Biz bitti demeden, bitmez! Her şey daha yeni başlıyor. Yarım kalan hikayeler, yarım kalan hayaller burada bitecek! Er ya da geç herkes hakettiği yere ulaşacaktır. Gözün arkada kalmasın! Söz 4.sezon sizlerle...

Yaşıyorduk, işkence çekiyorduk, idam ediliyorduk, köle gibi çalıştırılıyorduk, susuyorduk, çığlık atıyorduk ama hepsinin sonunda sesli ya da sessiz bir savaş veriyorduk çünkü seviyorduk. Şaşırtıcıydı, sevgi bazen bir savaş meydanının ortasında size uğruyordu. O an iki yolum vardı. Ya sevecektim, ya ölecektim. Sevmeyi seçtim. Onu sevmek de ölümü daima nefes gibi ensende hissetmekti. "En büyük savaşların ortasında kurak topraklardan bile bazen çiçek açar, bombalar etki etmez, kökleri sımsıkı tutunur. Bir bakarsın renkler canlanır, güzel kokar her yer. Sen bu çiçeksin diyemem, biz bu çiçeği temsil ediyoruz diyebilirim. Özgürlüğümüze." Bu kitapta geçen kişiler ve kurumlar tamamen hayal ürünü olup her ayrıntısıyla kurgudan ibarettir.

KAPAK TAMAMIYLA YAPAY ZEKAYA AİTTİR. - Kitap Söz dizisinden uyarlanmıştır. - 💙 "Biz bu yoldan döner isek, namus bize ar olsun." 💙 Şehitlerin kanından oluşan al bayrağı korumak için görevlendirilen bir Özel Kuvvet Timinde; doğduğu andan beri içinde vatan sevgisi taşıyan Berfin Karasu, Hafif Silah Uzmanı olarak görev yapmaktaydı. Başarılarıyla, askeriye de ki duruşuyla, ciddiyetiyle, soy adıyla bilinir, sayılırdı. Bir gün, yaşadığı bir olay ile omzuna dünyanın yükü yıkıldı, omuzlarında ki yük yetmez gibi. Bedeli ise mesleğini kaybetmek olmuştu. Üç ay sonrasında, içine sızdığı teröristlerin bir Türk Askeri yakaladığını öğrenmişti. Türk askeri ise; bir görünüp bir kaybolmasıyla, başarısıyla, çapkınlığıyla, lakabıyla bilinen Ateş Acar'dı. Berfin'in ise göreve dönmek için tek seçeneği, ileride tüm doğrularını bozacağı adamı kurtarmaktı. Ortak paydaları ise, her zaman vatan sevgisiydi. O sevgi hiçbir sevgiye benzemez, içinde ait olma duygusunu da yaşatır, var olma duygusunu da. Ama her şeyden önemlisi, uğurunda verilmiş onca şehitleri anlatırdı. . . . . . Kitabın bütün hakları şahsıma aittir. Çalınması ya da kopyalanması söz konusu dahi değildir. Çalınması ya da kopyalanması halinde hukuki işlemler başlatılacaktır.

Yemyeşil gözlü Kumral çocuk ölmüştü..

16 Mayıs 2021 güncellemesi: Bölüm yorumlarında fazlasıyla spoiler olabilir, eğer hoşlanmıyor ve keyif alarak okumak istiyorsanız yorumlara bakmayın. Bütün Sokak Nöbetçileri'nin gözleri benim üzerimdeydi, benim gözlerim ise onun turkuaz rengi gözlerinden ayrılmıyordu. Hepimiz yine bir amaç uğruna toplanmıştık. "Sokak çocuklarını her gördüğünüzde saçlarını okşayın," dediğimde gözlerim onun kumral saçlarına kaydı, alnına bir tutam saç düşmüştü ve her zamanki gibi dağınık, özensizdi. "Onları sevin, gülümseyin. Bir gün o çocukların büyüyeceğini ve karşınıza çıkacağını unutmayın." Hafifçe tebessüm ettiğimde canım hiç olmadığı kadar fazla yanıyordu. "Büyüdüm, büyüdün, büyüdük." Ona doğru bir adım attım ve başımı kaldırıp "Keşke hiç büyümeseydik," diye fısıldadım. "Keşke büyümeseydin. Keşke o sokaklara ait kalsaydık." Öfkeli değil, bıkkındı. Ruhsuz değil, tepkisizdi. Yalnız değil, kimsesizdi. "İçimi sokaklara çevirmenin bir yolu var mı?" diye sorduğunda sesinde ilk defa başkaldırı yoktu, vazgeçiş vardı. "Kendimi değil ama seni o sokaklarda yaşatıp gizlemek istiyorum."

"Masalda da gerçekte de kalbi olmayan bütün kızların adı Gökçen'dir..." . . . Kapak: @birkadehsevgi- 🦋🖤