Bir kız olarak sahte erkek hesabıyla onu kendime aşık etmem ne kadar mümkündü ki? Kızları sevmiyorsa erkekleri seviyor olmalıydı. Kesinlikle böyle olmalıydı. Yoksa yanılıyor muydum? "Yalancılık nedir bilir misin Tae Joon? Yoksa Chae Young mu demeliydim?" Ona göre küçük kalan bedenimi omzumdan savurdu. "Belki de ikisi de sen değilsin. Sen bir aşağılıksın. Aşağılık bir yalancısın."

"Sadece araba yarışına katılacağımızı söyledin, kucağında oturup yarışacağımızı söylemedin."

"Bu söylediklerine inanmıyorum, hepsi deli saçması! Hafızamı kaybettim diye benden faydalanmaya çalışıyorsun! Ben asla seninle birlikte olmadım!" "Ne derler bilirsin; 'Asla, asla dememek lazım.'" Karşımda durmuş yüzünde o nefret ettiğim ukala gülümsemesiyle bakarken bütün vücudum öfkeyle cayır cayır yanıyor. O ise bu halimden memnun kalarak yüzündeki sırıtışı büyütmekle meşgul. Tamam, o gülümseme birçok kızın aklını başından alacak kadar muhteşem olabilir, ara sıra bende dalıp gitmiyor değildim ama onun kim olduğunu biliyordum. Kendini beğenmiş, küçük dağları ben yarattım tavırlarından da nefret ediyordum. Bu yüzden söylediklerinin uydurma olduğundan yüzde yüz eminim, hafızam benden son 4 yılı çalmış olabilir ama kendimi tanıyordum. Bu ukala çocukla birlikte olacağıma ölürdüm daha iyi! Bu kadar büyük konuşmamam gerektiğini öğrendiğimde her şeyin için çok geç olmuştu. *** Bu hikaye bana aittir. İzinsiz kopyalanması durumunda işlem başlatılacaktır.