acıdı. "Sen bana ait değilsin ki düşman kızı." Acı çekercesine söylediği kelimeler bir kıymık olup kalbime battı. "Seni sevmem bizim sonumuz olur." Elleri üstümden çekildi. Son kez baktı yüzüme. Onuda acıtıyormuş gibi. Boynu hafifçe yana büküldü özür dilerim dercesine. "Bizden olmaz. Bize bu cihanda mutlu son yazılmaz. Yanarız, ölürüz, ama mutlu olamayız."

Askeri bir tim ve ormanda karşılaştıkları wampir ordusu hikayesi

"Uçurumun kenarında yalnız değilsin"

BU9012BC On dokuz yaşında, hayatı yalanlarla süslü, güzel, zeki ve cesur bir genç kız. Ettiği intikam yemininin esiri, etrafına korku salan, güçlü ve sevgisiz bir adam. Birbirinden tamamen farklı bu iki insanın yolu bir intikam planı sonucu kesişiyor. Yanlış anlamalar, düşmanlıklar, karşılıklı yalanlar ve her şeyin ortasında birbirine tutunan iki düşman... Hayatta sevdiğiniz herkes size yalan söylemişse ve düşmanınızdan başka doğruları söyleyen kimse yoksa ne yapardınız? Elizabeth Anna Barnes için de durum böyleydi. Onun artık bir ailesi yoktu ve kaderi, ailesini yok edip onu esir alan adamın ellerindeydi. Jamie MacDougal, korkusuz İskoç lordu ve düşmanlarının andığı ismiyle Kara MacDougal... Yıllardır tek istediği İngiliz düşmanından intikamını almaktı ve bunun için kader, hiç beklemediği bir anda karşısına fırsat çıkardı. Planlarını uygulamak için Elizabeth'e ihtiyacı vardı ve bu kızla uğraşmak ordulara diz çöktüren adam için hiç kolay olmayacaktı. 1315 yılının Britanya'sında bir İngiliz leydi ile ona düşman bir İskoç savaşçının hikâyesi...

Bir cariyenin intikamı nelere yol açabilir? İHANET SEVDİĞİ ADAMDAN GELDİ Ayana, İmparatorluğa cariye olarak gelmesinin bir nedeni vardı. Sevdiği adama yardım edecek, yüzyıllardır esaret altında olan halkını kurtarmak için çağlardır kayıp olan ejderhanın gözlerini bulacaktı. Sonunda görevini başarı ile yerine getirdiğinde sevdiği adam tarafından öldürüldü. YAŞAMAK İÇİN İKİNCİ BİR ŞANS Tanrısal bir varlıkla anlaşma yapan Ayana, askeri eğitim alan ve insanlar tarafından sevilmeyen Turina'nın bedeninde gözlerini açtığında intikamının detaylarını planlamaya başlar. Kendini cariye olarak imparatorluğa giderken bulduğunda bildiği geleceği kendi yararına kullanmaya karar verir. İstediği son şeyse imparatorun ilgisini çekmekti. İmparator ve suikastçisi ona ilgi göstermeye başladığında ise bildiği gelecek belirsizleşecekti. Üstelik ölümün insan hali olarak bilinen adama çekildiğini hissediyordu. Gelecek ve geçmiş birbirine girerken ruhu ona bilmediği bir yol gösterecekti. -------------- Kitabın instagram sayfası için 👇🏼👇🏼👇🏼 https://instagram.com/c2hofficialpage?igshid=ZDdkNTZiNTM=

TAMAMLANMIŞTIR. Duygu; aynı apartmanda oturduğu, aynı okula gittiği, aynı servise bindiği Barış'a âşıktır. Hislerinin kalbini ele geçirmesine izin vermek istemediğinden kontrolü elinde tutmaya çalışır. Ancak bir gün platonik şekilde sevdiği Barış'ın ruh halinin kötüye gittiğini görmesiyle dayanamaz ve ona sahte bir hesaptan mesaj atar.

Alkım, kardeşini şüpheli bir araba kazasında kaybetmiştir ve bunun bir kaza olmadığına, cinayet olduğuna emindir. Kardeşinin ölümünün ardından tek gayesi onun canına kıyan insanları bulup hak ettikleri yere göndermektir. Bunun için de kaza günü kardeşinin yanındaki kişiye, Hira'ya ihtiyacı vardır. Alkım, yılların getirdiği acıyla beraber ilk karşılaşmalarından itibaren Hira'dan nefret etmektedir. Çünkü onun her şeyi bilmesine rağmen susan biri olduğunu ve kardeşinin katillerinin dışarıda gezmesine göz yumduğunu düşünmektedir. Ancak Alkım'ın bilmediği bir şey vardır. Hira, yıllar önce gerçekleşen kaza ve Alkım'ın kardeşi hakkında hiçbir şeyi hatırlamamaktadır.