"Ben Karadenizliyim," dedi dudakları tehlikeli bir gülüşle kıvrılırken. "Biz sabahları ilk olarak hırçın dalgaları görmek isteriz." Gözleri gözlerimdeydi, sıcacık nefesi dudaklarıma çarpıyordu. "Ya evimizin manzarasında... Ya da kollarımızda uyanan kadının bakışlarında..." Dudakları ansızın boynuma değdiğinde, titreyen dizlerime söz geçiremeyip onun kaslı kollarına tutundum. Tırnaklarımı tenine batırdığımı fark edemiyordum. "Çok şey istiyorsun gibi geldi bana," dedim kendimi tutamadan. Güldü. Ona çok yakışan, nadiren görebildiğim bir gülüştü bu. "Karadeniz..." dediği anda, başparmağı nefesimi kesercesine dudaklarımı buldu. "Hırçındır. Asidir. Zapt edilemezdir, vahşidir. Derinlerinde ne olduğunu asla bilemezsin. Onun azgın sularında yüzmeye alışkın değilsen akıntısında kaybolur gidersin. Ve sen Hazel... Tıpkı Karadeniz gibisin." Bir KOR EVRENİ Romanı BU KİTAP YETİŞKİN OKURLAR İÇİNDİR! © Tüm hakları şahsıma aittir. İznim dahilinde olmaksızın alıntı yapılamaz. Bu başlık Arhavili adıyla, 2016'da açılmıştır. Bölümlerin yayınlanmaya başlama tarihi 22 Aralık 2023'tür. Wattpad'de ARHAVİLİ adıyla yayınlanan ilk ve tek hikâyedir. * Bu kitapta okuduğunuz bazı kişiler, kurumlar, olaylar ve kavramlar yalnızca hayal ürünüdür. Gerçekle en ufak bir ilgisi bile yoktur.

Ona nasıl bir cevap vereceğimi düşünürken gözlerim cama çarpan yağmur damlalarına takıldı. "Yağmur yağıyor," diye mırıldandım. Başını kaldırıp kara bulutların kapladığı gökyüzüne baktı. "Ya aşkın ya da ayrılığın habercisi derler. Birileri ya aşık oluyordur ya da aşkından ayrılıyordur." dedi bakışları tekrar beni bulduğunda. "Sence hangisi?" dedim düşüncelerini merak ederek. "Bilmem... Ben çoktan aşık oldum. Yağmur bana geç kaldı." Şu an, şimdi; acaba kime aşık oldu, diye saçma bir soru sorarsan seni boğarım, Nisa! Kime aşık olduğu belli değil mi? Bana aşıktı. Ama doğru insana mı aşıktı? Bu soruya sen değil, seni seçen kalbi cevap verebilir. "Belki de sen aşık olduğunda da yağmıştır," "Yağmadı. Çünkü ben güneşli bir günde karanlık bir geceye tutuldum. O günü ölsem de unutmam." O karanlık gece biz mi oluyoruz? Kesinlikle biziz. Başka birinin olma düşüncesini kabul edebileceğimi zannetmiyorum. Benim için yağmurun altında durması yetmiyormuş gibi kalbimi hoplatacak sözler söylemesi deli gibi sırıtma isteğimi körüklüyor. Gülümsemek istiyordum. Hemde yanaklarım acıyana kadar. Ama o bana bu kadar güzel bakarken beynim bunu gerçekleştiremeyecek kadar aciz kalıyordu. Başlama Tarihi: 13.01.2024 Bitiş Tarihi:

Bütün yollarımın sonu sana çıkacaksa, hangi yolu yürüdüğümün bir önemi var mı?

Dışarıda devam eden bir hayat, içimde kalbi duran bir kız çocuğu vardı. Asi Merve Karakuyu, ailesi ve kendisiyle devamlı olarak savaş veren genç bir üniversite öğrencisidir. Ansızın bastıran yağmurun kelebeğin kanatlarını ıslatması gibi hayatına birdenbire giren esrarengiz bir adam, Asi'nin hayatını kökten değiştirmeye başlar. Asi ne kadar kaçmaya çalışsa da kader ağlarını her seferinde karşılaşmaları için örecektir. "Kelebeğin kanatları ıslanırsa parçalanır," dedi bana yavaşça. "Ama sen zaten paramparçasın küçücüğüm." "O zaman bırak," dedim. "Islanayım."

Üniversiteyi bitirdikten sonra özgür olmak ve hayallerini gerçekleştirmek isteyen Sidem, Milano'da kendi halinde günlerini geçirirken iş sözleşmesinin feshedilmesi üzerine vize sorunu ile karşı karşıya kalır. En az kendisi kadar zor durumda olan bir yabancıdan hiç beklenmedik bir teklif alır. Sidem, yabancının teklifini umursamazken bir yandan da ülkesine geri dönmemenin yollarını arar. Babası, durumu öğrenip müdahale etmeye çalıştığında Sidem için yolun sonu gelmiştir. Her yanılgısı bir aksilik, her aksilik onu kat ettiği yoldan başlangıç noktasına götürürken, bu sefer başlangıç noktasının da ötesine geldiğini hisseder. Belki de her şeye yeniden başlamak gerekir. Bir yabancıyla. O gece onlara yıldızlar şahit etti, kader yeniden yazıldı artık onlar birbirlerinin çıkarları için aynı masaya oturmuş iki yabancıydı. Belki de zaman onları aynı masaya oturan iki yabancıdan daha fazlası yapacaktı.

Sıradan bir üniversite öğrencisi olan Erva'nın hayatına yeni insanların girmesiyle düzeni değişir. -Tamamlandı-

Tesadüfün üç kurşunu vardır. İlk ikisinden kaçsan bile üçüncüsü tarafından vuruluyorsan, kaderin orada yeniden yazılıyordur. Bazen isabet eden bir kurşun, sıyıran iki kurşunun açabileceği darbeden fazlasını tek seferde açıp, hiç edebilir emeklerini ve kaderin doğan güneşi yakabilir tenini. Belçin Darya Tekin, bir gece vakti her zaman bildiği yollardan geçerken sonunun farklı olacağından, o gece kayan bir yıldızın tesadüfün ateşini yakacağından habersizdi. Hazar Cihangir Soykan, bir gece vakti ilk kez bilmediği yollardan geçerken sonunun aynı olacağından, o gece kayan bir yıldızın yaktığı tesadüf ateşinin onun ocağında söneceğinden habersizdi. Azazilin ini o gece Azazel'in kalbinde, bir kapının arkasında gizliydi. Belçin Darya, kuzeni ile eğlenmek için çıktığı gece o kapıyı aralamak ve ardındaki yabancıya yardım etmek zorunda kalırken, çevresi tarafından umutsuz gözlerle bakılan kaderi bir çift göze değince değişecekti. Hazar Cihangir Soykan'ın yolları, Belçin Darya'ya çıktı; denizde olmayan iz, onun gözlerinde saklıydı. Bir gece vakti kader yeniden yazıldı, gündüz tesadüfle yazılanı kabul etti.

Gerçek aile, illegal grup kurgusu Çocuklar ruhlarına sızan Karadul'un gölgesine sığınırken gelecek tekrar yazıldı. Anlaşma yapıldı ve geleceğin sillesi hayat, çocukların sinesine Karadul imzası kazıdı. Çocuklar büyüdü, sinelerindeki Karadul imzası onların kalbi oldu. - Tüm Dünya'ya nam salmış olan Karadul'da kimlerin olduğunu kimse bilmiyordu. Adaleti sağladıklarında, insanlara yardım ettiklerinde geride bıraktıkları Karadul resmi onların varlığının imzasıydı. Ve bu ekip bir gün hiç tanımadıkları bir kızla karşılaşır ve yolları birbirlerine çıkan bu gençlerin ortak bir amacı vardı artık. Neva annesine neler olduğunu bulmak için hiç tanımadığı akrabalarını bulur ve yanlarında yaşamaya başlar. Fakat yaşadığı mahallede kimse Neva'dan hoşlanmaz ve ondan nefret eder. sebebi ise mahalledeki herkesi annesinden nefret etmesi. Şimdi ise Neva'nın başka bir amacı daha oldu. Annesi bulmak, annesine neler olduğunu öğrenmek ve annesinin suçsuzluğunu ortaya çıkarmak. Ona tek bir ekip yardım edebilir o da Karadul. Çünkü karşısındaki düşman acımasız ve çok güçlü. Ve siz, Karadul'a hoş geldiniz.

Sevdiğiniz adam bir cinayet işleyip cezaevine gireceği gece sizi terk etseydi... Bekler miydiniz? Yoksa onu sonsuza kadar unutmaya mı çalışırdınız? Ali, beni sevmediğini söyleyerek gitti. Sebepsiz yere bir cinayet işledi ve tek bir açıklama yapmadan sildi her şeyi. Sözleri hala kulaklarımdaydı "Sev sevdin. Ben sevdim. Şimdi ben sevmiyorum. Bitti." Bitti mi gerçekten? Yıllarca içimde taşıdığım yarayı açan oydu. Beni en çok seven, ama aynı zamanda en çok acıtan da... Ve şimdi, dört yıl sonra, aynı mahallede karşıma çıkmaya cesaret ediyordu. Geçmişin gölgesi peşimizi bırakacak mıydı? Yoksa bu mahallede iki kişiye birden yer yok muydu? "İki insan birbirini gerçekten severse araya ne kadar zaman girerse girsin,kimlerle neler yaşarsa yaşasınlar,elbet bir gün yeniden karşılaşırlar .Ya birbirlerini affedelerler çok sevdiklerinden; ya da asla affedemezler yine çok sevdiklerinden... Yayınlanma tarihi 30 Ağustos 2023 +18 sahneler ve görseller vardır!

Sene 1992, ülke sağ ve sol çatışmasının izlerini hâlâ taşıyorken henüz yoluna girmiş bir düzen yoktur. Bu çatışmanın içerisinde aynı evde doğup büyümüş olan Firuze ve Ecevit birbirlerinin tek ve en sevdiği oyun arkadaşıdır. Yetişkinlerin kavgalarının ötesinde, boya kalemleri ve oyunlarıyla büyüyen iki çocuğun doğarken beraber yazılan hikayeleri; bir doğum gününde sert bir silgiyle silinir, hiç var olmamış gibi koparlar birbirlerinden. Silgi yazıyı siler, kağıdı hırpalar ve Ecevit bir ailenin avucunun içinde yok edilir. Suçlar ve cezalar. Cezaları yalnızca suçlular mı çeker? Silgi yazıyı siler, leke bırakır ve Firuze en sevdiği oyun arkadaşını kaybeder. Suçlananlar ve cezalandırılanlar. Suçlular sadece yetişkinlerden mi çıkar? Firuze Akın ellerinde fırçalar, karşısında tablolarla yıllardır oyun arkadaşını beklemektedir. Seneler sonra aynı sayfa açılır, silgi de kalem de tek kişinin eline düşer. Ali Ecevit Tarhan, yazıp silmek için yok edildiği o yere geri döner. *** "Firuze sen benim çocukluğumsun," Gözleri derin bir şefkatle bana bakıyordu. Konuşan Ecevit'ti. Onu evvelden tanıyordum. Gözlerindeki şefkat avucunun içine düştü, un ufak edildi. "Firuze sen benim çocukluğumun katilisin," dedi acıyla, nefesini keskin bir bıçak kesti, o bıçağı ben tuttum sandım. Konuşan Ali Ecevit Tarhan'dı. Onu yeni tanıyordum.