Berdel sonucu yatalak bir Ağanın eşi olacaktım... Ama nedenlerde boğulacağım bir sır dünyasına gireceğimi nerden bilebilirdim ki? Hadi hayat serüvenime sende katıl :)

Çilay yanlışlıkla (?) eklendiği bir grupta her şeyin güzel gittiğini düşünüyordu. Arkadaşlıkları vardı ve eğleniyorlardı. O olaya kadar. Çilay'ın geçmişi tekrar onun peşinden koşmaya başlayana kadardı mutlulukları. Çok kısa sürede çok büyük yerlere gelen Çilay, başarısının bedelini ödemişti. Fakat yeni bir bedeli daha ödemesi gerektiğini bilmiyordu. Geçmişteki yaralarına rağmen eğlenceli kişiliğe sahip olan Çilay, Varis'in varlığından habersizmiş gibi yaşıyordu. Oysa o da biliyordu Varis'i. Hatta en yakından o tanıyordu.

Marketten çıktığımda elimdeki çikolatayı yiyerek eve doğru yürümeye başladım. Tam sağa dönecekken aradaki sokaktan vurma ve inleme sesleri gelmeye başladı. Hayır Venya gitme.. Hayır başın tehlikeye girer gitme... Merak etmiştim ama bir yandan da korkuyordum.Aradaki duvardan baktığımda yerde yatan bir çocuk gördüm.Yüzü yara bere içinde kalmıştı.5 kişilerdi ve etrafında 2 erkek 2 kız gülerek vurmaya devam ediyordu. Biri hariç.. Kenarda duvara yaslanmış.Olanları keyifle seyrediyordu. Hepsinin yüzünde siyah bir maske vardı. Yerde yatan çocuğa daha dikkatli baktığımda karşı komşunun oğlu olduğunu farkettim. Bi dakika ne?Ege!

••Tamamlandı. Seri üç kitapla final yapmıştır ve basılmıştır. ❝İnsan bir kutu kibrite benzer. Varolur, yanar ve söner.❞ Bu hayatta nasıl bir kibrit olacağına sen karar vereceksin. Yanacak mısın? Yakacak mısın? Yoksa öylece duracak mısın? Ben, benimle yanmanı, gerimizde kalan her şeyi yakmanı istiyorum. Çünkü uzun bir süredir yanlış kişilerle, yalnız hayattasın. Ait olduğun yere dönme vakti. Bil ki; seni almaya geliyorum, Balkan kızı. BİR KİBRİTLE YOK OLMAK

16 Mayıs 2021 güncellemesi: Bölüm yorumlarında fazlasıyla spoiler olabilir, eğer hoşlanmıyor ve keyif alarak okumak istiyorsanız yorumlara bakmayın. Bütün Sokak Nöbetçileri'nin gözleri benim üzerimdeydi, benim gözlerim ise onun turkuaz rengi gözlerinden ayrılmıyordu. Hepimiz yine bir amaç uğruna toplanmıştık. "Sokak çocuklarını her gördüğünüzde saçlarını okşayın," dediğimde gözlerim onun kumral saçlarına kaydı, alnına bir tutam saç düşmüştü ve her zamanki gibi dağınık, özensizdi. "Onları sevin, gülümseyin. Bir gün o çocukların büyüyeceğini ve karşınıza çıkacağını unutmayın." Hafifçe tebessüm ettiğimde canım hiç olmadığı kadar fazla yanıyordu. "Büyüdüm, büyüdün, büyüdük." Ona doğru bir adım attım ve başımı kaldırıp "Keşke hiç büyümeseydik," diye fısıldadım. "Keşke büyümeseydin. Keşke o sokaklara ait kalsaydık." Öfkeli değil, bıkkındı. Ruhsuz değil, tepkisizdi. Yalnız değil, kimsesizdi. "İçimi sokaklara çevirmenin bir yolu var mı?" diye sorduğunda sesinde ilk defa başkaldırı yoktu, vazgeçiş vardı. "Kendimi değil ama seni o sokaklarda yaşatıp gizlemek istiyorum."

Sadece eğlenmek istemiştim. Rastgele yazdığım numaranın sahibi ,takip ettiğim ünlü olacağını nereden bilebilirdim ki ? -YARI TEXTİNG- "Selam canım, ben amcanım." * * "Nesin sen mafya mı?" "Hayır daha başka bir şey." "O zaman mafya babası?" *** Eğlence amaçlı yazılmıştır.

Benim için son adımı attığımda artık çıkış yoktu. Yakalamıştı beni.. Hapsolduğum bir çift siyah göz artık doğrudan bana bakıyordu. - Ne istiyorsun benden? - Ah Karen, tek istediğim o bedenine iyi bakman. Benim güzel taşıyıcım.. Kitabın kurgusu tamamen bana aittir. Konu üzerinden yapılan benzetmeler dışında herhangi bir benzetme kabul edilmeyecektir. Not: Jasper ilk kitabım olduğundan yazım hatası ve mantık hatası vardır.