Tek bölümlük kısa öykü...

"O gitti, gitmeyi kendi seçti; ama ardından satırlarını bıraktı. Kelime kelime, cümle cümle yaşamaya devam etti, iki kalın kapağın arasında güvendeydi, artık acı çekmeyecekti." Yeni kitabımdan ilk fısıltılar... Persona, kitap içinde bir kitap, intiharla başlayan bir yaşamın öyküsü, sayfalara hapsedilmiş bir aşkın kanatlanıp özgürlüğüne kavuşması... İki büyük tutkumu, hobimi, işimi birleştirdiğim bir roman. Biraz karanlık, biraz romantik... Biraz bilmece, biraz eğlence... Efsanevi çıraklıksa bu kalfalık...

Her özel hikâyenin bir serimi, düğümü ve çözümü vardır. Bazılarında bu sıra yer değiştirmiş olabilir. Hatta bu sırayı değiştirme çabası, hikâyenin ana fikri olabilir. Benimkisi biraz öyle. O yüzden biraz tuhaf, biraz olağan dışı ama kesinlikle çok çarpıcı... Haydi, buyurun! Yerlerinize geçip oturun ve kemerlerinizi bağlayın; çünkü rayından çıkan baş döndürücü hikâyemi anlatacağım sizlere. Hayal gücünüzü hikâyemin film kamerası olarak kullanmama izin verin, lütfen. Amacım başrolünü benim üstlendiğim bu filme seyirciler aramak değil; aksine şu an bile seyrini değiştirebileceğiniz kendi filminize seyirci kalmamanızı sağlamak... Çekimleri hâlâ devam etmekte olan kurgunuzun - evet, yalnızca size ait bir kurgudur bu- farkındalığını oluşturmak için buradayım. Saygıdeğer yönetmenim, hazırsanız başlayalım. Opia: Göz Temasının Muğlak Çarpıcılığı... Gerçeğe bulanmış olağanüstü bir hikâye, olağanlarla sınanan gerçek bir olgu...

Geceleri bir türlü susmayan düşüncelerin senfonisi...

"Ruhunun rengârenk olduğunu rüyalarında anlayacaksın." İlkim Aksoy... 26 yaşında. Başarısız bir evliliğin sancılarıyla kıvranırken yıllar önce karşılaştığı bir adamın apansız telefonu üzerine izini kaybettirmek için yola çıkıyor. Yıllardır tuttuğu günlüklerinde çok büyük bir gizem saklı... Samuel Paul Reynolds... 22 yaşında. Londra'nın en gözde bekarı, konservatuvardan mezun olmasına aylar kala şöhretin basamaklarını tırmanıyor. Altında ter döktüğü parlak sahne ışıklarının aksine gözlerini kapattığında kâbuslarındaki koyu karanlığa teslim ediyor ruhunu. Giovanni Del Nico... 33 yaşında. Babasının antika dükkânında bulduğu bir kitabın satırları değiştiriyor tüm hayatını. Bir yabancının, ona içki ısmarladığı gece mahvediyor tüm düzeni. Serkan Demir... 47 yaşında. Marmara Depreminde ailesiyle beraber tüm umutlarını da göçük altında kaybeden bir psikiyatr... Azrail kanatlarında onu ailesine taşımadan önce çok önemli bir görevi var. Matthias Wegner... 30 yaşında. Babasının, şirketteki koltuğunu öz oğlundan daha çok sevmesinin bedellerini ödüyor, veliaht olduğu için sıkı bir disiplinle öğretildiği onca görgü kuralına uymaya kapatıldığı akıl hastanesinde dikkat ediyor artık. Aurora Bakker... 24 yaşında. Ailesini kaybetmenin sebep olduğu acıyı hazmedemen ihanet yakıyor canını bir de. Umut vaat eden bir teklifi masumca kabul ettiğinde başlıyor her şey... Jonathan Cooper... 59 yaşında. Renk körlüğünün intikamını almak istiyor. Aleksei Olegovich... Kimse yaşını bilmiyor. O sadece "Maestro". Hepsinin ortak bir sırrı var.

Gelecek projelerin tanıtımları, bu dosyadadır. Talep üzerine en çok oyu alan hikâyeden devam edeceğim.

Kelimeler yanıltır, görünüşler aldatır...

Kelimelerin aslında tahsisli ruhkurtaranlar olduğunu bilir miydiniz? Haydi, çekinmeyin, sorumun üzerine hissetmekten bir an olsun korkmadan düşünün. Gözlerinizi kapatın, boyutlarla inatlaşırmış gibi algınızın sınırlarını zorlayın, gerçeklikten hayale sanki özgürlüğünüzün peşinden gidiyormuşçasına koşun. Hâlâ bir ipucu mu istiyorsunuz? Yoksa benim gibi fazla suskun kalıp ruhunuz mu hamladı sizin de? Pekâlâ... İdman zamanı! Aklınızı bir süreliğine susturun, hecelere bürünmüş onca değerli nefes yüreğinizi okşarken ardında miras bıraktığı yankıları duyabiliyor musunuz? Ruhunuza tohum misali yuvarlanıp orada yeşillenen sözlerin elinden tutun. Gözlerinizi yaşartan o fısıltılar tekrar sızlatsın gönüllerinizi... Belki çocuğunuz, ilk kez "Anne!" diyerek tombul ellerini uzattı size; belki babanız "Seninle gurur duyuyorum," diye sırtınızı sıvazlıyordu ya da belki de sevdiğinizin dudaklarından çıkmıştı bir "Sensiz yaşayamam..." Tanıdık geldi, değil mi?