Απρίλιος 1967 Ήταν Άνοιξη, ξημέρωνε μέρα Παρασκευή και ξάφνου όλα έγιναν ζοφερά. Ήταν Άνοιξη, η τελευταία. Ξημέρωσε Παρασκευή και έκτοτε μας τύλιξε σκοτάδι. Και απελπίστηκα, ώσπου διάβασα, ότι μετά το σκοτάδι, έρχεται πάντα το φως. Πράξη πρώτη: Θα ονειρευτώ τις μέρες του φωτός και ξάφνου θα είναι πάλι Άνοιξη. Φεβρουάριος 1973 Κι όταν σε είδα για πρώτη φορά, χαμογέλασα και σκέφτηκα ότι μέσα στο καταχείμωνο με βρήκε η Άνοιξη. Ξάφνου ευτυχία με πλημμύρισε και ευχήθηκα αυτό που ένιωθα ποτέ να μην τελειώσει. Πράξη δεύτερη: όλη η ελπίδα του κόσμου γεννήθηκε στα μάτια σου. Νοέμβρης 1973 Βράδυ Παρασκευής, ξημέρωνε Σάββατο, και εσύ βρισκόσουν απέναντι μου. Με κοίταζες με όλο το φως και το σκοτάδι που είχες μέσα σου, και ξάφνου σκέφτηκα ότι υπάρχει ακόμη ελπίδα. Ώσπου το χέρι σου σηκώθηκε, τα συνθήματα έπαυσαν, το βλέμμα σου με απαρνήθηκε. Η τελευταία πράξη είχε ήδη γραφτεί: η ελπίδα πεθαίνει πάντα πρώτη, τη σκότωσες εσύ, μαζί με εμένα. Φαίδρα - Πέτρος All Rights Reserved 2025 ©

Εγώ, εσύ και ένα καλοκαίρι. ⭑･ﾟﾟ･*:༅｡.｡༅:*ﾟ:*:✼✿　　✿✼:*ﾟ:༅｡.｡༅:*･ﾟﾟ･⭑ Η Αμάρυλλις, μια ζωγράφος που άλλοτε έβλεπε τον κόσμο μέσα από τις πιο φωτεινές αποχρώσεις του, επιστρέφει στη Γαύδο αναζητώντας γαλήνη· μια γαλήνη που η ζωή της στέρησε με τρόπο κατακλυσμιαίο. Ο Μιχάλης, ένας άνδρας που είχε μάθει να θριαμβεύει, βλέπει τον κόσμο του να διαλύεται, μόνο και μόνο για να καταλάβει πως δεν του ανήκε ποτέ. Στρέφεται ξανά στη δουλειά του, στο επόμενο μεγάλο έργο του -κι αυτό το έργο τον φέρνει στη Γαύδο. Εκείνη είναι το λευκό, εκείνος το μαύρο. Και το μαύρο, πάντοτε, μοιάζει ικανό να καλύψει το λευκό. Εκτός κι αν το λευκό προλάβει να λάμψει, να το διαπεράσει, να το μεταμορφώσει. Και τότε... γεννιέται το γκρίζο. Shoutout στην @kastadiaverse για το εξώφυλλο.

Περίληψη Έναν κανόνα θα σου πω και αυτόν να τον θυμάσαι. Ποτέ μη βάλεις δυο ανθρώπους της τέχνης να αγαπηθούν. Αλλά τι λέω; Θα το κάνεις. Γιατί μπροστά στη θεία τέχνη του ήχου όλοι μας υποκλιθήκαμε και θυσιάσαμε τους εαυτούς μας. Λαέρτης - Ψυχή

Ηταν αρχές Νοέμβρη όταν ο κόσμος της 17χρονης Σμαράγδας γκρεμίστηκε σε μερικές λέξεις. Ο αδερφός της, ιπτάμενος της πολεμικής αεροπορίας, υπέγραψε αιώνια τιμή με τον θάνατο εν ώρα υπηρεσίας, αφήνοντας της κληρονομιά το όνειρο να ακολουθήσει την πορεία του. Πέντε χρόνια μετά, η Σμαράγδα μάχεται στο 3ο έτος της Σχολής Ικάρων για την αρχηγεία, καταφέρνοντας όσα ο αδερφός της είχε ήδη χαράξει. Και όλα φαίνονταν στρωτά μέχρι που μια νέα μετάθεση στην σχολή έρχεται και υπόσχεται μονάχα αναταράξεις. //Σμαράγδα και Αντώνης// 2022