Çerezlik bir texting kurgusu. & Atilla Artem: Bu şey gizlilik içeriyor mu? Efsun Araslı: Nasıl yani? Atilla Artem: Buraya başvurduğumun bilinmesini istemiyorum. Efsun Araslı yazıyor... Efsun Araslı: Merak etmeyin Atilla Bey danışan ve danışman olarak gizlilik sonuna kadar korunacaktır. Efsun Araslı: Bu konuda sonsuz güvenebilirsiniz. Atilla Artem: İyi o zaman. Atilla Artem: Başlayalım.

asrin_celik gönderinizi beğendi. "Chat sakin olun amına koyayım." @23: alisanin gonderisini beğenmiş kral @78: asrın yenge mi amk @12: ne demek alisa yenge lan @98: kocam napiyorsun ya @26: asrın 31 romantizm #1 02.10.2025 genç kurgu #1 02.10.2025 sevgili #1 03.10.2025 medya #1 03.10.2025 genel kurgu #1 04.10.2025 aşk #1 04.10.2025 platonik #1 06.10.2025 yayıncı #1 06.10.2025 texting #1 07.10.2025

Siz: Merhabalar. Siz: Size yazmam gerektiği söylendi. Yani sekreteriniz öyle söyledi. Siz: Rahatsız etmiyorum, değil mi? Siz: Eğer meşgulseniz hiç sorun değil, ben beklerim. Bilinmeyen Numara: Lei chi è, signora? (Siz kimsiniz hanımefendi?) Yayın Tarihi: 10 Haziran 2025 2 Ağustos Mafya #5 20 Ağustos Mafia #1 20 Ağustos İtalyan #1 20 Ağustos İtalyanmafya #1

Cihan Kocatepe: Hoşlanmadım o adamdan. İletildi. 11:28 Görüldü. 11:28 Aylin Koral: Neyse ki sana ondan hoşlanıp hoşlanmadığını sormadım Cihan. İletildi. 11:28 Görüldü. 11:28 Cihan Kocatepe: Ben çok ciddiyim. Hoşlanmadım ondan. Etrafınızda olmasın. İletildi. 11:29 Görüldü. 11:29 Aylin Koral: Böyle bir şey söylemeye hakkın yok. Kim olduğunu unutuyorsun. İletildi. 11:29 Görüldü. 11:29 Cihan Kocatepe: Asıl sen benim kim olduğumu unutuyorsun. İletildi. 11:30 Görüldü. 11:30 Aylin Koral: Hatırlıyorum. Eski kocamsın. İletildi. 11:30 Görüldü. 11:30 Cihan Kocatepe: Hatırlatayım. Aynı zamanda çocuklarının babasıyım da. İletildi. 11:30 Görüldü. 11:30

Buket Koçan, bir silahlı çatışmanın ortasında kurşunların açık hedefi olan patronu Seray Köksöz'ü korumak için onun önüne atladığında hayatının son bulabileceğini düşünememişti. Ancak olan olmuştu. Buket ölmüştü. Üstelik patronunu da kurtarmayı becerememişti. İki kadın da o gün hastaneye kaldırılmış, yan yana olan ameliyat odalarında kurtarılmaya çalışılmıştı. Buket'in beyin ölümü gerçekleşirken Seray kalp nakline ihtiyaç duymuştu. Ve mucizevi bir şekilde Seray'ın bedenine sadece Buket'in kalbi değil, ruhu da yerleşmişti. Buket gözlerini hayata yeniden açtığında kendisini patronu Seray'ın bedeninde bulmuştu. Üstelik patronu bir mafya liderinin karısıydı! Ve adam evlendiği günden beri bir kez bile görmeye gitmediği karısını o silahlı saldırıdan sonra kendi evine götürmüştü. Buket artık Seray'dı. Ve gerçek kimliğini nasıl gizleyeceğini bilemiyordu. Neyse ki patronu izmir de ailesinden ve kocasından uzakta tek başına yaşadığı bir hayat sürüyordu. Bu yüzden karakterindeki değişimleri farketmeyeceklerini umuyordu. Sürpriz yumurtadan çıkar gibi hayatına giren sözde kocasını da boşayacak, kendi hayatına geri dönecekti. Tabii, beklenmedik bir şekilde kocası onu yanında tutmaya karar vermezse...

Hayata nasıl geleceğimizi, neyin ortasına düşüceğimizi bilemiyorduk. Adımlarımız karanlığa değdiğinde, umut mu yoksa kâbus mu gelecekti? İrâ, Korvurallar'ın ilk ve tek kızıydı. Gözlerini karanlığa açmış ve devamında da hep karanlık görmüştü. Ailesi karanlığın en dibinden geliyordu. İrâ doğdu doğalı hep kısıtlanmış, hep eğitim görmüştü. Zaman geçtikçe duygularını kaybetmiş ve kalpsizleşmişti. Ama İrâ'nın içinde hâlâ bir kıvılcım vardı; öyle gizli, öyle derin ki, ne ailesi ne de eğitimleri onu tamamen söndürebilmişti. O kıvılcım, yalnızca gecenin en sessiz anlarında, yıldızların bile kaybolduğu yerde parlıyordu. Bir gün, o karanlık duvarlar arasında, İrâ beklenmedik bir fısıltı duydu; ne düşmanından ne de dostundan geliyordu bu ses-kendi ruhundan yükselen bir çağrıydı. Ve o çağrı, onu sadece kendi içinde değil, dünyada da yeni bir yolculuğa sürükleyecekti. Ama bu yolculuk, sadece İrâ'nın değil; karanlıkla aydınlığın, sevgiyle nefretin, geçmişle geleceğin de çatışması olacaktı.

•Abilerim ve gerçek ailem kurgusudur iyi okumalarrr ................................. Minicik bir yürek, koca bir adamın bedenini doldurmaya yeter miydi? ................................... Floressloraa'nın kaleminden

Tamamen çerezliktir. TEXTİNG. (Tamamlandı.) Sare: Ev için alışveriş yapılması gerekiyor. (12.28) Doruk Ali Ozansoy: Kapıdakilere söyle gitsin alsınlar. (17.20) Sare: Kendim görüp almak istiyorum. (17.40) Doruk Ali Ozansoy: Kapıdakilere söyle götürsünler. (17.46) Sare: Benim kocam kapıdakiler sanki! (Mesaj gönderilmedi.) Sare: Kendim giderim! (Görüldü✓✓)

Tüm ailesini bir anda kaybeden Duru Kılıçarslan, kimsesiz kaldığını düşünürken hayatına bir bebek girer. Birlikte olduğu, ailelerinin güç yarışı içinde olduğu Ulusoy ailesinin oğulları, Kuzey Ulusoy'la birlikteliklerinin ardından korunmasına rağmen hamile kalan Duru'nun aklında tek bir şey vardı. Kuzey bebeğini istemeyip reddetse bile bu bebeği dünyaya getirecekti. Çünkü başta ne kadar istemese de, içinde büyüyen hayat onun tutunmak için elinde kalan tek daldı. Ailesinin ansızın ölümü zihnini bulandırırken, kaza anlarını dakikalarca araştırmıştı. Kamera kayıtlarına kadar bulmuş, ailesinin ölümünü hafife almayıp derince araştırmıştı. Yalnız başına kaldığı koskoca hayatta rahmine düşen bebeği onu ne kadar ayakta tutmaya çalışsa da tamamen ayağa kaldırmıyordu çünkü Duru, ailesinin yıllarca sakladığı sırları kademe kademe öğrenirken gerçeklerin acısı tokat gibi yüzüne çarpıyor, yalanlarla özenle inşa edilmiş hayatının merdivenleri bir bir kırılıyordu. Bu süreçte Kuzey Ulusoy, Duru'yu ve bebeğini ilk andan beri aralarındaki anlaşmazlığa rağmen kabul etmişti. Bebeğinin annesinin yaşadığı yükler, öğrendiği sarsıcı gerçeklerle yanında duruyordu. Ama Duru da Kuzey de farkındaydı ki; Duru, üzerine yıkılan enkazdan kurtulduğunda, aynı Duru olmayacaktı...

Yavuz abi, topuzumdan firar eden saçımı okşayarak kulağımın arkasına ittirdi. Ilk defa bu kadar yakındık ve ilk defa saçlarıma dokunmuştu. Bu hareketi yutkunmamı sağladığında merhem sürmeyi bitirdiğim elini bırakıp kullandığımız eşyaları tekrar kutuya koymaya başladım. "Sinan'ı gerçekten seviyor musun?" Yavuz abinin sorduğu sorudan sonra hareketlerim dondu. Afalladım. Aptalın tekiydim! Hani ben bu adama yaklaşmayacaktım. Anlamıştı işte! Ne diyecektim şimdi ben? "Yavuz abi-" "Merak etme kimseye söylemem!" Dediğinde sesi o kadar sinirli çıkmıştı ki bir anlık gafletle yüzüne bakmıştım. Aramızdaki yakınlık beni daha çok germeye başladı, bakışlarındaki donukluk üşümem için yeterliydi. Siyah sakallarının altındaki çenesi daha çok gerilmeye başladığında ela gözlerini gözlerimden çekti.