Lisan, doğuştan ses telleri olmayan bir kızdır. Annesi Andresan'ların evinde çalışmaya başladığında daha sekiz yaşındaydı. Evin varisi olan Tom William Andresan onu her zaman koruyup kolluyordu, bazen onun olmayan sesi oluyordu. Ve bu büyük bir takıntının temeliydi...

Hayatına heyecan katmak için kendinden yaşça büyük bir mahkuma mektup gönderen genç kız... Her şey böyle başlıyor ve olanlar oluyor. ÖpüldünüzZzZz<3

Korkma acımıyacak ...

-YAPMA NOLUR YAPMA YAPMA DUR ARTIK YETER ALLAH AŞKINA DUR DUR! Tüm evi inleticek çığlığım depoda yankı yaparken onda hiçbi etki yaratmamıştı hala canice sandalyeye bağladığı adamın dişlerini kerpetenle sökmeye devam ediyodu Adamın acı dolu feryatları benim daha çok bağırmama yol açıyodu Beni dinlemiyo hala kanlar içinde kalmış elleriyle kerpeteni bırakmıyodu delirmek üzereydim benim yüzümden bi insana acı çektiriyodu Yanımdaki duvarı tekmeleye tekmeleye durması için tekrardan bağıra çağıra çığlıklar attım - YA DUR DUR YALVARIRIM DUR DELİRTMEKMİ İSTİYOSUN BENİ DUR ARTIK DUR DUR DUR YAA DURSANA DELIRİCEM DUR Son gücümle öyle bi bağırmıştımki depo inlemişti artık ayakta durucak takatim kalmamıştı kendimi yere atıp saçlarımı ellerimin arasına alıp çekiştirmeye başladım saç diplerime giren inanılmaz ağrı umrumda bile değildi hıçkırıklarım ağlayışlarım arasında kaybolurken bi kaç dakika sonra adamın acı feryadıda biraz kesilmişti Bianda kolumdan ayağa kaldırıldım bu yapan Savaştan başkası değildi kan içinde kalmış eliyle kolumu sıkıca tutaraken beni her tarafından oluk oluk kanlar akan adamın karşısına dikti, bu görüntüya daha fazla dayanamayıp gözlerimi sıkıca kapatıp seslice ağlamaya devam ettim - Bak görüyomusun Rojin bu adam senin yüzünden böyle oldu sana ne dedim benden gitmeye kalkarsan başkası acı çeker sana asla zarar vermem ama bunun bedelini başkası öder. Bak şimdi bu adama senin eserin bunu ben değil sen yaptın Zar zor gözlerimi araladığımda Savaşın dedikleriyle daha çok ağlamaya başladım başımı eğip sırf bi canı daha yakmasın diye yalvardım ona - S-Savaş lütfen yemin ederim b-bidaha kaçmicam yalvarırım sana lütfen bırak adamı n-olursun - BAŞKA Bİ ERKEK İÇİN BANA YALVARIP DURMA LAN SİKERİM SENİNDE BELANI KES O SESİNİ Beni kendine çevirip üstüme doğru kükrediğin

İlk bölümler düzenlenmeye başlandığı için şimdilik kaldırılmıştır ama sadece "şimdilik." Bomba gibi geri döneceğiz. (Kitap her şeyiyle beraber -kurgu, olaylar, karakterler vs- her biri Mavili Yazar'a aittir. Çalınması, esinlenilmesi, kopyalanması durumunda direkt olarak yasal işlem başlatılır.)

"Benimsin" dedi hırlayarak. Bir saniye bir de kurt adam mıydı? İlk haftasında 100k sattı Filmimiz gişe rekoru kırdı Yayınlandıktan sonra kaslı etiketinde 1. olduk

Sert ve soğuk bakışlı bir adam tam tersi masum güzel bir kız...

Bir adam, beni yangına çevirmişti. Bir adam, benliğimi bozmuştu tereddütsüz. Ve bir adam benim cennetimin ateşi olmaya ant içmişti ansızın... O adam acımasızdı. Acımasızlığın zirvesini yaşıyordu. O adam, karanlığın elli tonunda nefes alıyordu, acıyı seviyordu. Acıtmayı, yakmayı seviyordu. İçerisindeki ateşi etrafına püskürerek körlemeye meiliydi. Bir adam seviyordu acıtmayı.. bir adam, karanlığın kralığını üstelemişti severek. O adamdı işte acımasız olan. O acımasızın vücut bulmuş haliydi. Ben ise kanatlarında renk biriktiren küçük bir kelebeğim. Bir yanım uçurum dibi bile belli değil, diğer yanım ise karanlık ve tutsak. Etrafım mı çok karanlık, yoksa hayatım mı çok siyah? Karanlığa karşı koyuyordum. Onu üzerimden kaldırmaya çalışıyordum sadece direniyordum. Sonra beni tam olarak ezmesine izin verdim ve ben.. ve ben karanlıkla bütünleştim. Kapak tasarımı - #JuliaKarli

Derin bir nefes alarak odasına girdiğimde, elimdeki ütülü kıyafetleri yatağa bırakmak için adımlayacaktım ki ardımdan kapının kapanmasıyla korktum. Oda karanlık bir hal aldığında arkamı döndüm ve karartıyla karşılaştım. Boğazımdan akıp giden sıvının varlığını hissedebiliyordum. Sertçe yutkundum. Karartı bana doğru yaklaştı yaklaştı ve ayaklarının ayakkabılarıma değdiğini hissettiğimde nefesimi tuttum. "Karanlık da olsa, avına yakalanmış bir ceylan gibi titrediğini hissedebiliyorum." Sıcak nefesi yüzüme çarptığında elimdeki kıyafetler yeri boyladı. "Ve ben bu titremeyi bu gece dindireceğim."

Küçük yaşta, annesini babasını yangında kaybeden ve dayısının yanına getirilen küçük bir kız. Liseye geçince Dayısından her türlü şiddete mâruz kalan genç bir kız. Sevdiklerini bir kez daha kaybetmeye göz alamayan bir kız. Hergün aynı çukurun içinde boğulan ve kurtulmak için can atan bir kız... O kız Züleyha , dayısından kurtulmayı başarabilecek miydi? O gece... Kaçtı. Başarmıştı. Yağmurlu bir gecede. Ama nedense özgür olmadığını hissediyordu hâlâ. Dayısı'nın adamını atlatmıştı çünkü. Ama hiç hesaba katmadığı bir şey olmuştu. Her yer karanlıktı. Ve bir araba ona doğru geliyordu . Nereden bilebilirdi ki, arabanın içindeki o adam birden hayatına ansızın girip hiçbir zaman çıkmayacağını... Nereden bilebilirdi ki, kalbini kaptıracağını...