Her yer siyahtı. Bedenim acı doluydu en çokta kalbim. İhanete alışmak çok zor gelmişti. Gökyüzü siyah, insanlar siyah, hayatlar simsiyah... Ve en çokta ben, ben simsiyahtım. Ölüden farkım yoktu. Ölümle yaşam arasında ki çizgideydim. Göğsümde ve kasıklarımda ki sızı bilincimi kaybettirirken son duyduğum ses ise bu olmuştu. ''Hastayı kaybetmek üzeriyiz.'' Bu Nefes ve Atlasın hikayesiydi. Kitap tamamen hayal ürünüdür, gerçek değildir. Hikaye tamamen bana aittir. Çalınma gibi durumlarda gerekli hukuki işlemler yapılacaktır. Başlangıç tarihi: 11/08/23