Her şey Sare'nin gerçek ailesinin Adana'ya geldiğini öğrenmesi ile başlar. Gerçek ailesinden kaçarken çıkmaz sokağa giren Sare, abileri ile orada tanışır. Adana'dan Antalya'ya gitmek zorunda kalan Sare o hayata ayak uydurmak istemez. Tek istediği evine Adana'ya geri dönebilmektir. BAŞLANGIÇ: 01/06/2025 BİTİŞ: 06/09/2025

🖤

Final oldu

Bu sefer doğum sırasında karışan bir bebek yok. Bir kızın ailesini kaybettikten sonra kurduğu yeni ailesini okuyacaksınız. Duru 18 yaşında ailesini kaybetmiş bir kız. Amcasının zoru ile evlenmek zorunda. Yamaç ise oğlu doğduğunda terk edilmiş , çocuğunu tek başına büyüten 23 yaşında bir adam. Duru ve Yamaç'ın kendileri için kurdukları yeni hayatlarını okuyacaksınız. Yeni bir ailenin doğuşunu okuyacaksınız.

"Yan yana yürümeyelim diye dar yapılmıştı kaldırımlar. Ve yine yan yana yürümeyelim diye dar kafalıydı insanlar. Ve sırf dardı diye kafalar düşünmeyi bırakıp sevmeyi denedik. Sarılmak yakar bizi deyip aşkı hep uzaktan sevdik." - "Kaybettim ben!" Diye bağırdı acıyla. "Girdiğim her savaşı kazanan ben sana kaybettim! Aklımı kaybettim senin aşkından, kalbimi kaybettim bu yolda. Kendimi kaybettim ulan kendimi!" Bana doğru bir adım atınca ister istemez geriye doğru gittim. "Şimdi git dersen siktir olur giderim. Ama sana yemin olsun bu son olur Gökçen. Duydun mu? Şimdi gidersem bir daha asla gelmem." Sertçe yutkunup gözlerine baktım. "Git." Gözlerinde ki hayal kırıklığını gördüm. Gözbebeğinde ki ışık yavaşça söndü sanki. "Eyvallah." Dedi çaresizce ve arkasını döndü. Ömer Kartal hiç gelmediği birine gidiyorum demişti. Ve Şehreküstü hiç gelmemiş birinin gidişine şahit olmuştu.

Sertçe yutkundum ve kısık çıkan sesimle "Çok acıyor mu?" diye sordum. "Evet ama senin ölmüş olman daha çok acıtıyordu." dedi. Gözlerimin dolmasına engel olamadım. Kahverengi gözlerine yansıyan acı , kalbimi acıtıyordu. Sesimin titrek çıkmasına engel olamayarak " Yaşıyorum ki acımasın." dedim. Büyük ellerini salıncağın demirlerine yaslayarak yavaş tempoda sallanan salıncağı durdurdu ve başını eğdiğinde bende başımı geriye doğru eğdim. "Ağlama." dedi. "Ağlamıyorum." dedim ve gözlerinin içerisine baktım. Agah Bey de ben de gözlerimizi Barış Bey'den almıştık. İlgili çıkan sesiyle "Gözlerin dolu dolu bakıyorsun." dedi. "Rüzgardandır." dediğimde yalan söylediğimi bildiğini biliyordum ancak bozuntuya vermedi. "Öyle olsun." diyerek geri çekildi.

🍂 TEK BÖLÜMLÜK KISA HİKAYEDİR. 🍂 Ruhsuz bedenlerin belirgin izlerinin feryatları... Görmezden gelinen her acının en belirgin yarası... Ufak bir tebessümü, bolca hayal kırıklığını sırtlayan soluk bir imzanın hikâyesi... Deva'nın hikâyesi.

Yolun sonu dedikleri yer burası mıydı? Beni burada tutacak hiçbir sebep kalmamıştı. Ve o ne yaparsa yapsın, gidişime sadece seyirci kalacaktı. Öyle kin doluydu ki; bir zamanlar adımı fısıldayan kalbi bana kör sağırdı şimdi. "Böyle olsun istemedim," dedim sadece onun duyacağı sesle. Bana öyle bir bakıyordu ki ölen o katil bendim sanki. Onu vurmuşum da can çekişe çekişe öldürmüşüm gibi. "Bu bir son değil," dedi acıdan titreyen sesiyle. "Gitsen de değil, kalsan da." Son sözleri benim hükmümü belirledi. "Adım kalbinde kazılı, sen bende tutsak kalacaksın. Benden geçse de senden geçmesin." Hikâye içerisinde yetişkin içerik vardır.

"Bütün çatılar tepemize yıkılabilir, hiç sorun değil. Sen; kendi başına benim dayalı döşeli evimsin."

Tamamen çerezliktir. TEXTİNG. (Tamamlandı.) Sare: Ev için alışveriş yapılması gerekiyor. (12.28) Doruk Ali Ozansoy: Kapıdakilere söyle gitsin alsınlar. (17.20) Sare: Kendim görüp almak istiyorum. (17.40) Doruk Ali Ozansoy: Kapıdakilere söyle götürsünler. (17.46) Sare: Benim kocam kapıdakiler sanki! (Mesaj gönderilmedi.) Sare: Kendim giderim! (Görüldü✓✓)