"Beni rahat bırak. Git buradan!" diye bağırdım. Daha doğrusu bağırmaya çalıştım. Sesim titrediği için korkumu ele vermişti. O ise hala gülerek bana bakıyordu. "Tabii giderim." deyip gülümsemesini genişletti. Arkasını döndüğünde 'ne yani bu muydu?' diye düşünmekten kendimi alamadım. Bir anda topuklarının üstünde döndü ve muzip bir ifadeyle "Ama öncelikle seninle yarım kalan bir hesabımız var öyle değil mi küçük pisi pisi?" dedi. Nefesimi hızla dışarı verdim ve ayağa kalktım. Şimdi konuşma sırası bendeydi. "Birincisi bana kedicik demeyi kes. Bana lakap takamazsın. İkincisi yarım kalan bir hesabımız falan yok. Bir daha yanıma yaklaşma yoksa" tam duraksamıştım ki araya girip "Yoksa ne olur?" dedi. Çok eğleniyor gibi görünüyordu. Benimle daha fazla eğlenmesine izin veremezdim. "Yoksa ne olur biliyor musun?" Elimi yumruk yapıp havaya kaldırdım. "Yoksa bu yumruğu suratının ortasına yersin." Ah tebrik ederim Meyra. Çok etkileyiciydi gerçekten. Bir anda uzanıp hala havada olan elimi bileğinden tuttu ve arkama doğru kıvırdı. Beni ters çevirip yüzümü duvara dayadı. Şimdi duvar ve onun arasında sıkışıp kalmıştım işte. Sıcak nefesini bir kez daha kulağımın arkasında hissettiğimde korku tüm bedenimi esir aldı. "Peki benim şu an sana neler yapabileceğimi düşünebiliyor musun kedicik? " Bu sefer sesinde alaydan eser yoktu.

En yetenekli öğrencileri toplayarak onlara en güzel geleceği vermekle ünlü okula davet aldım ve yatılı olarak bu okula geldim.Bir anda bütün hayatın değişebilir diyorlar. Bu okula geldim ama bu okuldan sadece bir şekilde çıkabilirim. ÖL YA DA ÖLDÜR. Benim gibi her şeyden habersiz 16 çocukla birlikte hayat mücadelesi vereceğim. Fakat en büyük sorun ise, sadece bir kazanan olacak. Gerçekten öyle mi? Eğer bu hikayeyi okursanız emin olun ki bırakamayacaksınız. En sonda kimin kazandığını görmek istiyor musunuz? O zaman kitabı okumaya hemen başlayın! ------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------ Merhaba bu hikaye benim ilk hikayem. Ben bu hikayeyi, DANGANRONPA adındaki bir animeden bakarak yazıyorum ama tabiki bazı değişiklikler yapacağım. Eğer bu animeyi izlediyseniz bu hikayeyi begenmeyebilirsiniz. Çünkü değişiklikleri kimse sevmez. Remix gibi oldu bu hikaye. Fakat Danganronpa yı izlemediyseniz gerçekten hoşunuza gidebilecek bir hikaye oldu. 》

Bir karar, bir insanın tüm hayatını değiştirebilir miydi? Umutlarını kurutabilir miydi? Gökkuşağının renklerini silebilir miydi gözlerinde? Bir adam, bu kadar acımasız olabilir miydi? Geride bıraktıklarını unutmaya çalışmak ne kadar doğruydu? Yeni bir sayfa açılmıştı, Buke için. Ancak bu sayfa bembeyaz değil, kapkaranlıktı.