(Pek Kıymetlim adı ve konusu bakımından ilk kitaptır.) Aşkın en "Deli" hali... O akşama kadar gerçekten çok mutluydum, okulumu bitirip evime dönmüştüm ve düşünmemi gerektirecek hiç bir derdim yoktu. Şey demişti Ercan amca, "Senin kızın olmasaydı, benim oğlum kızına aşık olup delirmezdi," bu cümlenin ağırlığıyla ezildim bir süre. Başta anlam veremedim de... Kolay mıydı delirmek? Hem de aşk uğruna delirmek? Bu mümkün olabilir mi gerçekten? İnsan birine duyduğu aşktan delirir mi? *** "Sevdim seni bir kere, başkasını sevemem. Deli diyorlar bana, desinler değişemem, desinler değişemem." *** Seviyordu işte, uğruna delirecek kadar çok seviyordu... *** ®Tüm Hakları Saklıdır® Çalınması durumunda yasal işlem başlatılacaktır.

Korkmuyordum, ne karanlıktan, ne gürleyen gök gürültüsünden, ne de bana zarar verebilecek bir insandan. Çünkü ben karanlıktım, ben gürleyen göktüm, ben zarar görmezdim, ben zarar verirdim. Ben bir katildim. Bu bir sıfat değildi, bu benim mesleğimdi. 🔥 Yayınlanma Tarihi: 12.04.2020 Bu kurguda geçen kişi, kurum ve olaylar tamamen hayal ürünüdür. Uyarı: Eğer kurguyu spoi almadan okumak istiyorsanız, yorumları okumamanızı tavsiye ediyorum.

Yusuf, arada kaçamaklar yapıyor olsa bile tekrardan Psikiyatristi'nin yanına gelmişti. Bu sefer farklıydı ama, gelme sebebi de, kalma sebebi de. "Her hafta Pazartesi günleri sana bir görev vereceğim, o hafta bitene kadar o görevi tamamlayacaksın. Bunun haricinde Kelebek diye bir hastam var, ona her akşam 1 saat boyunca kitap okuyacaksın." diyerek özet geçti kendini Psikiyatrist. "Niye? Otursun kendisi okusun kör mü." dedi patavatsız bir şekilde Yusuf. Anlam verememişti her akşam kitap okumasına, bir kere sabrı bile dayanamazdı buna. "Evet Yusuf." "Ne?" Kaşlarını çatarak, tekrardan gözlerine baktı. "Kelebek, travmalara sahip göremeyen genç bir kız. Her akşam onun yanına gidip, sakin bir şekilde, duygularını kontrol altına alarak kitap okumanı istiyorum." • Psikiyatri hastanesi, Psikiyatristler ve davranış biçimleri gerçek hayatla uyuşmayabilir, her şey kurgudan ibarettir.

"Ne demek gemi batıyor?" diye çemkirdi genç kız geminin kaptanına karşı. Bu kadar mı basitti bir geminin batması? Bu ahmak adam utanmadan karşısına geçip nasıl böyle bir şey söyleyebilirdi? Genç kız kısa bir süre kaptanın yüzüne haince baktıktan sonra cevap alamamanın verdiği sinirle suratını buruşturup etrafına baktı. Fenalaşan tonton yanaklı teyzeler ellerini kendilerine sallayarak yelpaze görevi görüyordular. Oysaki ortamda şiddetli derecede bir rüzgâr havası hakimdi. Genç kız titreyen ellerini durdurmaya çalışırken birkaç insanın telaş içerisinde turuncu can yeleğini üstlerine geçirip suya atladığını gördü. Burada böylece durmamalıydı. O da bir şey yapmalıydı. Geminin ucuna kadar gelip baktığında denize atlayan insanların kıyıya doğru yüzmeye çalıştıklarını gördü. Nerden geldiğini bilmediği bir cesaretle oturakların üstüne çıktı ve boynundan çapraz gelerek asılan çantayı sıkı sıkı tutarak aşağı atlamak için hamle yaptı. Arkadan gelen "Kızım can yeleği" seslerini dinlemek için artık çok geçti. Denizin dibinde en derinlere doğru çekilirken tek sevindiği şey arkasında onun için üzülecek birilerini bırakmamış olmasıydı. Sessiz çığlıklarının da artık hiçbir şeye faydası olmadığını anladığında yavaşça gözlerini kapatıp hırçın dalgalara teslim oldu. Gözlerini sonsuza dek yumduğunu hissederek. ~ Kitap için instagram hesabı : @adayadusenkizkitap ~ 23.09.2018 tarihinde başlamıştır.

Yaşıyorduk, işkence çekiyorduk, idam ediliyorduk, köle gibi çalıştırılıyorduk, susuyorduk, çığlık atıyorduk ama hepsinin sonunda sesli ya da sessiz bir savaş veriyorduk çünkü seviyorduk. Şaşırtıcıydı, sevgi bazen bir savaş meydanının ortasında size uğruyordu. O an iki yolum vardı. Ya sevecektim, ya ölecektim. Sevmeyi seçtim. Onu sevmek de ölümü daima nefes gibi ensende hissetmekti. "En büyük savaşların ortasında kurak topraklardan bile bazen çiçek açar, bombalar etki etmez, kökleri sımsıkı tutunur. Bir bakarsın renkler canlanır, güzel kokar her yer. Sen bu çiçeksin diyemem, biz bu çiçeği temsil ediyoruz diyebilirim. Özgürlüğümüze." Bu kitapta geçen kişiler ve kurumlar tamamen hayal ürünü olup her ayrıntısıyla kurgudan ibarettir.

#Bilim-Kurgu'da 8 Serinin ilk kitabıdır. K.A.O.S. projesinin tek amacı, daha güçlü, daha dayanıklı ve daha sağlıklı nesiller üretmekti. Kim bilebilirdi ki böylesine iyi niyetli bir projenin herkesin laneti olacağını? Dünya'nın tüm çocukları projeye dahil edildi ve bu mucizevi proje hayata geçirildi. Taa ki beklenmeyen gerçekleşene kadar... Virüs her çocuğun bünyesinde bir zehir etkisi yaratarak onları içten yok etmeye başladı ve acı içinde ölüme terk etti. Virüs çoğu çocuğu öldürmüştü, hayatta kalanları ise değiştirmişti. İşte şimdi her şey daha yeni başlıyordu... Projeyi yürüten herkesi öldürdükten sonra sıra hayatta kalan çocuklardaydı... Peki ya çocuklar buna baş kaldırırsa? Ya karşı çıkarlarsa? İşte her şeyi belirleyecek şey güçlü taraftı. Onların savaşına hoşgeldin. Taşıyıcıların savaşına... Kapak tasarımı :Fjdjeha