Bazıları kim olduğumu gerçekten bildiğini düşünüyor olabilir. Ancak ben gerçekte tek bir şeydim. Bir canavar! Neredeyse dayanılması imkânsız eğilimleri olan bir şeytanla aynı zihni, aynı karanlık ruhu taşıyordum ve bu her şeyden çok arafta kalmak gibiydi. Tek bildiğim şey bu durumdan ölesiye nefret ettiğimdi. O karşılaması zor dürtüleri gidermek; her geçen gün ruhumdan ve insanlığımdan bir parça daha götürürken, beni hayatta tutan nedenlerime odaklanmak zordu. Ancak onun da bir parçası ben olmayacaksam, bu onu nereye götürürdü? Karanlığını yaymak onun için ne kadar kolay olurdu? Nasıl bir şey olabileceğine dair hiçbir fikriniz yok. En karanlık gecelerde bile günün doğacağının bir vaadi vardır değil mi? Çünkü ne olursa olsun Tanrı ışığını herkesin görebileceği şekilde tüm evrene yayıyordu... Peki ya şeytan tepenizde durup gölgesini üzerinize düşürüyorsa da onu göremiyorsanız? Peki ya bize anlatılan o erkek egemen hikâyelerin çoğu yanlışsa da karanlığın bile kulağına fısıldayan ve onu yönlendiren bir güç varsa? Bir kadın? Bu yüzden gerçek hikâyeyi duyana kadar bir önyargıya varmamanız neredeyse imkânsız. Ancak o gerçekleri öğrendiğinizde, işte o zaman umuyorum ki beni anlayacaksınız. Ben Cohen Webstbrook. Ve nihayet, işte bu benim hikâyem... İşte bu benim; şehvet, kan, aşk ve adalet hikâyem.