Kendinden korkan bir genç kızın hikâyesi. O güçünden,aşkından,sırlarından korkan bir kız.Acıma duygusu neydi ? nasıl olurdu ? ______________________ " Luna biz savaşcılarız ve bu evrende bütün efsaneler gerçek ." Şaka mı yapıyordu yüzüne aval aval bakmaya başlamıştım anlatıklarının gerçek olma ihtimali sıfırdı. "İnanması zor gibi evet farkındayım ama biz ve büyücülerden farklı bin bir yaratık var. Ve bu yaratıklar arasında kurallar . Birbirine düşman olan türlerden tut kardeş olan türlere kadar ayrılıyoruz . Ve birbirine düşman olan türler birbirlerini öldürmek için yer arıyor." Söylediklerini sadece susarak dinledim. "Bu yolda ailelerimiz öldü senin türün yüzünden yani cadılar yüzünden alecin annesi öldü. İblisler yüzünden Leray ve benim kardeşim öldürüldü . Yani sizin türünüz ikiye ayrılıyor bizim bildiğiniz üzere iblisler ve baş cadılar . Senin yeni tür olmandan korkuyoruz çünkü efsaneler de yeni tür daha güçlü ve bizim artık can verecek gücümüz kalmadı." Bu söylediklerinin doğruluğu gözlerindeki hüzünden anlaşılıyordu. "Ve sadece size bizim türümüz değil gecenin çocukları,büyücüler ve kırt adamlar senin inanamayacağın bin bir farklı tür. Sizin ırkınız herkesten her şeylerini aldı güç ve liderlik için seni orada gördüğümüzde ilk güçlerini kullandığını sandık tam seni öldürücekti ki sen sadece kumla oynadın tek bu olunca alec senden bir şüphelendi. Gözümüzün yanıldığını yada birinin seni öldürmemiz için yanılttığını bile düşündük." Söylediklerini şuan can kulağıyla dinliyordum hiç ses çıkartmadan "ardından alec farklı bir kılıkla yanına geldi ve sen onu gördün" bu sözü tekrarlayıp duruyorlardı "normal değil mi görmem bunda şaşıracak ne var carla" diyerek ilk defa konuştum bana baktı ve tebbesüm etti "bizi faniler göremez" [ @sevv_al bir

KLASİK BİR MAFYA KİTABIDIR 18+ SAHNELER (ŞİDDET,MADDE KULLANIMI) Her sır açığa çıktığında gerçek daha da yakıcı hale gelecek, intikamın bedeli, masumiyetin sessiz çığlığıyla birleşecekti. _____________________ "Seçimler sende. Zaman daralıyor - düşün, karar ver. Seni yerine yerleştireceğiz; kabul mü, yoksa reddediyor musun?" İki seçenek de kötüydü. Ev sessizdi; gözlerim odayı bir savunma hattı gibi taradı. İlkini seçmekten başka çarem kalmamıştı. Babamı bilen bir odada, en azından bir saat, gerçeği dinleyip plan yapabilirdim. Yanındayken onu kurtarmak mümkündü; yoksa uzaktan ağlayan bir gölgeye dönüp hiçbir şey yapmadan beklemek anlamsızdı. İnce, kırılgan bir umut sesi çıktı içimden: "Babam gelene kadar burada kalmayı kabul ediyorum. Ama o gelince - yalnız başıma, onunla konuşacağım. Söz mü, Yiğit Akdemir?" Koltuktan kalktım; ilk teklifi kabul etmiştim. "Konuş, gerçekleri öğrenme hakkın var," dedi bana kapıya yönelirken. "Birazdan sana yiyecek getirirler," ekledi, bakışları üzerimde gezindi. "Ve daha düzgün kıyafetler." diye mırıldandı Arkasını döndü, kapıyı kapattı; sessizlik geriye kaldı.