Bycie barmanem to całkiem normalna praca, problem może się pojawić kiedy ciągle pracujesz na nocne zmiany. Słyszysz wtedy wiele rzeczy, których słyszeć nie powinieneś. Widzisz to czego widzieć nie masz. Jeszcze gorzej kiedy jesteś barmanem z nieprzyjemną przeszłością. Wtedy może zadziać się wszystko co najgorsze. Opowieść zawiera wątek - abo-

Nadludzie - «przedstawiciele wyższej rasy ludzkiej» Lucca pragnął mieć równie wielką władzę i posłuszeństwo, co jego ojciec, kiedy Mikkel po prostu posłusznie złożył swoje papiery w ramach odbycia służby wojskowej. Dalej jednak miał w sobie dużo więcej buntu niż omamiony propagandą młodszy brat. Może więc dzięki temu robił wiele rzeczy po swojemu i uratował wiele istnień? A jeśli nie wiele, to przynajmniej na pewno Fredeirika, który na głowie miał jedynie problemy z własnym bratem. Nie wszyscy jednak mieszali się w politykę, a przynajmniej nie z własnej woli. Bo Alfy, chociaż uważały się za Nadludzi, dalej mały jakiekolwiek emocje i trochę rozumu w głowie. Chociaż czasami wydawało się, że propaganda całkowicie wyprała im mózgi.

Na obrzeżach Atlanty życie wbrew pozorom płynie spokojnie, więc i to należące do Harry'ego Stylesa jest raczej monotonne. Do czasu. A dokładniej do momentu, kiedy w jego domu pojawia się niejaki Louis Tomlinson, dziewiętnastolatek z wymiany z Michigan skrywający przed światem, a co za tym idzie także i przed nim całkiem sporą tajemnicę. !Ostrzeżenia! +18, seks, dużo seksu, bardzo dużo seksu. Larry! Ziam!

Raz na tysiąc lat przez świat przechodzi fala zmian. Anioły i demony zstępują na ziemię, aby wyłonić, kto z nich zostanie kolejnym Bogiem. I choć większość bitew prowadzonych jest za pomocą manipulacji, długich podchodów, czy licznych dalekosiężnych planów, czasem ktoś postanawia nagiąć zasady. Sięgnąć po coś, co mu się wcale nie należy. Maks to chłopak z problemami. Od kiedy pamięta, słyszy melodie, które złączone są z każdym człowiekiem. Nienawidzi ich. Boi się ich. A co najważniejsze, przez nie nie radzi sobie w szkole. Co się zmieni, kiedy na jego drodze pojawi się Seweryn, pewny siebie chłopak, który właśnie przyjechał z Warszawy? I czy poradzi sobie z pętlą, którą powoli zaciskają mu na szyi istoty, poszukujące tajemniczej Sabriel?

Chłopak kulił się w swojej celi, nie miał imienia, przynajmniej już nie. Kiedyś jego ojciec wołał go nim, jednak minęły lata od kiedy ostatni raz je usłyszał i w końcu zatraciło się ono w jego pamięci. Teraz jego ojca nie było, a nawet jeśli by się spotkali ten nie mógłby go poznać. Tak niewiele pozostało po jego ukochanym synu, którego utracił. Drobne, jednak umięśnione ciało wychudło, ukazując kości, rumiana cera stała się blada, pokryły ją plątaniny blizn, strupów i ran, które nie chciały się zagoić. Z ciepłych, płonących radością i ciekawością świata oczu pozostało tylko jedno, a jego blask dawno znikł, zastąpił go strach i ból, rozpaczliwe wołanie o pomoc, litość, a nawet o śmierć. Wiecznie niesforne ciemne kosmyki krótkich włosów, urosły, sięgając dołu pleców, stały się brudne, tłuste, zlepione krwią. On cały był brudny. Porządne ubrania zamieniły się w szmaty, ledwie okrywające jego ciało. Głos, który śpiewając zamieniał krzyki w cisze, którego zdawały się słuchać nawet szumiące drzewa umilkł. Kiedyś jeszcze krzyczał w rozpaczy z bólu, jednak teraz nie miał nawet krzyku. Palce niegdyś delikatnie ciągające struny, potrafiące utkać melodie, które oczarowywały wiatr, drżały okaleczone. Z dawnego bohatera stał się niewolnikiem... A nawet czymś gorszym, podlejszym... Kiedyś jeszcze wierzył, że się uwolni, że powróci do ojca. Ale zabrano mu wiarę, zabrano nadzieję, dumę, honor, intymność, tak samo jak zabrano to co kochał najbardziej: wolność. A jednak coś się zmieniło i do jego celi znów zaczęły wpadać promienie słońca, przypominając mu o istnieniu świata na zewnątrz... Czy możliwe, że jeszcze kiedyś uda mu się do niego wrócić? Że jeszcze raz ogrzeje twarz, patrząc w błękitne niebo... może nawet się uśmiechnie?

Kontynuacja opowiadania Mieszaniec. Przed przeczytaniem tego opowiadania zalecam przeczytanie poprzedniej części, choć nie jest to konieczne. Szczęście, radość z życia? Kiedyś dla Aarona te słowa były obce. Nigdy nie spodziewał się dobrego zakończenia swojej historii aż jego życie gwałtownie się zmieniło. Poznał prawdę na swój temat, prawdę która nie była łatwa do zaakceptowania. Zaakceptowanie nowej rzeczywistości było dla niego niemal niemożliwe. Jednak los był dla niego łaskaw, nie był już więcej sam. Był przy nim pewien wilkołak, który pokazał mu wilczy świat. Dzięki niemu zaczął się powoli otwierać, akceptować swój los, swoje pochodzenie.. samego siebie. Wraz ze swoim alfą, postanowił odbudować jego stary dom, by zacząć nowy rozdział w ich życiu. Rozpoczęcie 03.04.23 Zakończenie XX.XX.XX

Każdy w miasteczku Sover znał opowieści o krwiożerczych wilkołakach ukrywających się w ciemnych lasach. Każda z nich wyglądała tak samo, potwór pojawia się znikąd, zabija zwierzęta i ludzi do momentu w którym nie pojawia się dzielny śmiałek który narażając swoje własne życie ratuje osadę pozbawiając bestie życia. Aaron kiedyś wierzył w te opowieści przez które w nocy nie potrafił zmrużyć oka. Z czasem zrozumiał że wszystkie były wymyślone przez bajarzy, pijaków czy też łowców przygód próbujących urozmaicić swoje opowiastki bądź zdobyć zainteresowanie płci pięknej. Często głowy wilkołaków wiszące na ścianach czy też ich futra robiące za dywany pochodziły od zwykłych wilków. Nie było żadnych dowodów na to by człowiek zamienił się w wilka.. przynajmniej nie dla niego.

"La Mort", śmierć, choć ta nie przychodziła tutaj tak szybko, a przynajmniej nie dla takich jak ja. Nie ważne jak bardzo będziesz starać się umrzeć, jeśli jesteś jedną z ulubionych zabaweczek szefa, to będziesz żyć. Czy Ci się to podoba, czy nie. A przynajmniej do czasu, aż nie będziesz więcej potrzebny. Pustka to opowieść o omedze, która po latach walki odnajduje swoje miejsce. Ale czy na długo? Czy przeszłość zostanie już tylko złym wspomnieniem? Wyrusz ze mną by sprawdzić jak wielka może być Twoja "Pustka". Powieść to typowe bxb, abo - jeśli nie lubisz, zwyczajnie poszukaj innej opowieści. Uwaga: Przemoc fizyczna, psychiczna, seksulna 18+, wulgaryzmy.

Kiedyś wilkołaki były realnym zagrożeniem. To one władały lasami. Niekiedy kryły się wśród ludzi. Tak było sto lat temu, gdy człowiek nie wiedział jak się bronić. Był zbyt słaby i przerażony. Dzisiaj... dzisiaj usłyszeć o nich można głównie w historiach, którymi matki straszą swoje krnąbrne dzieci. Ludzie żyją w swoich dużych, ogrodzonych murami miastach, czują się pewniej ze strzelbą w ręku i w wilczym futrze na plecach. Teraz człowiek także jest drapieżnikiem. Obecnie niektórzy traktują opowieści o wilkołakach jako fikcję. Folklor. Legendy głupich, niepiśmiennych chłopów. Jednak nie na dalekiej północy. Tutaj w miejscu, gdzie wioski graniczą z nieprzemierzonymi połaciami lasu, ludzie pamiętają... Trevtown to niewielka osada. Nie można nazwać jej miasteczkiem. Ludzie znają się od wczesnych lat, a na nieznajomych patrzą z podejrzliwością i niechęcią. W taki sposób traktowali moją matkę, która w młodości przybyła tu ze wschodu, z pięcioletnim mną w ramionach. I tak traktują mnie. Jednak... może mają rację. Może nie powinni mi ufać. Może nie powinni odwracać się do mnie plecami. Kto wie... może jestem wilkiem w owczej skórze. [Opowiadanie zawiera przekleństwa, sceny seksu, śmierci, gwałtu i ogólnie ostrzegam wrażliwych. Ponadto jest to omegaverse! Z wszystkim co się na to składa. W tym m-preg. To ostrzeżenie dotyczy wszystkich opowiadań serii.] Kolejność opowiadań: - Samotny Wilk - Wataha - Wilcze Ścieżki - Wilcza Pieśń