Yazannefes
- Reads 6,361
- Votes 337
- Parts 9
Oda karanlıktı. Her nefes verişi Poyraz'ın varlığını daha da yakın hissettiriyordu.
"Saklanabileceğini mi sandın, Beril?" dedi Poyraz, sesi soğuk ama belirgindi. "Her adımını biliyorum, her nefesini sayıyorum. Kaçışın yok."
Titreyerek geriye çekildim, gözlerimden yaşlar bir bir damlıyordu. Artık ondan hayatım boyunca kurtulamayacağımı biliyordum ama çaresizce yine konuştum. "Bırak artık beni... görmüyormusun senden nefret ediyorum!" Hıçkırıklarım boğazımı yakıyordu.
O bir adım daha yaklaştı, gölgesi üzerime düşerken dudaklarındaki kıvrım saplantısını saklamıyordu.
"Nefretin beni dize getiremez. Benim için önemli olan... senin varlığın. Ruhun bile benim için yeter. Beril... sen istemesende seveceğim. Bana senden başkası haram bu dünyada"
Ellerim titriyordu, kalbim sanki parçalanacak gibiydi; içimde hem korku hem nefret vardı. Ama biliyordum: artık onun saplantısı, nefesimden gözyaşlarıma, her titrememden haykırışıma kadar hayatımın her köşesini sarmıştı ve bundan kaçış yoktu.