Sen hiç bir kitap karakterine âşık oldun mu? O, oldu. Asıl tuhaf olan ise... Kitap karakteri de ona âşık olmuştu. "O gece bir kitapla tanıştım. Kaderime giden yolda bana rehber olacak bir kitapla." (DÜZENLENİYOR.) © Tüm Hakları Saklıdır! ©

Düğün günü sevdiği adamın ölmesi üzerine kayınbiraderiyle evlendirilimişti Buğlem. Hayatının bittiğini düşünüyordu. Artık yarını yoktu onun, geleceği yoktu. Sadece dünler vardı onun için ve daha önceleri. Kalbinde ise sadece sevdiği adam olacaktı... 'Tam kavuştum derken ölüm hiç ummadığım anda elimden aldı onu.Daha onun yasını tutamadan kardeşinin koynuna verdiler beni. Deli gibi sevdiğim adamı bir kere öpemedim ama sevmediğim bir adamı, birçok kez öptüm. Benim için en acısı buydu işte...' 'Seni değil abini seviyorum ben. Sen dünyanın en iyi adamı da olsan seni sevmeyeceğim. Sen benim gözümde kardeşinin karısına dokunan aşağılık bir adamsın Berat ağa' ***---*** Abisini kaybetmesiyle artık yeri doldurulamaz bir boşluğa düşmüştü Berat. Abisinin sevdiği kadınla, yengesiyle evlendirileceğini duyunca içinde ki boşluk uçuruma dönmüştü. bir gün sonra da sevdiği kızı kaybedince artık içinden çıkamayacağı kadar derin bir uçuruma sürüklenmişti. O uçurumdan çıkması için bir mucize olması gerekirdi.. 'Bana bak Buğlem. Bende seninle evli olmaktan çok mutlu değilim tamam mı.Yaşadığın şeyi acı sanıyorsun.Ama şunu bil senin acın benim acımın yanında çok hafif kalıyor.Sen acı çekiyorum diyosun ya sevdiğin adamı kaybettin ve kardeşiyle evlendin. Ama ben abimi kaybettim.Canımın yarısını. Sonra yengemle evleneceğimi söylediler her şeye rağmen itiraz ettim hem senin için hem sevdiğim kız için.Sonra seninle evleneceğimi öğrenince sevdiğim kız öldü. Bir gün arayla canımın iki yarısınıda kaybettim. Abimin sevdiği kızın koynuna gönderdiler beni.İki gün önce yenge dediğim kızın koynuna.Abimin mezarından kaldırıp teselli ettiğim kızın koynuna.Benim için kolay mı sanıyorsun sen. Hayata sadece kendi açından bakma. Ve artık kabul et. sen benim karımsın ağabeyimin değil...

"Yeter..." dedim göz yaşlarım yanaklarından süzülürken. "O, benim hiçbir şeyim değil. Neden bu kadar sorguluyorsun?" Sorduğum soru karşısında duraksadı. "Bende senin bir abinim. Ortada böyle bir durum varsa tabi ki sorgularım." dedi uygun cevabı bulmuş gibi bir tavır takınarak. "Sen benim abim falan değilsin!" dedim bir hışımla yüzüne bakarak. "Ben seni hiçbir zaman bir abi olarak görmedim." "Sus..." dedi gözlerini gözlerimden ayırırken.Devamını getirmemden korkuyor gibiydi. "Artık susamıyorum! Bunca zaman sustum! Sen başkasını severken sustum! İçim yana yana sustum! Ben seni her şeyden çok severken sustum! Şimdi sen, benim başkasını sevdiğimi düşünürken susamam anladın mı? Çünkü ben sadece seni sevdim... İlk ve son kez sadece seni..." NOT: Sadece Trabzonlulara değil herkese hitap edebilecek bir hikayedir. 04.06.19

İnat uğruna yapılan bir evlilik aşka dönüşebilir mi? Ya hiç bir şey göründüğü gibi değilse? Elif içinde iyilik ve masumiyeti taşırken insanların onun hakkında düşündükleri ve konuştukları ne kadar doğruydu? Babasının evinde yaşayan genç kız ailesinin zalimliği altında eziliyordu. Karşısına çıkan adam kurtuluşu mu yoksa bir diğer cehennemi mi olacaktı.

"Beni sev sadece, koca yüreğine dünyaları sığdırabilen adam... Yalnızca beni sokamadın ya o koca yüreğe, dirim değilse de ölüm girebilsin..." ™©Tüm hakları tarafımca saklıdır. Hiçbir şekilde başka amaçlar için kullanılamaz, çoğaltılamaz ya da ticari amaç güdülerek iznim dışında basılamaz ve başka ortamlarda paylaşılamaz. KANLI BAŞLANGIÇLAR SERİSİ 5 (KİTAPLAR BİRBİRİNDEN BAĞIMSIZDIR! DİĞER KİTAPLARI OKUMANIZ GEREKMEMEKTEDİR!)

Ben Sevinç Mahallesi'nin Serçe'si. Bendeniz Asya Damla Kurtulmuş! Evde kalmış 29 yaşında bir abi ve yanlışlıkla olduğuna emin olduğum 18 yaşında bir erkek kardeşle yaşam mücadelesi veriyorum. Kimsenin hayatı mükemmel değildir. Benimki de değildi tabii. Mesela çoğu sabah karga kahvaltısını yapmadan okulda olmam ve bu işkencenin saatlerce sürmesi... En büyük problemim alamadığım uykumken hayatım bir anda tepetaklak oldu. Iyi ki de oldu. !!!DIKKAT!!! Okumaya başlamadan önce lütfen etrafı kolaçan edin. Yanınızda karşı cins olmadığına da emin olun olur mu? Sevinç Mahallesinin menopoza girmiş dedikoducu teyzelerine yakalanmak istemezsiniz! !Önemli bilgi! Yaşlı bir kadından daha tehlikeli olan tek şey menopoza girmiş yaşlı bir kadındır! Hadi o zaman kaçtım ben! *************** Tüm hakları annemin misafir odasında saklıdır!

+18 içerecektir, rahatsız olacaklar okumasın!!! ⛓ "Selin, doğru eve gidiyorsun." Yekta abi çocuk tembihler gibi konuştuğunda ters bir sesle cevap verdim. "Eve gideceğim zaten, başka nereye gidebilirim ki?" Direksiyonu kavrayan parmaklarını serbest bırakıp vitesin bölmesinde duran sigara paketine uzandı. Cebinden çıkardığı çakmakla sigarasını ateşlediğinde içine derin bir nefes çekti ve zaten çıkık olan elmacık kemikleri daha da belirginleşti. Eş zamanlı olarak kendi tarafındaki camı aralayıp işaret parmağıyla sigara dalının belini kırarak izmaritini yere attı. Keskin hatlarıyla donanmış yüzünü bana döndürdüğünde gözlerinde takılı kaldım. Ela gözlerinden aynı anda birçok duygunun yer değiştirdiğini görebiliyordum. Fakat yakaladığım duygu ise kızgınlıktı. "Bir kere de söz dinle ve karşı çıkmamayı dene!" Bacaklarıma örttüğüm deri ceketini hışımla çekip onun kucağına bıraktım. Çantamın kollarını parmaklarıma doladığımda gözlerimi ondan çektim ve hayal kırıklığıyla mırıldandım. "Olur olur denerim. Umarım sende bundan sonra karşında bir çocuk varmış gibi davranmamayı denersin." ...

Burası İstanbul'un nezih bir mahallesi desem de yalan. Klasik bir mahalle işte en küçük şeyde dedikodunu yapıp yüzüne gülümseyen teyzeler olduğu gibi, gerçekten art niyet gütmeyen ve sana abla gibi ablalık yapan kişiler de var. Ama en önemlisi Turan. Turan Yürek. Soyismi gibi kendisi de Yürekli bir asker. Küçüklüğümden beri deli divane olduğum ama onunsa beni bir kez görmediği Turan. Benim için onu beklemek hayatımın bir parçası gibiyken sürüp gidiyordu hayatım. Zaten fazladan bir ümidim yoktu. Benim için onu öyle seyretmek bile bir ödüldü. Ama bir gün normal günlerde olmaması gereken bir şey oldu. Turan her zaman gözleri beni görmez, kulakları beni duymazken bir gün duydu o kulaklar beni.. Duydu her şeyi . Zaten ne olduysa ondan sonra oldu ya ;) (Argo kelime, küfür ve +18 içerir)

Benim adaletimin terazisi vicdandır diyen bir adamla hayat bana hiç adil davranmadı diyen küçük bir kadının hikayesi... Bütün umutlarını bir avuç taş yığınında yitiren yüreği yaralı bir adam Hâkim Korhan Atmaca ve sevdiği adamın tecavüzüne uğrayıp, bir bebek dünyaya getiren kalbi kırık Hayat'ın yollarının birbiriyle kesişmesiyle başlayan büyüleyici bir hikaye... Yayınlanma tarihi: 23 Aralık 2020 BU İSİMLE YAYINLANMIŞ İLK KİTAPTIR. İSMİN KULLANILMASI DURUMUNDA GEREKLİ İŞLEMLER YAPILACAKTIR.

"Ona bir bak! Onunla beni bir arada düşünebiliyor musun gerçekten?" ☙ ❧ "Onu istemiyorum! Onunla ilgili hiçbir şey istemiyorum. Onu görmek bile istemiyorum ama sen ikimizi bir araya getirmek için canla başla çabaladığından onu sürekli görmek zorunda kalıyorum!" ☙ ❧ "Beni hayata döndürecek kadın o mu? Ona dönüp bir baksana! Hiç bana benziyor mu? Birbirimizin ne kadar farklı olduğunu göremiyor musun?" ● O Kuzgun'du. Kuzgunlar gece gibi siyah olurdu. Gecenin karasını kanatlarında taşır, yüreğini de siyaha boyayan duygular gözlerinden okunurdu. Asla acısını belli etmez, asla gün ışığına aldanmazlardı. Aşkın varlığını dahi bilmezler, onu görmek ve solumak istemezlerdi. Karanın rengini almış ruhları, bir sis gibi hareketlerine yayılırdı. Kuzgun yakardı; siyahıyla, gecesinin acısıyla, sevişiyle ve acısıyla. O ne kadar siyahsa, ben o kadar beyazdım sanki.Gece gibi kara bakışlarına bakıyor ve görsün istiyordum. O kadar derin, o kadar koyu ve o kadar çok şey anlatan bir bakıştı ki, içim titredi. Peri'si olarak ona tutunmak, o bakışlardaki acıyı ve çaresizliği ondan alıp sonsuza kadar yok etmek istedim. Bana ihtiyacı vardı ve bunu dile getiremiyordu. Çünkü çok gururluydu. Çünkü gururun onu koruduğunu düşünüyordu. Oysa gurur, bizi hayattaki güzel şeylerden alıkoyuyordu: cesaretli olmaktan, korkusuz olmaktan, sevmekten. Ona, "Yeter artık," diye fısıldamak istedim. "Görmelisin artık beni. Ve teslim olmalısın..." Ama hiçbir şey diyemedim. Biz kelimeler hakkında ne bilirdik ki? Ve duygular hakkında? Konuşamayacak kadar yoğun duygular boğazımızda düğümlenirken titrerdik ancak dil kemiğe bürünüp de söze gelmezdi. Su bütün sızıları dindirirdi ama suyun sızladığını kimse bilmezdi. Gözlerimi kapatmak istedim. Suyun sızısını içimde hissetmek istedim. Sızılarımı dindirebilseydi, ona ne derdim? AŞK SERİSİ 4. KİTAP