Kral Carl: Peri Krallığı'nın varisi olarak o baloya katılmak zorundasın Tiana! Bütün diyarlarda senin yeteneklerin ve güzelliğin konuşulurken oraya gitmezsen bu nasıl bir etki yaratır haberin var mı senin? Dünya üzerinde sekiz farklı tür bulunurdu: Periler, kurtadamlar, vampirler, büyücüler, iblisler, gölgeler, element bükücüler ve insanlar. Bu türler arasında da türler bulunurdu fakat büyük bir felaketin ardından büyük güce sahip olan çoğu canlı yıllar önce varlığını sonlandırmıştı. Tiana da bu büyük güce sahip olan perilerin yaşayan son üyesiydi; Ayrıca kendisi oldukça güzel, güçlü ve saygı duyulan bir prensesti. Üç kardeş arasında ortanca olandı. Doğaüstü canlıların temsilcilerinin bulunduğu meclisten dönüm noktası olacak bir karar alınmasıyla Tiana'nın hayatı tamamen değişecekti. O geceden sonra; Gardını asla düşürmeyen, kalbinin yollarını açmayan, disiplinli prenses mühürlü olduğu kişi ile tanışmıştı. Peki ya prenses bu durum karşısında nasıl bir yol izleyecekti? Tiana, meclisin kararı üzerine doğaüstülerin variskerinin katıldığı bir "tanışma" balosuna davet edilmişti. Krallık, Tiana için her şeydi ve eğer herhangi bir kargaşa oluşursa, krallığın o savaşta tek kalmaması gerekirdi çünkü her ne kadar güçlü olsalar da iki krallığın birleşmesi ile tamamen yok olmazdı fakat ciddi bir çöküş yaşayabilirdi. Tiana, bu olasılıkları göz önünde bulundurduktan sonra oraya gitmesi gerektiğinin kararını almıştı fakat nereden bilebilirdi ki bu kararın onu değerli biriyle tanıştıracağını?

Yaşadığı döneme göre sıradan genlere sahip olan bir melezin geyik avlarken Alfalar'ın Alfası ile mühürlendiğine inanır mısınız? Peki ya dönüştükten sonra başına gelenler? Önce Luna ilan edilip daha sonra kendine sürü bulması, bir Alfa'ya ruhunun bir kısmını verip emri altına alması ve düşman sürüyü kendine bağlaması. Bu hikaye Alina Andra Malin'in hikayesi. Gerçek güçleri gizli bir melez ve güçleri bu melez ile açılan bir Alfa... Amestec: Melez Devamı kitapta!! Yayınlanma tarihi: 12.07.2022 Tik Tok; x_evrenn İnstagram; x_evrenn #1 Kurtadam: 06.09.2022 #1 Luna : 14.09.2022 #1 Melez : 17.09.2022

Ömer, yüzüme anlam veremeyen bakışlarla baktı. "Ben sana beni kucakla mı,diyorum?" Sinirle derin bir nefes aldım. "Ayy çok pardon ya, sen o kadar masumsun ki anlatamam. Doğru kucaklamanın az olacağını düşünerek direkt olarak beni kaçırıp 'sen benimle evleneceksin." Dedin haksız benim şuan. Hayatıma niye girdin niye? Her şeyimi altüst ettin. Benim hayatım şuan bok gibi duydun mu, beni? Sen benim hayatıma girdiğin gün ben bok çukuruna düştüm Ömer!" Ömer,bana göre büyük bir oyunculukla ve nedeni bilmediğim bir şekilde sinirlenerek. "LAN BEN SENİ SEVİYORUM! FARKINDA DEĞİL MİSİN? ETRAFINDAKİ HERKES ANNEN DE DAHİL OLMAK ÜZERE HERKES BUNUN FARKINDA! S-SEN ETRAFINDAKİ HERKESİ GÖRÜYORSUN DA BİR TEK BANA MI, KÖRSÜN?" Dedi Kendi duygularımı dürüstçe söyleyerek. "Ben seni sevmiyorum Ömer anla bunu artık! Ben seni hayatımda istemiyorum! Nasıl hayatıma girdiysen öyle de çık hayatımdan!" Dedim Ömer'in gözleri dolmuştu. "Ben senin hayatından çıkacağım ama sen beni unutma olur, mu?" Dedi Ben tekrar konuşacakken tek bir kurşun sesi duyuldu. İşte o an kalbimde bir sancı hissettim. Ve gecenin karanlığını inim inim inleten bir çığlık sesi doldurdu. Kapak tasarımı @ezmervan Wattpad platformunda Hissiz Kalpler adında yazılan ilk ve tek kurgudur! Çalıntı vb durumlarda adli işlemler başlatılacaktır!!!

16 Mayıs 2021 güncellemesi: Bölüm yorumlarında fazlasıyla spoiler olabilir, eğer hoşlanmıyor ve keyif alarak okumak istiyorsanız yorumlara bakmayın. Bütün Sokak Nöbetçileri'nin gözleri benim üzerimdeydi, benim gözlerim ise onun turkuaz rengi gözlerinden ayrılmıyordu. Hepimiz yine bir amaç uğruna toplanmıştık. "Sokak çocuklarını her gördüğünüzde saçlarını okşayın," dediğimde gözlerim onun kumral saçlarına kaydı, alnına bir tutam saç düşmüştü ve her zamanki gibi dağınık, özensizdi. "Onları sevin, gülümseyin. Bir gün o çocukların büyüyeceğini ve karşınıza çıkacağını unutmayın." Hafifçe tebessüm ettiğimde canım hiç olmadığı kadar fazla yanıyordu. "Büyüdüm, büyüdün, büyüdük." Ona doğru bir adım attım ve başımı kaldırıp "Keşke hiç büyümeseydik," diye fısıldadım. "Keşke büyümeseydin. Keşke o sokaklara ait kalsaydık." Öfkeli değil, bıkkındı. Ruhsuz değil, tepkisizdi. Yalnız değil, kimsesizdi. "İçimi sokaklara çevirmenin bir yolu var mı?" diye sorduğunda sesinde ilk defa başkaldırı yoktu, vazgeçiş vardı. "Kendimi değil ama seni o sokaklarda yaşatıp gizlemek istiyorum."