Karıştırılan bebek klasiği. Ama daha acılısı 18 yaşındaki Eflal, bu zamana kadar çektiği acının boşu boşuna olduğunu öğrendiğinde ne tepki verecekti? Peki ya Eflal'in abileri bu kıza güvenebilecekler miydi? Okuyup göreceğiz...

Hayatın herkes için farklı sürprizleri oldu. Bence en farklısı da benim için oldu. Ailemin ailem olmadığını zaten biliyordum. Ama onlar dışında mutlu olduğum bir ailem varken şimdi de bana karıştığımı söylüyorlar ?

"Rüzgar onu alıp götürdü,Karadeniz'in hırçın dalgaları onun adını haykırdı." "Eylül... Adı sonbahardı.Yıllar sonra rüzgar onu gerçeğine,ailesine geri getirecekti."

Öyle kafama göre yapıyprum abişler kurgusuuu🥳🥳

Ben Okyanus, büyük bir Yangın'dan çıkmayı başarmış ama Kül'e dönmüş bir İstihbarat Ajanı. Karanlık ve fırtınalı bir Okyanus, Kıdemli Üsteğmen Okyanus Kaya... Okyanus, içine çektiği herşeyi hırçın dalgaları ile boğardı. Mahvolurdu ama kendini kaybetmezdi. Ben Okyanus'tum, öyleyse neden kendi kendimi boğuyordum? Okyanus'un, yıllar boyunca kendini korumak için zorlukla inşa ettiği duvarları onu yeni bulan gerçek ailesi yıkmayı başarabilecek miydi? Okyanus'ta boğulacak mıdır? Yangın'da Kül'e mi dönüşecektir? Yoksa komutanının orman gözlerinde kaybolacak mıdır? Nefret ettiği gökyüzünü tekrar sevmeye başladığında her şeyin üstesinden gelmeyi öğrenebilecek miydi? Peki ya, Kızıl ailesi? Aile sırları, Okyanus'un bilinmeyen geçmişi... Alabora Timi ve Kızıl Timi neden birlikte görev almaya başladı? Çözülmesi gereken askeri bir sır vardı ama herşey de küçük bir kızda saklıydı... Okyanus mu? Kül mü? Yoksa her ihtimalde de Okyanus'un Kül'ü müydü? "Kıdemli Üsteğmen Okyanus Kaya, Şanlıurfa. Emret, komutanım!" "Yüzbaşı Deniz Akif Alabora, Şanlıurfa. Emret, komutanım!"

Sara'nın hayatı hiçbir zaman sıradan olmadı. Annesi tarafından saklanan bir geçmiş, yıllar sonra karşısına çıkan bir baba ve o babanın acıyla büyümüş, düşman bakışlar fırlatan çocukları... Bu evde kimse onu istemiyor. Her adımı, her sözü suç sayılıyor. Sevilmeyen bir kız ne yapar? Susar mı, savaşır mı, yoksa görünmez mi olur? "Sevilmeyen", sevgiye susamış bir kızın ayakta kalma çabasını, acının bile alışkanlığa dönüşebildiği bir evin duvarları arasında geçen çarpıcı bir hikâyeyi anlatıyor.

Hayatımda fazla kişi yoktu. Sadece O ve Ben. Ama bir gün yaşadıklarını bile bilmediğim ailemle tanıştım ve hiçbir şey eskisi gibi olmadı. Yalan bu dünyada en nefret ettiğim ve en iyi olduğum konuydu. Çevremdeki herkese yalanlar söylüyordum, kendime bile... İnsanların tanıdığı kişi ben değil, yalanlarımdı. Hayır, bunu ben istememiştim. Buna mecburdum. güçlükadın-1 (15,12,2023) dövüşçü-1 (09,,01,2024) dövüş-1 (20.04.2024) Yalan-1 (15,02,2024) Aşk-1 (10,09,2024) Hayalkırıklığı-1 (10,09,2024) yalan-1 (15,02,2024) acı-2 (19.04.2024) hüzün-2 (14,02,2024) sırlar-2 (21,12,2023) Başlama tarihi: 13/09/2023 Bitiş tarihi: 10/01/2025 Klasik bir gerçek aile kurgusu değildir! Yalanların Ardındaki Gerçekler. İSİMLİ İLK VE TEK KİTAPTIR. HİKAYEMİN ÇALINMASI DURUMUNDA İŞLEM BAŞLATILACAKTIR.

Bu kurgu bir asker kız gerçek aile kurgusudur. o kadar çok asker kız kitabı okudum ki artık benim ne eksiğim var dedim ve ben de yazmaya karar verdim birde bende asker olmak istiyorum bu yüzden asker kitabı yazmak istedim(araya gerçek aile de kaynadı ama olsundu) °~°

Gerçek ailem kurqusudur... Herşey Zehranın dedesinin sandığındaki fotoğrafı bulmasıyla başladı. Zehrayı ne gibi sürprizler bekliyor hadi hep birlikte öğrenelim.

Mihra annesiyle büyüyen genç bir kız takı annesi ölene kadar annesini ölümüyle genç kız yıklır ama annesinde bir mektup kalır O mektupta annesinin bir asker adamı bulup mektubu ona vermesini söyler ama geç kız adamı babası olduğunu bilmez ve onu arayıp mektubu okumadan verir. VERDİĞİ SAHNE ALBAY"bekle " Oturduğu yerden okumaya başlayınca almak için elimi uzatım ama tutup bağırdı"dokunma!" Elimi bırakmadı ta ki annemin okuma dediği yeri gelince bıraktı gözleri kocaman açılıp ayağa kalktı bende korkarak ayağa kalktım ALBAY "NE DİYOR LAN BU!" adeta odada sesi yanıkılyor du son cümleyi okuyup masaya bir tekme atı atmasıyla geri çekildim "NE diyor LAN BU!" Diye tekrar bağırdı yüzü kıpkırmızı olmuş halde bana bakıyordu sinirle Anne ne yazdın ya. O kağıdı attığı gibi alıp okuyacaktım Masadaki eşyaları da fırlatmaya başladı"BU SİKTİĞİM KAĞITTA NE YAZIYOR LAN " Duvarın yanında oturup bacaklarımı kendime çekip ellerimi kulaklarımla kapatım elindeki bardağı da yere fırlattı çığlık atmaya başladım duymuyor du kimse çığlıkları mı hıçkırıp ağlamaya başladım anne ne yazdın ki bukadar sinirlenecek "SAKİN OL ÇOCUĞU KORKUTUYOR SUN!" Babasının konuşmasıyla bana baktı sanki daha yeni ne yaptığını anlayınca durdu ben ise ağlayan 😭 gözlerimle onlara baktım. Sinirle odadan çıktı yaşlı adam bana doğru yaklaştı elimi dokunma dercesine salladım "tamam korkma geleceğim burada kal bir yere ayrılma "der........