İnsanlar; kendilerine armağan edilmiş bir hayatı yaşamanın bedelinin, kaybetmekten geçtiğini anlamak için yaratılmıştır. Hayatlarında yer alan herkesin bir gün gideceğini anlamak...Gözlerin görmekte aciz kaldığı gerçekler arasında belkide en gerçek budur. Gözler görmek için mi yaratılmıştı yoksa gerçeği görmemek için mi? Unutmak için çabaladığın her anda sana herşeyi hatırlatan hayata bir kez olsun sor. '' Hayatımı kolay olarak sonlandırmak için mi benden gitmelerini istedin?'' Düşünce dünyasında kurulan hayaller, sanki insanın varlığını kendine ispatlaması için insana verilmişti. İnsan ölümden korkmaz aslında, korkulan ileride sahip olunacak bir mutluluğa, sahip olamamaktır. O kadar mutsuz olur ki insan, ölmek istemez. İleride yaşanacak günlerde mutlu olacağını umut ederek yaşar. Bu yüzden vardır evlilikler, çocuklar, arkadaşlar.. Mutlu olmak için her yolu dener insan. Eğer bir gün mutlu olma umudu, insanların elinden alınsaydı, insanların yaşamak için hiç bir amaçları kalmayacaktı. Bu sayede ölüm korkusu, yerini yaşama korkusuna bırakacaktı.