Narniya
- Reads 795
- Votes 282
- Parts 9
İşte yine bir uçurumun eşiğindeydim. Üstümde birazdan kefenim olacak beyaz bir elbise, yüzümde ruhsuz bir gülümseme vardı. Arkamdan gelen ayak seslerini duyduğum an geriye doğru baktım.
"Sakın yaklaşma, git buradan!" Gözleri adımlarımı takip etti. Onun bana attığı her adıma karşı ben iki adım geriye gidiyordum. Bunu farkettiği an durdu.
"Geriye doğru gidip durma düşeceksin."
"Ne diye geliyorsun ki peşimden, sana ne benden!" diye yükseldim. Uzun saçlarım soğuk rüzgarla savrulup yüzüme dökülüyordu.
"Ne yapacaksın? Kendini mi atacaksın? Onlar hayatını yaşarken sen kendi hayatını mı mahvedeceksin?"
Ağlamalarım sesli iç çekişlere dönüşürken yüzümdeki saçları sertçe geriye çektim.
"Sen benim hakkımda ne biliyorsun da konuşuyorsun? Ben bundan önce de zaten yaşamıyordum ki. Şimdi buradan geri dönersem yine aynı şey olacak, geçmişte yaptıkları gibi beni tekrar aynı karanlığa itecekler. Ben bu defa bunu kaldıramam, ölürüm ama bir kez daha onlara boyun eğmem!"
Omuzları gerildi. Yüzünde anlam veremediğim bir ifade oluşurken elini bana doğru uzattı.
"Eğer bu eli tutarsan asla pişman olmayacaksın Hazan. Bir daha hiçkimse sana zarar vermeyecek. Bu da sana Cesur Karan Demirhan sözü olsun...